Benim hayatım hic toz pembe olmadı mesela.
Ben hic mutlu bir yuvaya huzurlu bir hayata sahip olamadım.
Benim hayatımda mutlu bir aile tablosu mutlu bir anne mutlu bir baba kısacası mutlu bir yuva tablosu hiç var olmadı.
Benim hayatım hep yokluklarla doluydu. Ben hep yoksundum birşeylerden.
Acılarla doluydum hevesimde kursağımda hep birşeyler kalırdı benim.
Bu yüzden Hayal kurmayı sevmezdim ben, çünkü kurduğum hicbir hayal gerceklesmezdi.
Ve en acısıda benim deliler gibi istediğim hayalini kurduğum geceler boyu göz yaşı dökerek hayal ettiğim seyleri başkalarının elini kolunu sallayarak yada hiçbir çaba sarf etmeden sahip olabilmesiydi.
Bu yüzden di umudumu kaybedişim.
Ve ben vazgeçtim artık, hayal etmekten, umut etmekten, sabretmekten, olmayacak şeylerin peşine düşmekten vazgeçtim.
Çünkü ben öğrendim artık bu hayatta gidenlerin birdaha geri gelmeyeceğini.
