Κεφάλαιο 8

149 17 14
                                    

"Ξέρεις είσαι τυχερή. Συνήθως δεν γαμάω τρελές γκόμενες,αλλά για σένα? Ε λοιπόν θα κάνω μια εξαίρεση."

Αυτό με κάνει να σαστίζω. Μπήκα σε κατάσταση πανικού. Προτού καταλάβω τι κάνω, το πόδι μου έχει λυγίσει και βρίσκεται εκεί που πονάει περισσότερο.

Αρχίζει και φωνάζει βρισιές ετσι όπως έχει διπλωθει και πιάνει το σημείο που τον χτύπησα. Προσπάθησα να τρέξω μακριά του όμως άρπαξε το χέρι μου με τη σφιχτή μπουνιά του. Μπορώ να νιώσω μικρές μελανιές να σχηματίζονται εκεί όπου τα ακροδάχτυλα του εσκιζαν το δέρμα μου.

"Πουτανα, θα πληρώσεις γι'αυτό, γαμημένη τσούλα!!"

Τράβηξα το χέρι μου όσο πιο δυνατά μπορούσα για να ξεφύγω. Το άλλο του χέρι όμως έπιασε τα μαλλιά μου και με τράβηξε πίσω. Με το ελεύθερο χέρι μου πιάνω το πρόσωπο του και αρχίζω να πιεζω τα μάτια του. Νιώθω αίμα να ρέει κάτω από τα νύχια μου όσο αυτός ουρλιάζει. Ελευθερώνει το χέρι μου αλλά διατηρεί μια σταθερή λαβή στα μαλλιά μου και βγάζει ένα μαχαίρι από την πίσω τσέπη του παντελονιού του.

Και τότε ξαφνικά, όλα σταμάτησαν.

Δεν ξέρω πώς και οι δύο ξέραμε ότι κάτι είναι εκεί, όμως το κάναμε. Γύρισε να κοιτάξει και όπως έκανα και γω, είδα τη μορφή της.

Ήταν η ξανθιά κοπέλα από τις φωτογραφίες, με λεπτό ανάστημα και κενά μάτια κοιτάζοντας μας έντονα. Με κοίταξε για μια στιγμή προτού γυρίσει το βλέμμα της στον Derek.

Ξαφνικά, δεν μπορούσα να την βλέπω πια.

" ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΆΟΛΟ? ΓΑΜΩΤΟ. ΓΑΜΩΤΟ! ΤΙ ΔΙΆΟΛΟ!!", ουρλιάζει ο Derek.

Άφησε εμένα και προσπαθώντας να σταθεί, ακούμπησε στον τοίχο από το σοκάκι.

Για μένα είχε εξαφανιστεί. Αλλά ό,τι έβλεπε ο Derek, ήταν σαν βασανιστήριο.

Φώναζε και έπιανε τα ματωμένα του μάτια. Απορώ που ακόμα μπορεί να δει μετά από τις πληγές που του έκανα. Συνέχισε να μένει έτσι, ουρλιάζοντας ξανά και ξανά.

Επιτέλους, αρχίζει να τρέχει μακριά από τον δρόμο αφήνοντας με μόνη στο σκοτάδι.

Στέκομαι ολομόναχη, βαριανασαινοντας και ολοκληρο το σώμα μου τρέμει να φυλλαρακι.

*Μπιπ Μπιπ Μπιπ*

Έβγαλα το κινητό από την τσάντα μου. Το σήκωσα εκεί, στη μέση του πουθενά. Αυτή τη φορά δεν είπα τίποτα, απλώς περίμενα.

Είμαι σίγουρη πως η φωνή της Julia ήρθε από το τηλέφωνο.

" Σου είπα να μείνεις μακριά του"

*Κλικ*
Τέλος κλήσης

Έτρεξα κατευθείαν σπίτι μου. Παρόλο που κατηγγειλα την επίθεση του Derek στην αστυνομία, φαίνεται ότι δεν χρειαζόταν. Μερικές μέρες αργότερα βρέθηκε στο γκαράζ του με το αμάξι του γεμάτο από δηλητηριώδη αέρια που τον οδήγησαν σε θανάσιμο ύπνο.

Άλλη μια αυτοκτονία να προστεθεί στη συλλογή. Ακόμα αναρωτιέμαι τι είχε δει εκείνο το βράδυ, τι τον οδήγησε σε αυτό το σημείο.

Συνειδητοποίησα πόσο λάθος έκανα για το κινητό, για την Julia. Τώρα ξέρω γιατί σκότωσε τον εαυτό της. Ξερω γιατί το αγόρι της πέθανε λίγο αργότερα. Και ξέρω γιατί κάθε γυναίκα που έπαιρνε αυτό το κινητό είχε υποφέρει σαν εκείνη.

Δεν ερχόταν για εμάς.

Απλά προσπαθούσε να μας προστατέψει...

Καιιι ολοκληρωτικό τέλος!

Πώς σας φάνηκε?

Περιμένω τα σχόλια σας.
Αν σας άρεσε πατήστε ☆ κάτω αριστερά.

Ευχαριστώ για την ανάγνωση!
Τα λέμε σε επόμενη ιστορία♡

Have You Locked The Door?Where stories live. Discover now