De Terugkeer | ✔️ (DE OVERGAVE #1) - #Netties2017

17 • donderdag 26 juli 2012

De zon hing laag aan de hemel toen de vage bas van de muziek Gaels oren binnendrong. Nerveus frunnikte ze aan de kralenarmband rond haar pols.

Zelf kon ze niet verklaren waarom ze opeens zo nerveus was om Bobby voor te stellen aan haar ex-klasgenoten. Het was niet alsof ze haar hier in de eerste plaats zelfs verwachtte, behalve Amy en misschien zelfs de gastheer, Nathan Rush.

De afgelopen vier jaar was ze nauwelijks hier geweest. Enkel de verplichte familiebijeenkomsten waar Gael zichzelf niet onder had kunnen uitwurmen, hadden haar terug naar de Westkust gebracht. Tijdens de barbecue van Amy waren de meesten al in shock geweest toen ze Gael hadden zien zitten aan de tafel, onverwachts teruggekeerd na haar proclamatie op de universiteit. Niemand had verwacht dat Gael ooit zou terugkeren nadat ze haar afschuw voor het kleine strandstadje zo goed had duidelijk gemaakt tijdens haar middelbare schoolcarrière.

"Klaar?" vroeg Bobby, die naast haar de auto stillegde. Ze stonden een eindje van het strand af geparkeerd, op het einde van de nauwelijks verharde weg, naast Ethans knaloranje Jeep Wrangler uit de vroege jaren 90. Doorheen het lage struikgewas kon Gael de contouren van haar ex-klasgenoten zien en hoorden hun onverstaanbare stemmen.

"Nee," antwoordde Gael, die haar ogen afscheurde van het strand en naar Bobby keek. Zijn helderblauwe ogen glansden zacht. Gael liet haar ogen dwalen over zijn lichaam, vandaag gekleed in een simpel wit T-shirt en een short. Het was een vreemd zicht.

Bobby greep haar hand, waardoor Gael niet meer aan haar juwelen kon frutselen, en kneep er zachtjes in. Gael kneep terug in zijn zongebruinde hand en stapte uit voordat ze haar zonnebril op haar neus duwde. In haar vrije hand hield ze een fles wijn die ze uit de drankvoorraad van haar vader had genomen.

Het strand dat Nathan Rush uitkoos voor zijn jaarlijkse barbecue, was een goedbewaard geheim onder de lokale jeugd. Het was een eindje rijden vanuit de stad, maar er waren geen buurtbewoners die konden klagen over het lawaai.

Voorzichtig leidde Gael Bobby naar het strand. Het weggetje doorheen het struikgewas was nauwelijks zichtbaar en ze moest goed kijken hoe ze haar voeten zette. Haar dunne sandalen hadden nauwelijks grip. Tot haar grote verbazing wist ze precies nog welke stukken verraderlijk waren, hoewel ze hier niet meer was geweest sinds haar laatste jaar aan de middelbare school.

"Tante Gael!" Zodra ze de warme zandkorrels tussen haar tenen kon voelen, kwam Rhys al naar haar toegelopen.

"Rhys!" Gael liet zich op haar knieën vallen en Rhys rende recht in haar uitgestoken armen. "Waar is je zusje, kleine rakker?" vroeg ze, terwijl ze over zijn schouder het strand afzocht.

De strandfeestjes van Nathan Rush waren al legendarisch geweest toen Gael nog naar school ging. Blijkbaar had Nathan het feestvieren nog altijd niet verleerd. Er was een net gespannen over het witte zand en ze kon een paar vrienden zien die verwikkeld waren in een potje beachvolleybal, terwijl de vrouwen opgewonden aan het babbelen waren rondom een roestige barbecue. Gael was opgelucht toen ze Amy's blonde haar zag.

Nathan en Lucas Johnston, Nathans beste vriend, waren net bezig met de voorbereidingen om de barbecue aan te steken. Naast de meisjes stonden verschillende koelboxen. Ze hoorde, naast de langzame elektronische muziek die speelde van iemands draagbare boxen, de rollende golven die het strand oprolden.

"Oh, bij mama," zei Rhys, die zich losmaakte uit haar omhelzing en zijn aandacht richtte op de vreemdeling naast zijn tante. "Wie is dit?" vroeg hij, terwijl hij naar Bobby keek, die net zijn zonnebril op zijn voorhoofd duwde.

"Rhys, dit is Bobby. De Bobby aan wie ik die schelpjes had beloofd," zei Gael, terwijl ze naar Bobby keek. Langzaam kwamen overeind. Een grote glimlach verscheen op Bobby's gezicht toen hij de onderzoekende blik van de kleuter voor hem zag. De blonde haren van Rhys waren lichtblond afgeschoten van de Californische zomerzon en zagen bijna spierwit.