X KİŞİSİ (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 15

Olduğum yerde kalırken gözlerimi sımsıkı yumdum. X'in sesini anında tanımıştım. İlk duyduğumda da böyle heyecanlanmıştım zaten. Fakat kafam o kadar doluydu ki fark edememiştim bu kadar karizmatik bir ses tonu olduğunu. Fakat öyle bir anda yakalanmıştım ki ona, tam şu an yerin dibine girmek istiyordum.

Gözlerimi açamadım...

'' Dönmeyecek misin arkanı? Beni görmeye geldiğini sanıyordum. '' derken birkaç adım attı bana doğru. Korkudan mı yoksa heyecandan mı bilmiyorum ama '' Dur! '' diye bağırdım titreyen sesime engel olamadan. '' Hazır değilim. '' diye devam ettim ardından. Bugün olmazdı.

Bugün değil...

'' Eylem... Dön arkanı. '' dedi kararlı bir şekilde.

'' X Kişisi! '' dedim bu defa fısıltıdan farksız çıkan bir ses tonuyla. '' Olmaz... Şimdi değil. ''

Hiçbir şey söylemedi. Bundan aldığım cesaretle yürümeye devam ettim. Bacaklarım titriyordu. N'olacaktı peki bundan sonra? Böyle hissedeceğimi düşünmemiştim daha önce. X'in arkamda hissettiğim varlığıyla bile yüzleşmeye korkarken, kim olduğunu nasıl öğrenecektim ki ben? Bir de sözde onu bana biçtiği süre içerisinde değil, daha erken bulacağımdan neredeyse emindim. Ancak işler her zaman planlandığı gibi gitmiyormuş, bir kez daha öğrenmiştim bunu.

Kesin bir karar vermem gerekiyordu artık...

Koşar adım bahçeye çıktım ve Taha'nın numarasını tuşlayarak nerede olduğunu öğrendim. Arka tarafa gelmemi söyleyerek kapattı telefonu. Bu defa okulun arkasından dolanarak arka tarafa geçmek için hareketlendim. Gözlerim doluyor, ellerim terliyordu. Anormal biçimde kötü etkilemişti bu beni.

Taha görüş açıma girer girmez nefes nefese kalmış halimle yanına ulaştım. '' Eylem! İyi misin? Bir şey mi oldu? '' diye sordu telaşla. O an bir çırpıda söyledim içimden geçeni.

'' Ben... istemiyorum Taha. X 'in kim olduğunu bilmek istemiyorum. ''

#

Okuldan çıktıktan sonra Taha'yla birlikte eve yürürken hiç konuşmuyorduk. Bana birkaç kez neler olduğunu sormasına rağmen cevap vermemiştim. Anlatmak istemiyordum hiçbir şey. Hatta direk olarak konuşmak istemiyordum. Bir seçim yapmıştım sanırım. Ve bu X değil, Taha olmuştu. Taha her ne kadar bu durumdan memnun olsa da üzüldüğümü gördüğü için sevincini yaşayamıyordu besbelli. Aslına bakarsanız X'ten uzak durmaya karar verme sebebim Taha'nın beni bu konu hakkında uyarması değildi. Nedenini ben bile bilmiyordum...

Korkuyordum sadece.

Sesinden bile bu kadar etkilendiğim biri, yalnızca kafamda onu fazlaca büyütmüş olmamdandı sanırım. Başka bir açıklaması olamazdı. Ne de olsa, dediğim gibi ya ' Emre ' ya da ' Sinan ' gibi biri olabilirdi benden hoşlanabilecek kişi. Onları küçümsüyorum sanmayın, sadece diğerlerine göre daha az dikkat çeken iki düzgün insandılar , o kadar. Fakat ikisiyle de daha önce konuşmamıştım.

Düşünceler beynimi kemirip dururken evin önüne geldiğimizi Taha'nın seslenişiyle farkettim.

'' Şş, sana diyorum. Eve geldik, içeri gir hadi. Hava soğudu iyice. ''

Kafamı salladım ve '' Tamam. Sabah görüşürüz. '' diyerek bahçe kapısından içeri girdim. Taha'ya sarılmamıştım. Bu X hayatıma peyda olduğundan beridir böyleydik zaten. Kafam çok karışıktı. Ne düşündüğümü ya da ne düşüneceğimi bilmiyordum. Aslına bakılırsa ne yaptığımı da bilmiyordum. Belki de saçmalıyordum. Kendimi zaten garip olan bir durumu daha da garipleştirip zorlaştıran salak bir kız çocuğu gibi hissediyordum. Tam anahtarı çeviriyordum ki telefonum titredi. Aynı anda kalbim de titremişti sanki.