The Perfect Girl

Chapter Fifty Four

"Happy birthday baby." Bulong 'ko sakanya't syempre, kami lang ang nakarinig nun. Nakakahiya naman kapag sinigaw 'ko yun. 'Di naman sa kinakahiya ko siya ngunit, nandito kasi ang parents namin kaya'y dapat maingat kami sa aming bawat galaw.

"Nag-tatampo parin ako sa'yo. Alam mo ba yun?"

"Sorry na, babe." Sabi ko sabay yakap.

'Di naman ako masyadong sweet eh. Pero dahil birthday niya ngayon, edi pagbigyan.

"Oo na. Thank you baby." Sabi niya't sabay yakap saakin pabalik.

Pagkatapos non ay agad naman kaming pumunta sa mga tables namin.

At nagsimula na nga ang party.

Sa table namin, kasama namin sina mom, dad, ate at kuya and yung family ni Lucas. At ang nakakapagtaka, bith of our parents knows each other.

Sa kalagitnaan ng party, tinawag naman na ako sa likod upang kumanta.

Oo kakanta ako sa napakadaming tao sa aking harap, ngunit wala na akong pake dun dahil sa ngayon, si Lucas lang aking aabalahan.

"You're not alone

Together we stand

I'll be by your side you know I'll take your hand."

Pag sisimula ko sa pag kanta.

I'll always be here with you no matter what, Lucas.

"Keep holding on

Cause you know I'm here for you, I'm here for you

Just stay strong

Cause I know we'll make it through, we'll make it through..."

Pumalakpak ang mga tao. Lumapit ako kay Lucas. "I want to show you something." Bulong ko sabay hila patayo sakanya.

"Excuse us everyone." Sabi ko't binigay na sa isa sa mga organizer ang mikropono.

"Where are we going, babe?" Tanong ng sumusunod na si Lucas.

"You'll know." Sabi ko sabay ngiti.

Nang dumating kami ay bigla niya naman akong niyakap sa likod at nilagay ang kanyang baba sa aking balikat.

Hinawakan ko naman ang kanyang kamay na nakapulupot sa aking beywang. "Do you like it?" Ngiti ko kahit na alam 'kong 'di niya naman makikita.

"I love it." Bulong niya saaking tenga.

"Shall we?" Sabi ko at sabay naman kaming umupo.

"So... how was your day?" Pag sisimula ko ng topic.

"It was miserable Kazumi. Lalo na't 'di ka man lang nag paramdam saakin. I really thought you forgot about my birthday." Batid sakanyang tono ng pananalita ang pagtampo.

"Sorry, Luke. I just wanted to surprise you. I want this day for us to be memorable." Sabi ko sabay ngiti.

"It is, now."

At nag patuloy na kami sa pag kain.

Nang matapos na akong kumain, nag paalam naman ako sakanya.

"May kukunin lang ako, I'll be right back." Tumango naman siya.

Mabilis akong tumakbo kung saan ay kukunin ko sana ang regalo ko sakanya. Kinuha ko yung box, which is an explotion box, na pinagkakaabalaan ko this past few weeks para ngayon.

Namg biglang may humila saakin, at bigla akong hinalikan.

I thought it was Lucas, but no. It wasn't him.

Kaya nagpumiglas ako agad, ngunit ang lalaking ito ay napakalakas kaya 'di ako makatakas.

I wanted to shout, but he kissed me mercilessly.

I cried, still he didn't stop.

Nang may nag salita ay saka lang siya tumigil. 'Di ko malingunan ang nag salita, but I'm sure that it was him.

"Is this your gift for me? Indeed, this is really a memorable night. Thanks to you." At bigla na lang siyang nawala.

I cried even more, but that didn't stop me from slapping this guy in front of me.

"THANKS FOR RUINING EVERYTHING I PLANNED! Lucas' mad at me now! And worst? He saw us kissing on his birthday! I HATE YOU FOR DOING THIS SHIT! EVEN IF I DON'T KNOW YOU! Sinayang mo lahat ng effort ko! Please ko away!" Sabi ko sa lalaking nasa harap ko ngayon at napaupo ako sa damo.

He didn't moved. "I SAID GO AWAY!" Sigaw ko ulit kaya bigla na siyang naglaho sa aking paningin.

At ako? Patuloy akong humagulgol sa gabing iyon hanggang sa napagod.

This is really unforgettable.

And I'm sorry for what you saw, Lucas. I really am.