Çok küçüktük belki o zamanlar, elimize verilen pamuk veya saman bez bebeklerle geçirirdik zamanımızı ya da babamızın ağaçtan oyduğu arabaya benzer minyatürler gülümsetirdi yüzümüzü...
Annemin hic bebeği olmamış. Anneannem bir örtü almış, içine de ot doldurmuş, bir de masum bir yüz. Annem tabii sevinmiş. Eskiler böyleymiş ama şimdi basınca ağlayan, ağzına emzik verildiğinde ise susan gerçek davranan bebekler, kumandasını oynatınca hareket eden, uçabilen, farları yanan arabalar...
Şimdiki cocuklar bir bez bebeği veyahut oyma araba yerine yeni oyuncaklara doyamıyor, yenisini ve daha fazlasını istiyorlar. Sanırım teknoloji oyuncakları bile etkilemiş, geliştirmiş ve ileri seviyeye taşımış. Annemi düşünüyorum da yine de bir bez bebeği olmuş. Peki, ya anneannemin?
YOU ARE READING
Bir Kitap Düştü Yere
General FictionSayfalarca denemeden oluşan yazılarımı sizlere sunmak ve okutmaktan gurur duyuyorum. Yazmak önemlidir, hünerli ve yegane iştir. Herşeyi bir kenara yazmayı ise başka bir kenara koymak gerekir. Bende bunu yapanlardan biriyim. Eli kalem tutan, kalemi b...
