Have You Locked The Door?

Κεφάλαιο 7

Δίστασα. Δεν είναι καλή ιδέα. Ο stalker θα ήξερε που μένει.

"Σκεφτόμουν κάπου πιο δημόσια..."

Γελάει.

"Δεν με εμπιστεύεσαι ακόμα; Κανένα πρόβλημα. Τι θα έλεγες για ένα εστιατόριο τότε; Μπορούμε να το κάνουμε κανονικό ραντεβού."

Πρότεινε ένα όνομα ενός εκπληκτικά ακριβού εστιατορίου στο κέντρο της πόλης και εγώ δέχτηκα.

"Θα είμαι εκεί σε 20 λεπτά", τον ενημέρωσα.

"Είναι ραντεβού.", μπορώ να τον ακούσω να χαμογελάει.

Μιλώντας μαζί του κατάφερα να ξαναβρώ την εσωτερική μου δύναμη. Και για πρώτη φορά από τότε που βρήκα το κινητό ένιωσα θυμό. Πραγματικά πολύ θυμό. Αυτός ο τύπος νόμιζε ότι μπορούσε να με περιπαίξει; Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να με εκφοβίσει; Λοιπόν, αυτό δεν πρόκειται να είναι τόσο εύκολο όσο ήλπιζε. Αν ήταν να χαθώ, θα τον έπαιρνα μαζί μου. Και τότε κανείς άλλος δεν επρόκειτο να πρέπει να υποφέρει όπως εγώ.

Υπάρχουν ακόμα όμως πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Γιατί μου είχε τηλεφωνήσει το κορίτσι; Ήταν κάποια με την οποία συνεργαζόταν; Και ποιος ήταν ο σκοπός τους; Ακόμα και όταν έφτασα στο εστιατόριο, αυτές οι ερωτήσεις γυρνούσαν στο μυαλό μου.

Ένιωσα κατευθείαν ασφάλεια όταν είδα τα μαύρα μαλλιά του Derek και το απίστευτα φωτεινό χαμόγελό του. Ένιωσα δάκρυα να τρέχουν στα μάτια μου, όσο με κατέκλυζε ανακούφιση. Φοβάμαι ότι τον έχω τρομάξει, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω τον εαυτό μου από το να τρέξω στην αγκαλιά του.

Είναι τρομοκρατημένος, αλλά τα χέρια του τυλίγονται σφιχτά γύρω μου.

"Ει, ει, τι συμβαίνει;"

Αδυνατούσα να απαντήσω για ένα λεπτό, έτσι απλά με κράτησε και είπε με χαμηλή, κατευναστική φωνή

"Είναι εντάξει, μπορείς να μου πεις. Δεν θα αφήσω κανέναν να σε πληγώσει."

Μετά από αυτό με οδήγησε στο πίσω μέρος του εστιατορίου όπου θα μπορούσαμε να είμαστε μόνοι. Άρχισα να του λέω την ιστορία. Το κινητό, τις φωτογραφίες, τις κλήσεις...όλα. Αυτός ακούει χωρίς να μιλάει μέχρι να τελειώσω τη θεωρία μου για τον stalker.

"Έπρεπε να στο πω γιατί έρχεται και για τους δυο μας", τελείωσα με δάκρυα να ξαναεμφανίζονται στα μάτια μου.

Ο Derek έπιασε τα χέρια μου. Με κοίταξε κατευθείαν μέσα στα μάτια όσο έλεγε

"Άκουσέ με. Δεν θα αφήσω αυτό τον τύπο να σε πλησιάσει, εντάξει; Όλα θα πάνε καλά."

Έγνεψα και τα δάκρυά μου αντικαταστάθηκαν από χαράς. Μπορώ επιτέλους να νιώσω ασφαλής.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ήταν σκοτάδι όταν βγήκαμε από το εστιατόριο. Ο Derek προσφέρθηκε να με φιλοξενήσει σπίτι του, αλλά εγώ αρνήθηκα. Δεν μπορώ να τον βάλω σε μεγαλύτερο κίνδυνο απ ότι είναι. Επιπλέον, έχω αρχίσει να ανησυχώ για την Jade. Κι αν ο τύπος με είχε ακολουθήσει σπίτι της; Τηλεφώνησα για να βεβαιωθώ ότι είναι καλά. Εκείνη απάντησε και ακουγόταν μια χαρά. Όμως σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερο να επιστρέψω όσο πιο σύντομα μπορούσα.

Ο Derek με συνόδευε μέχρι το αυτοκίνητο όταν ξαφνικά σταμάτησε.

"Τι έγινε; Τι συμβαίνει;"

Κοιτάζει τριγύρω μια στιγμή και αρπάζει το χέρι μου.

"Γαμώτο. Νομίζω ότι είναι εδώ.", ψιθυρίζει. Σφίγγει το χέρι μου τόσο σφιχτά που πονάει.

"Ακολούθησέ με"

Αρχίσαμε να τρέχουμε στο δρόμο. Εγώ βασικά σερνόμουν από τη δύναμή του. Λίγο πριν το τέλος του δρόμου έστριψε δεξιά και βρεθήκαμε σε ένα σοκάκι.

Στέκομαι ακίνητη προσπαθώντας να ξελαχανιάσω όσο αυτός κοιτάζει πίσω στο δρόμο.

"Τέλεια! Κανείς δεν μας είδε."

Τον κοιτάω και ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ο Derek με κοιτάει με ένα χαμόγελο αυτή τη φορά μια σκούρο.

"Ανησυχούσες για τον stalker σου, ε; Αυτό το φρικιό που βιάζει και σκοτώνει τα κορίτσια...να μια ιδέα! Ίσως αν κάνω εγώ τη δουλειά για αυτόν να σε αφήσει ήσυχη. Τι λες για αυτό;"

Τον κοιτάζω μπερδεμένη. Τι είχε συμβεί στον προστατευτικό τύπο που έβλεπα μερικά λεπτά πριν;

"Τ-Τι είναι αυτά που λες;"

Προχωράει προς το μέρος μου. Κάνω βήματα πίσω. Γελάει.

"Ξέρεις γιατί σε έφερα σε αυτό το σοκάκι; Γιατί δεν υπάρχει πουθενά να τρέξεις. Και ήσουν τόσο χαζή ώστε να με πιστέψεις όταν είπα ότι μας παρακολουθούν. Τι είσαι; Ψυχασθενής;"

Κολλάω στον τοίχο. Η καρδιά μου έχει φτάσει στο λαιμό μου. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι είχα κάνει ένα τεράστιο λάθος. Ήθελα να φύγω, αλλά δεν μπορώ. Έτρεμα ολόκληρη. Δεν είχα να πάω πουθενά.

Ο Derek ήρθε μπροστά μου, κόλλησε πάνω μου και κατέβασε το φερμουάρ του τζιν του.

Καιιι stop!

Ναι σε ωραίο σημείο το σταμάτησα.

Έχει μείνει άλλο ένα κεφάλαιο.

Που πήγε ο προστατευτικός Derek?
Θα καταφέρει η Amanda να ξεφύγει?
Ποιος είναι τελικά ο stalker?

Λίγο υπομονή και έρχεται♡