Parmaklıklar ardında bir cocuk,
Henüz on bes yasinda hayattan bir haber herseyi oyun zanneden yaramaz vurdum duymaz bir cocuk.
Nereden bilebilirdi ki bir gun hayatın ona gerçek yüzünü sert bir sekilde gösterecegini.
hayatının birden bire cehenneme dönecegini.
Küçücük yaşta kendini mahkeme salonunda hakim karşısında bulabilecegini nerden bilebilirdi.
ne konusabildi nede söyleyecek bir söz bulabildi hayatının sokunu yaşıyordu o an ve en son hakimin "sanığın tutukluluguna karar verildi" sözleri kulaklarında çınladı. Nutku tutulmuştu. Ne oldugunu anlamaya calışıyordu ama bir anlam veremiyordu.
yanınana gelen askerlerden birisi eline kelepceyi gecirdi. Daha sonra Sag ve sol koluna girerek onu mahkeme salonundan cıkardılar mahkemenin o uzun koridorunu elinde kelepce saginda ve solunda iki adamla gecerken geriye dönüp baktı ve arkasında kimseyi göremedi.
ne bir anne ne bir baba ne bir abla nede bir abi o an gözünden yaşlar sicim sicim akmaya başladı.
Ağladı hıçkıra hıçkıra ağladı.
Sahipsizliğine ağladı
kimsesizliğine ağladı
cocukluğuna ağladı
elinden kayıp giden hayatına ağladı.
Cezaevinin kapisindan iceriye adım attığında sanki bütün vucudu ürperdi hic görmedigi insanları görüyordu. hic görmedigi bir hayata adım atıyordu.
Ceza evi hayatı dışarıdaki gibi degildi o cocukca oyunlar burada yoktu.
burada cocukluga yer yoktu. Insan burada on yas birden büyüyordu. Insan burada hayatın gercek yüzünü görüyor, hayatın acımasızlığının farkına varıyordu.
dünyası basına yıkılmıştı. Kalbi degset bir sekilde acımaya başlamıştı. tarif edilemeyecek derecede acı cekiyordu.
Gözlerinden ne ara aktığını fark edemediği göz yaşları usul usul akmaya başlamıstı yanaklarından.
agladı saatlerce agladı göz yasları bitene kadar agladı.
Sonra alıştı buraya, yalnızlığına kimsesizligine alıştı.
Eskisi kadar üzülmüyordu artık. ama eskisi kadarda mutlu değildi. hic gülmüyordu mesela, burada gülmeyi unutmustu. konusmuyordu da kimseyle. Gün boyu ranzasına uzanıp tavanı seyretmeyi seviyordu. yalnız kalmaya alışmıştı. sevmişti yalnızlığı.
Alışıyordu insan alışmam dedigi her şeye. Oda alışmıştı kaderine kaderinin ona çizdiği hayatı yasamaya...
