Μεθυστική νύχτα!

~ 6. Φιλί στο ασανσέρ ~

"Άρη. Πρέπει. Να σου. Πω."

"Μην μιλάς." Της είπε αυτός και συνέχισε να την φιλάει.

Και εκείνη αναποκρινόταν με το ίδιο πάθος και την ίδια θέληση. Την σήκωσε στην αγκαλιά του , ακουμπώντας την πλάτη της στον τοίχο του ασανσέρ και συνέχισε να την φιλάει.

"Σε θέλω τόσο πολύ." Της είπε όταν την άφησε κάτω από την αγκαλιά του και την χάιδεψε στο μαλλί κοιτάζοντάς την στα μάτια.

"Άρη αυτό που θέλω να σου πω είναι πως..."

"Ξέρω πως δεν μπορείς να με εμπιστευτείς , αλλά θέλω να με αφήσεις να σου αποδείξω το αντίθετο. Θέλω να σε κάνω να αισθάνεσαι ασφάλεια και ευτυχισμένη μαζί μου."

"Άρη ότι και αν σου είπα εχθές το βράδυ πάνω στο μεθύσι , το εννοούσα. Θέλω να είμαι μαζί σου. Όπως και επίσης θυμάμαι τι μου είπες και εσύ ενώ νόμιζες πως κοιμόμουν."

"Χλόη θέλω να είμαστε μαζί. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου εδώ και καιρό και ας μην το παραδεχόμουν. Είμαι μεγάλος βλάκας που σου φέρθηκα έτσι."

"Θυμάμαι πως με φρόντισες εχθές το βράδυ και που δεν με άγγιξες. "

"Δεν θα προχωρήσω μαζί σου αν εσύ δεν το θέλεις. Και δεν θα κάνω φυσικά και κάτι που δεν θα σου αρέσει."

"Αυτή η πλευρά σου μαρέσει πολύ."

"Χλόη θέλω να σου ζητήσω κάτι. Μην με πληγώσεις ποτέ γιατί είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί σου και έχω πληγωθεί τόσο πολύ στο παρελθόν."

"Ποτέ Άρη μου ποτέ." Του είπε εκείνη και τον κοίταγε μέσα στα μάτια. " Αυτό θα σου ζητήσω και εγώ."

"Είσαι συνέχεια μέσα στο μυαλό μου. Παντού σε βλέπω και όταν δεν σε έχω σε ψάχνω." Της είπε και την φίλησε ξανά.

Με το χέρι του όπως χάιδευε στην μέση την Χλόη πάτησε το κουμπί του στοπ και τότε το ασανσέρ άρχισε να κινείται ξανά. Εκείνη του έδινε ενα απλό φιλί πριν βγουν μέχρι που άνοιξαν οι πόρτες.

"Χλόη μωρό μου." Της είπε κάποιος που στεκόταν ακριβώς απέξω και τους έβλεπε.

Στο άκουσμα αυτό ο Άρης και η Χλόη σταμάτησαν να φιλιούνται. Χλόη είχε παγώσει στην όψη και μόνο αυτού του άντρα που την αποκάλεσε μωρό μου.

Ο Άρης άρχισε να θυμώνει και να ζητάει εξηγήσεις από εκείνην για το ποιος ήταν αυτός ο άντρας. Όσο δεν έπαιρνε κάποια απάντηση εκείνος θύμωνε και ζήλευε όλο και πιο πολύ. Σε μια στιγμή βγήκε από το ασανσέρ πολύ τσαντισμένος και προχώρησε προς το γραφείο του με γρήγορο βηματισμό.

"Άρη. Άρη." Φώναξε δύο φορές το όνομά του για να τον σταματήσει καθώς έβγαινε από το ασανσέρ.

Εκείνος όμως δεν γύρισε.

"Τι θες από εμένα; τι θες από την ζωή μου Σταύρο;"

"Εσένα στην δική μου την ζωή. "

"Δεν είμαι η Χλόη που ήξερες. Φύγε από μπροστά μου. Φύγε και μην ξανά εμφανιστείς." Του είπε και εκείνη και έτρεξε τρέχοντας προς το γραφείο της Αλίνας.

Δεν ήταν εκεί και την περίμενε να έρθει. Όταν εκείνη πήγε στο γραφείο του ανυποψίαστη για το ότι έχει συμβεί, την είδε να έχει σπαράξει στο κλάμα και να έχει μουτζουρωθεί από το μακιγιάζ της. Ο νους της πήγε στο κακό και πως ο Άρης της έκανε και πάλι κάτι.

"Χλόη μου είσαι καλά. Εσύ τρέμεις ολόκληρη." Την ρώτησε αφού έτρεξε κοντά της.

"Ο Σταύρος... είναι εδώ..." Της είπε εκείνη με όση δύναμη είχε για να μιλήσει. " Φοβάμαι που είναι εδώ."

"Ο Άρης που είναι;"

"Δεν ξέρω. Έφυγε θυμωμένος. Πρέπει να του μιλήσω . Πάω να δω αν είναι στο γραφείο του."

"Όχι τώρα που έχεις πάθει σοκ. Ηρέμησε πρώτα. Σταμάτα να τρέμεις γιατί ανησυχώ και έχω τρομάξει. Θα πάθεις τίποτα κορίτσι μου." Της είπε και την πήρε αγκαλιά για να την ηρεμήσει.

Της έβαλε λίγο νερό να πιει και μόλις της το έδωσε πήγε σφιχτά γραφείο του Άρη. Μπήκε χωρίς να χτυπήσει μέσα γιατί ανησυχούσε για την φίλη της.

"Συγνώμη Άρη για την συμπεριφορά μου , αλλά χρειάζομαι την βοήθεια σου.

"Αν θέλεις να μου μιλήσεις για την Χλόη δεν θέλω να ακούσω ούτε λέξη."

"Άρη σε χρειάζεται αυτή την στιγμή. Μην την αφήσεις τώρα. Μου είπε τι έγινε και εσύ δεν ξέρεις την αλήθεια. Όταν μάθεις τι πραγματικά συνέβη θα το μετανιώσεις που δεν την στήριξες." Του είπε εκείνη και έφυγε από το γραφείο του με τον ίδιο τρόπο που μπήκε.

Η Χλόη βγήκε για λίγο έξω να ηρεμήσει και να πάρει καθαρό αέρα. Ξαφνικά ένιωσε ένα χάδι στην πλάτη της και νόμιζε πως ήταν η Αλίνα.

"Αλίνα θέλω να μείνω μόνη μου αυτή την στιγμή." Της είπε χωρίς να δει εκείνη ποιος ήταν από πίσω της.

"Εμένα με θες εδώ;"Την ρώτησε ο Άρης και χωρίς να περιμένει κάποια απάντηση κάθισε δίπλα της δίνοντας της το σακάκι του.