Sister of Niall Horan [Voltooid]

Chapter 38- our little girl

Ik kom bij in overduidelijk een ziekenhuis, want het is overal wit en het ruikt naar schoonmaakmiddel.

Als ik naast me kijk zit Louis op een stoel, huilend.

'Lou?' Vraag ik bezorgd en hij kijkt met rode ogen op.

'Wat is er gebeurd?' Stamel ik, bang voor het antwoord.

'E-er was iets mis met het jongetje, en en en hij is D-D-dood.' Zegt Louis en hij begint weer te snikken.

Bam. Die kwam aan.

Ik begin ook onophoudelijk te snikken en Louis komt naast me liggen.

'We still have our little girl.' Mompelt hij, maar erg overtuigend klinkt het niet.

'Laten we haar dan zo goed mogelijk opvoeden.' Mompel ik verdrietig.

Ik begraaf mijn neus in Louis' shirt en hij legt zijn kin op mijn hoofd.

***

Ik moet een paar testjes doen en mag dan naar huis.

We zitten zwijgend naast elkaar in de auto.

Thuis vermijd ik alle blikken en plof huilend op bed neer.

Ik hoor dat Louis ook overstuur de trap op rent en de deur naast me keihard dichtslaat.

Ik sta op, loop naar de kamer naast me en ga in Louis' armen liggen.

'Het komt wel goed, we hebben nog een kindje.' Mompel ik troostend.

'Nee het komt niet goed! Ons kind is gewoon dood.' Huilt Louis en hij klemt me tegen zich aan.

'Sorry.' Zeg ik en ik begin ook te huilen.

'Hey, heey niet huilen, jij kan er echt niks aan doen.' Zegt hij gelijk bezorgd.

Hij veegt met zijn duim mijn tranen weg en drukt zijn lippen zacht op die van mij.

'Onze kleine Emily zal niks tekort komen.' Zegt hij liefjes.

'Nou niet meer huilen, daar ben je veel te mooi voor.' Zegt hij terwijl hij mijn haar aait en zijn hand op mijn buik legt.

We lopen naar beneden en als ik de deur opendoe word ik gelijk in een grote groepsknuffel getrokken.

'Dankjulliewel!' Zeg ik gesmoord.

'Don't worry. We zijn er voor je.' Mompelt Niall.

'Ik maak ze af.' Gromt Louis ineens.

'Ze hebben je in je buik getrapt en daardoor is hij nu dood. Ik maak ze echt af!' Zegt hij trillend.

'Rustig Lou.' Zeg ik terwijl ik even zijn arm aanraak.

Hij zucht een keer en legt zijn hoofd tegen mijn borst aan.

Ik woel even door zijn haren en hij kijkt me aan.

'Ik zorg er wel voor dat ze gaan boeten, hoe dan ook.' Zeg ik.

Hij trekt me in een stevige knuffel en we horen overal "awhh" vandaan komen.

Sorry dat t zo kort is! En ik moest zelf ook bijna huilen :'( ik wilde het niet schrijven maar goed. sorry :'( 1 minuut stilte voor kyle :( xoxo lies <3