Chapter 5 The Nightmare

16 3 0
                                    

Ilang araw na niyang iniiwasan ang mga pinsan niya. Hindi niya nagustuhan ang pag-uusap nila nang ihatid siya ng mga ito.

"Nick is obviously like you. Wala nang ibang tinatanong kundi ikaw." Naaliw na sabi ni Fools.

Talagang iniinis siya nito. Nahalata siguro nito na naiilang siya.

"Princess, you're really not friendly back there."

"I am not friendly, Wild." Sagot niya.

"But you like him, Carli." Komento ni Down na nakapagpaisip sa kanya.

"I don't like him." Wala sa loob niyang sabi.

She wanted to end the conversation. But Fools don't want to.

"Liar!"

"Stop it, Fools." Awat niya. Ayaw niya nang magalit sa pinsan. He has nothing to do with Nicholas.

Kung anuman ang problema niya rito kahit di niya alam. She doesn't want to be bothered. Estranghero parin ang binata.

"He is a stranger. Ayoko ng problema." Sagot niya ng manahimik ang mga ito. They need to know that she's not into him.

"But you are attracted to him." Down said.

As a reflective type of person. Hindi siya sanay magsinungaling. Especially to Down, he can easily catch her.

Luckily, nang hindi na siya sumagot. Natahimik na sila. And she got home with that last sentence from Down.

She moans frustratedly. Hindi siya natulog ng maayos dahil doon. Because she agreed to it. Yes, she is very much attracted to Nicholas.

Basically, she's not ready for any hassle now. Gusto niyang ituon ang atensyon niya sa pag-aaral. Nicholas Iñigo Valdez was never in a picture.

She was alone in their room. Break time nila. She doesn't have to go to the canteen. May baon siyang gawa ng auntie niya. But she was still frustrated.

Pangalawang beses na siyang nawawalan ng gamit. Una ay ang suklay niya. Second was her favorite chain. Lalo siyang nai-stress. Kung makikita at aasarin siya ng mga pinsan niya. Siguradong magagalit na talaga siya.

She sighed deeply. Naiinis na talaga siya. Akala niya ayos na ang lahat. But new problems were coming.


Isang Linggo na ang lumipas simula nang magpasukan. She realized that her parents might visit the university. Matapos siyang tawagan ng mga ito tungkol sa klase niya kagabi.

She realized. She has caused more problems than she could. Dapat pinaliwanag at kinausap niya nalang mga magulang. She puts herself in an unwanted condition.

"Ayos ka lang?" Tanong ng kaklase niyang bagong dating.

"Siyempre naman Mirah." Peke ngiti niyang dito.

She was not fine. She'll never will be, she guesses.

Pagkalipas ng ilang sandali ay napuno muli ang kuwarto nila. They have only one room to use for the whole day subjects. Minsan ganoon talaga sa school nila.

Life was too unpredictable. Worst is fate helping her life to be more. Should she quit or not?

Hindi niya naiisip ang mga magiging bunga ng ginawa niya. Maybe that's why it's unpredictable for her. Ang nakakainis pa ay mukhang lalo siyang nahihirapan ngayon.

Natapos ang mga klase niya nang hindi niya namamalayan. Tulad ng dati ay siya ang laging nahuhuli sa lahat lumabas.

But when she was about to stand from her seat. Napansin niyang may nakasilip sa gilid ng pinto ng kuwarto nila. Those pair of eyes didn't even bother to look away when she found them.

First SightWhere stories live. Discover now