Hemen uzandığım yatağımdan doğruldum. Telefonumu aradım bulamayınca birkaç küfür saydırdım elimi tam yukarı kaldırıp sinirlenmeye devam edicekken telefon bir anda elime doğru geldi. Korkmamıştım ilk defa başıma gelecek şeylerden korkmamştım ,ilginçti çünkü ben çok evhamlı birisiyim yani normalde bu olayın üstüne eve bir polisi bile çağırabilirdim. Neden bilmiyorum ama başıma gelebilecek her beladan korkardım hiç bi zaman toplumun yaşıtlarıma yani ergenlere yakıştırdığı asi, korkusuz, sitemli birisi olmadım. Aslında ben Jessica'danda korkmamıştım o da başlı başına bir bela sayılır sonuçta. Herneyse olayın tuhaflığına bir kesinlik kazandırmak için telefonu bu sefer banyoya koydum sonra az önce yaptıklarımı yaptım biraz deli gibi gözüktükten sonra telefonu elimde buldum. Mutlu olmuştum çünkü filmlerde hep böyle başlar ve süper kahraman falan olunur ve ama en önemlisi toplumda herkesin parmak gösterdiği kişi haline gelirsin. Birkaç dakikalık süper kahraman hayallerimden sonra nedenin o mağaradan kaynaklandığını anladım aslında normal bi olay için kaynak yani başlangıç çok önemlidir ama bu normal bir olay değil.
