•Η συμφωνία•

Κεφάλαιο 10.

"Καλημέρα." με ξύπνησε γλυκά η μαμά μου.

"Καλημέρα μαμαααααα." είπα τεντώνοντας όλο μου το κορμί.

Σηκώθηκα απο το κρεβάτι κάνοντας την προετοιμασία μου για το σχολείο. Κατέβηκα τις σκάλες άρπαξα μια φρυγανιά με Μερέντα στο στόμα και έφυγα για το σχολείο.

Μπήκα στην αίθουσα και κάθησα στην μεριά μου περιμένοντας να ερθει η Ραφαέλα. Το μαθημα είχε αρχίσει και η Ραφαέλα ακόμα να φανεί..

"Καλημερα Κ.Μακρή, συγνώμη που άργησα, μπορω να περάσω;" εμφανίστηκε επιτέλους..

Ηταν λίγο παραμελημένη. Τα μαλλιά της χωρίς σχήμα και αλουστα, τα ματια τις πρισμενα και τα ρούχα τις δεν ταιριαζαν το ενα με το άλλο. Κάτι είχε.. Η αγωνία μου με τρώει.

"Ναι Ραφαέλα, πέρασε." είπε με σοβαρό ύφος και συνέχισε το μάθημα.

Η Ραφαέλα σωριαστηκε δίπλα μου βγάζοντας ενα "ουφφ..". Δεν ηταν ανακούφισης όμως.

"Ρε συ τι επαθες; Φαίνεσαι χαλιά" ψιθυρισα στο αυτι της.

"Ασε. Δεν φαινομαι μονο. Είμαι κιόλας." είπε τρίβοντας τα μάτια της.

"Τι εγινε..πεσμου" της είπα και αρχισε να μου εξομολογείται το τι πέρασε.

Και τις 7 ώρες μιλούσαμε και είχα μείνει έκπληκτη απο τα γεγονότα που μου εκμυστηρεύοταν.

Εχθες το βράδυ πέρασε ένα ανήσυχο βράδυ αφού οι γονεις τις είχαν φύγει ταξίδι και εκείνη ηταν μόνη σπίτι και έπαθε δηλητηρίαση..ναι καλά ακουσατε δηλητηρίαση..μου είπε οτι δεν ηταν κανεις εκεί για να την παει στο νοσοκομείο και έτσι πήρε ταξί. Μα καλά που ηταν ο Γιώργος; σκέφτηκα. Αλλά καλύτερα να μην την απασχολούσα και με αυτό. Ετσι το πρωι έφυγε από το νοσοκομειο και ήρθε αμέσως σχολείο λόγω των απουσιών..είχε αρκετές και δεν ήθελε να μείνει.

Η ωρα είχε περάσει και εγώ πήγαινα σπίτι.

Ενας δυνατός πονοκέφαλος με έπιασε στην διαδρομή. Οι περαστικοί έμοιαζαν τόσο με τον Γιώργο..που ήταν χαμένος; μου έλειπε..γαμωτο! Τον θέλω.

Το κινητό διέκοψε για άλλη μια φορά τις σκέψεις μου.

"Ελα μωρο μου"

"Γεια Δημήτρη" απάντησα.

"Θα βγούμε σήμερα έτσι;" μου υπενθύμισε.

"Να μωρέ..εχω εναν πονοκέφαλο και λέω να μείνω σπίτι."

"Καλά..αύριο όμως έχουμε κανονίσει εξοδο το θυμάσαι έτσι;" μου υπενθυμισε ξανά.