Wpuściłem Cię do labiryntu.
Na początku niechętnie,
Ze strachem i obawą,
Ale w końcu przekroczyłeś jego bramę.
Minąłeś pierwszy skręt.
Bardzo dobrze.
Wybrałeś właściwą drogę.
Idź dalej.
Nie patrz wstecz.
Zaufaj mi.
Będę szedł za Tobą.
Przed Tobą skrzyżowanie.
Którą drogę wybierzesz?
Wahasz się.
„Idź prosto."
Oglądasz się na wszystkie strony.
Nie patrz wstecz.
Zaufaj mi.
Będę szedł za Tobą.
Kierujesz się na lewo.
„Idź prosto!"
Zmieniasz zdanie.
Dobrze.
Idziesz prosto.
Ale coś się w Tobie zmieniło.
Już nie jesteś tym, który wchodził do labiryntu.
Zatrzymujesz się i bierzesz głęboki oddech.
Wiem, że musisz to przemyśleć.
Wiem, że z Twoich oczu płyną łzy.
Wiem, że potrzebujesz czasu.
Ale tak się składa, że mnie on nie jest potrzebny.
„Idź dalej."
Nie masz odwagi się sprzeciwić.
Idziesz przez wąski korytarz.
Nie patrz wstecz.
Zaufaj mi.
Będę szedł za Tobą.
Jest coraz ciemniej.
Z minuty na minutę.
Każdy krok jeszcze bardziej zbliża Cię do czerni.
Ale nie zatrzymuj się.
Nie patrz wstecz.
Zaufaj mi.
Ciągle idę za Tobą.
Stoisz na rozdrożu dróg.
Jest tak ciemno, że musisz wytężyć wzrok.
Chociaż łzy sprytnie Ci to uniemożliwiają.
Co teraz wybierzesz?
„Skręć w prawo."
Nie patrz wstecz.
Zaufaj mi.
Będę szedł za Tobą.
Stoisz nieruchomo.
Chociaż widzę, jak cały się trzęsiesz.
Robisz krok w prawo.
Świetnie.
Jednak to tylko krok.
Nie patrz wstecz.
Zaufaj mi.
Będę szedł za Tobą.
Ponownie się zatrzymałeś.
Obejrzałeś się za siebie.
Chociaż mówiłem, żebyś tego nie robił.
Pobiegłeś.
„Skręć w prawo!"
Ale Ty już zniknąłeś w prostej ścieżce.
Zaśmiałem się.
Straciłeś nawigatora.
Straciłeś przywódcę.
Więc będziesz błądził w ciemności.
Ogromnej ciemności.
To ja wpuściłem Cię do tego labiryntu,
Więc tylko ja mogę pomóc Ci się z niego wydostać.
Nierozwiązane problemy prowadzą do tragedii.
Oglądaj się za siebie.
Nie ufaj nikomu.
Bo już nikt za Tobą nie idzie.
Bo już nikt Cię nie kocha.
