•Η συμφωνία•

Κεφάλαιο 26.

Η ωρα είχε πάει 18:00 και δεν το είχα καταλάβει. Σε δυο ώρες θα ερχόταν από το σπίτι μου ο Δημήτρης και έπρεπε να φύγω. Αποχαιρέτησα τον Γιώργο και με γοργά βήματα βγήκα στον δρόμο για το σπίτι. Σε 1 λεπτο ήμουν σπίτι αφού η απόσταση των δύο σπιτιών ηταν ολιγόλεπτη.

Ανοίγοντας την πόρτα παρατήρησα ενα τσούρμο απο βιβλια στο πάτωμα. Επρεπε να τα μαζεψω, όλο γα ξεχνούσα. Κάθησα στο πάτωμα και άρχισα να τα ξεχωρίζω το ενα απο το άλλο και να τα βάζω στα ράφια που τους άρμοζαν. Επιανα την επιφάνεια των βιβλίων και ονειρευόμουν. Το καλυτερο μου ηταν η μυρωδιά τους.

Αμέσως άνοιξα ενα βιβλίο στην μέση και πήρα μια τζουρα από την ολοφρεσκη μυρωδιά της. Ηταν πραγματικά υπέροχο.

Το βλέμμα μου έπεσε πανω σε ενα πολυαγαπημένο μου βιβλιο.
"Τη μέρα που σε γνώρισα" της Λένας Μαντά. Το έσφιξα στην αγκαλιά μου μέχρι να γίνει ενα με την καρδιά μου.

Αφού ξεφύλλισα και τακτοποίησα όλα τα βιβλία που υπηρχαν σκόρπια στο πάτωμα σηκώθηκα και κατευθύνθηκα στο παράθυρο της κουζίνας. Κοίταξα έξω. Ο καιρός ηταν σχεδόν καλοκαιρινός, άλλωστε ήμασταν αρχές Μαϊου. Σε λίγο ερχόταν το καλοκαίρι και πετούσα απο την χαρά μου. Μεθαύριο έδινα και το πρωτο μου μάθημα.

Το κουδούνι σταμάτησε τις σκέψεις μου. Ο Δημήτρης. Μα καλά πότε πήγε 20:00;;;

Ανοιξα την πόρτα και είδα έναν ξανθό νεαρό, ελκυστικό και πολύ σέξι να μου χαμογελάει. Σωστα..ο Γιώργος.

"Τι κανεις εδώ; απο στιγμή σε στιγμή θα ερθει ο Δημήτρης." δήλωσα σοκαρισμένη.

"Για ενα φιλακι ήρθα." χαμογέλασε και χειμηξε στα χείλη μου.

Το φιλί του τόσο τρυφερό και δροσερό. Τα ξανθά μαλλια του έπεφταν στο πλάι ακουμπώντας το μάγουλο μου.

Σταμάτησα το φιλί πριν με παρασύρει το πάθος.

"Πολύ ατακτος γείτονας." γελασα σαρκαστικά.

Εκανε ενα βήμα κοντά μου ώστε τα πρόσωπα μας να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής.

"Ετσι είναι όταν έχω ελκυστική γειτόνισσα." χαμογέλασε αμυδρά.

"Φύγε τώρα όμως γιατί η γειτόνισσα θα σου πετάξει καμία γλάστρα στο κεφάλι." γελασα.

"Μπαα" κούνησε το κεφάλι του καθώς γελούσε. "Δεν θα το έκανε" είπε με σιγουριά.

Κατευθύνθηκα προς την κουζίνα δείχνοντας του οτι αν δεν εξαφανιστεί σε λίγα δευτερόλεπτα η γλάστρα θα πεσει όντως στο κεφάλι του.

"Καλά, καλά, φεύγω" είπε γελώντας και μπορουσα να ακούσω το γέλιο του καθώς έφευγε."

                              ***

Μετα απο 30 λεπτά το κουδούνι χτύπησε και αυτήν την φορά ηταν ο Δημήτρης, με μια ανθοδέσμη με κόκκινα τριαντάφυλλα. Του έδωσα ενα φιλί και πήγα την ανθοδεσμη στην κουζίνα για να την βάλω στην θέση της. Σε ενα μεγαλο βάζο δηλαδή.

"Κάθησε και έρχομαι" του φωναξα απο την κουζίνα.

Καθώς εβαζα τα λουλούδια στο μεγαλο βάζο το βλέμμα μου αποσπάστηκε από τα φωτα του απέναντι σπιτιού. Το αυτοκίνητο του ηταν στο γκαράζ, τα φώτα του σπιτιού ηταν ανοιχτά, οποτε ηταν σπίτι. Ανενόχλητη έβαλα δυο ποτήρια κρασί και σερβιρα το ενα στον Δημήτρη.

Καθησαμε αναπαυτικά στον καναπέ και μιλήσαμε. Ειχαμε αρκετά νέα να πουμε εξαιτίας του οτι είχαμε να ειδωθούμε περισσότερες απο πεντε μέρες. Μου είχε λείψει λίγο είναι η αλήθεια.

Τον αγκάλιασα και εκείνη την στιγμή άκουσα την πόρτα του σπιτιού να χτυπάει δυνατά. Επειτα το αυτοκίνητο πήρε μπρος και έφυγε προς άγνωστο προορισμό. Προσπάθησα να δείξω ανενόχλητη αλλά η σκέψη μου με έτρωγε. Που πήγε άραγε;

"Αννα;"

Το κεφάλι μου τρανταχτηκε στο άκουσμα του ονόματος μου.

"Ειπες κάτι; Δεν σε πρόσεξα, συγνώμη" του χαμογέλασα κάνοντας οτι δεν τρέχει τίποτα.

Φυσικά και δεν το πίστεψε.

"Εχεις κάτι;" είπε νοσταλγικά και μου χάιδεψε μαλακά το κοκκινο μάγουλο μου.

"Είμαι λίγο ζαλισμενη απο το διάβασμα" βρήκα ως δικαιολογία.

Αυτό το πίστεψε.

"Ασε και εγώ πολύ. Και οι επόμενες μέρες θα είναι πολύ πιο δύσκολες." είπε απογοητευμένος.

"Ναι αλλά απο αυτές θα εξασφαλισθεί το μελλον μας."

Κούνησε το κεφάλι του ως ένδειξη κατανόησης.

Συνεχίσαμε να πίνουμε το κρασί μας συζητώντας.

                             ***

00:00
Η ωρα είχε περάσει και εξω επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι. Ο Δημήτρης είχε πάει σπίτι του και ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου με ενα επιπλέον ποτήρι κρασί. Κοίταξα στο παράθυρο και προς έκπληξη μου ο Γιώργος δεν είχε γυρίσει.
Η αγωνία άρχισε να κυριαρχεί το σωμα μου.

Εγειρα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι και ο ύπνος δεν άργησε να με πάρει. Κοιμηθηκα σκέφτοντας τον Γιώργο. Ο επόμενος μήνας θα ηταν πραγματικά πολύ δύσκολος. Ημουν αποφασισμένη να στρωθω στα μαθήματα για να περάσω στο πανεπιστήμιο που ήθελα. Δεν θα σήκωνα κεφάλι. Τέρμα οι βόλτες για τον επόμενο μήνα. Αλλωστε όλοι ηταν κλεισμένοι στα σπίτια τους λόγω αυτού. Αλλωστε ένας μήνας θα είναι, ένας δύσκολος μήνας. Και έπειτα; όλη η ζωή δική μου.
Για τώρα όμως..Καληνύχτα.
Εκλεισα το φως και βυθίστηκα στο μαξιλάρι.