Bedenimizi değiştirdiler. Boyumuzu, saçımızı, göz ve ten rengimizi...
Bizi mükemmelleştirdiklerini söylüyorlar. Ama onlar kim? Hiçbir şey bilmiyoruz. Geçmişimizi hatırlamıyoruz, eski hallerimizi bile.
Hayatımızın geri kalanını etkileyecek bir oyunu...
Öyleyse neden hiç öyle hissetmiyordum? Cesaret, sadakat ve kahramanlık; Sahip olmam gerek özellikler olması gerekirken neden öyleymişim gibi hissettirmiyordu?
Zorlukla masaya doğru yürüdüm. En son söylenenlerden olduğum için masanın çoğu dolu doluydu. Arada kalmış boş yerlerden birine oturdum. Herkesin yanı boş olsa da yanına oturabileceğim biri de yoktu.
Ekranda yine bir fotoğraf ve isim belirdi. Daha sonra ise o kişinin grubu.
Drake.
Caelus masasında yine büyük bir alkış koptu ve Drake yüzündeki sanki biri tarafından çizilmiş ifadesiyle masasına yürüdü.
Hafifçe iki yana da kıvrılarak oraya sabitlenmiş dudaklar. Çıkık elmacık kemikleri. Arkaya doğru taranmış saçlar.
"Kar Tanesi'nin lakabı gibi kendisi de soğukmuş."
Rahat ama bir o kadar da kendinden emin adımlarla yanımdan geçerken benim olduğum tarafa baktı. Gözleri bana değerken sanki önemsiz bir ayrıntıymışım gibi bende hiç oyalanmadan kayıp gitti. Sanki çatıda olanlar hiç yaşanılmamış gibi. Sanki o çatıdan her gün kendini öldürmeye çalışan insanları topluyormuş gibi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Avucuma tırnaklarımı batırıyor olduğumu fark edince hemen parmaklarımı açtım ve derince bir nefes aldım. Acizliğime şahit olan tek kişi de bunu önemsemiyordu.
Böylesi çok daha iyiydi.
Her masaya bir kaç görevli gelip herkese elektronik bilekliklerini taktı. Metalden oluşan bileklik bana bir kelepçeyi andırıyordu. Görevli bileğimi tutup kendi bilekliğimi bileğime geçirdi. Klipsleri kapanıp küçük bir klik sesi çıkarırken bütün bileğimi sardı ve bu beni huzursuzlandırmıştı. Bana onların köpeğiymişim gibi hissettiriyordu. Bu da benim tasmamdı.
Bu sırada Lincoln konuşmasına devam etti. Bize bilekliklerdeki eğitim programına harfiyen uymak zorunda olduğumuzu ve bir tanesini bile kaçırırsak bunun kendimiz adına çok büyük zarara yol açacağını söyledi. Eğitim saatleri dışında ise serbest olduğumuzu ve şimdi eğitim programımızı kontrol etmemizi istedi. Son olarak da bize iyi şanslar dilemeyi unutmamıştı.
İlk olarak bizi bu kapana kapatıp daha sonra iyi şanslar dilediğin için çok naziksin, Lincoln.
Bilekliğin üzerinde küçük, dokunmatik bir ekran vardı ve üzerinde kendi künyem belirdi. Ekranın solundaki daire şeklindeki işarete dokunduğumda ise ekranda günlük eğitim programım çıktı. Tam yarım saat sonraya BTS yazan bir dersim vardı ve tam bunun ne olduğunu sormak için birini ararken yanımda Fabiola belirdi.
"Hemen grubunun üniformasını giyip derse yetişmelisin," dedi ve parmakları ile onu takip etmemi söyleyen bir işaret yaptıktan sonra arkasını dönüp salonun kapısına doğru yürümeye başladı. Masadan kalkıp ona yetiştim.
