rings and vows (Completed) (Boyxboy)

rings and vows: epilogue

Epilogue

"Oh ready ka na ba?"

"Dad kinakabahan ako eh."

Rinig ko naman ang pagtawa nito ng mahina.

"It's both your day today. Wag kang kabahan just be calm and remember you vows. Yun ang pinaka importante." Nakangiti nyang sabi habang inaayos ang aking tie.

"Thanks dad. Thanks for accepting me despite my weakness and my sexuality." Nakangit kong saad at niyakap ito.

"You are my only treasure, son. I love you for who you are no matter what. Parte ka ng buhay ko at pinagpapasalamat ko sa diyos na ikaw ang naging anak ko. I'm proud of you and what you have become. A better man with a good heart." Malambing nitong saad at hinaplos ang aking likod.

"Oh sya sige na at malulukot na yang suit mo." Natatawa nitong sabi. Mejo naluha ako sa sinabi ni dad sa akin but it warms my heart and soul. Ang sarap talaga sa pakiramdam na tanggap ka ng mga taong pinakamamahal mo. Tanggap ka nila kahit pa ano pa ang iyong kasarian.

Kinakabahan man ay lumabas narin kami ni dad sa kwarto. Nasa New York kami ngayon at dito sa isang 5 star hotel gaganapin ang isa sa pinakaimportanteng araw sa buhay naming dalawa ni chant.

It was almost 3 years since the encounter with arman and euwell. Wala na kaming naging balita pa sa mag-ama.

For that span of 3 years walang sawa si chant na iparamdam sa akin kung gaano niya ako kamahal. The 3 years with him is full of love and understanding.

Minsan tinotopak ako at gustong gusto ko syang inaaway. Yung tipong ipapamukha ko sa kanya ang panloloko niya sa akin with mia. But, he never gave up. He never fight back. He just say his sorry and he will do his best to fix things up.

Isang araw nga nung nag away kami...

"I know hindi mo na ako mahal kasi nagsawa kana sa akin. Alam ko chant. Diba dati ganyan ka rin? Nung nagsawa ka sa akin at nakilala mo si mia. Diba? Iniwan mo akong nagiisa sa mga pagsubok para ipamukha sa aking pagnagsawa ka na ay kayang kaya mo akong palitan? Diba ganoon yun? At ngayon inuulito na naman." Naluluha kong saad. Ewan ko ba lately masyado akong nagiging emosyonal at sensitibo. Maybe because we have reached more than 2 years of our relationship na halos walang problema. Chant always fix things up kung may namumuong problema sa pagitan namin. At takot ako. Takot na baka ngayong lumampas na kami ng dalawang taon ay magsasawa na sya sa akin. Na iiwan na nya ako at maghahanap ng iba.

Pero sa bawat ganoong pagkakataon. He never let me feel na nagiba sya.

Yumuko ito sa aking harap. Unti unting lumapit at niyakap ako at isinubsob ang aking mukha sa kanyang matipunong dibdib.

Ang init sa pakiramdam ng yakap ni chant. It's like a warm cup of tea in a cold winter night.

Marahan nya lang na hinahaplos ang aking ulo.

"Patawad. Hon, sana patawarin mo ako." He says it like it just happen yesterday. Ramdam ko ang pagsisisi at sinseridad na syang tuluyang nagpa jagulhol sa aking.

Iningat nya ang aking mukha at hinawakan ako sa magkabilang pisngi.

"Kung kailangan kong pagbayaran ang mga nagawa ko panghabang buhay ay gagawin. Basta ba mananatili ako sa tabi mo. Kung kailangan mong saktan ako at ang ego oo ng paulit ulit ay ok lang basta ba mapapanatag ang loob mo. Kung kailangan mo akong saktan ng pisikal na paulit ulit ay hinding hindi kita pipigilan, basta ba pagkatapos ng lahat ng ito ay yayakapin mo ako at magkatabi tayong mahimbing na matutulog. Lahat gagawin hindi dahil gusto kong maabswelto sa kasalanan na ginawa ko dati. Kundi dahil ayaw kong mawala kapa sa akin ulit. Alam kong jinding hindi mo na makakalimutan ang kasalan ko sa nakalipas dahil nakatatak na ito sa iyong isipan. Pero gagawin ko ang lahat para tabunan ito ng masayang alaala na pagmamahal ang pundasyon at ugat. I'm doing this dahil mahal na mahal kita higit pa sa buhay ko. I love you hon and i'm sorry." Mahaba nitong salaysay saka ako masuyong hinalikan.