Sister of Niall Horan [Voltooid]

Chapter 37- echo

Het is zover, ik moet een echo laten maken, om te kijken of het een jongen of meisje is enzo.

Ik hoop wel dat het een jongen is, ik zie mezelf al helemaal voor me met een kleine Louis is mijn armen.

Mijn buik begint al aardig op te bollen, en naar school ben ik niet meer geweest. Hoef ik eigenlijk ook niet meer nu ik zwanger ben.

'Ready?' Vraagt Louis die mijn hand pakt.

Ik loop op van de zenuwen het kamertje in en ik moet op een soort brancard gaan liggen.

Er gaat een rilling door me heen als de dokter een koude gel op mijn buik smeert.

Uit de beelden die op de monitor verschijnen kan ik echt helemaal niks uithalen.

De dokter kijkt aandachtig naar het scherm en omdat hij zo goed kijkt raak ik half in paniek.

Straks is er iets met ons kindje!

'Nou, bereid jullie maar voor op dubbele luiers.' Zegt de dokter tegen ons.

'Wa-wa-wat? Tweeling?' Vraag ik overdonderd.

'Jep, een jongen en een meisje.' Zegt hij er achteraan.

'Wouw.' Zegt Louis die helemaal straalt.

'Dat wordt dus een Kyle én een Emily.' Fluistert hij tegen mij en ik moet giechelen.

'Zullen we nog even een ijsje halen? Om het te vieren?' Vraagt Louis en ik knik lachend.

Ik neem dus als voorspelbaar, aardbei. En Louis citroen.

'Is dat niet zuur?' Vraag ik.

'Proeven?' Grinnikt hij en vlak daarna duwt hij het ijsje in mijn gezicht.

'Oh das gemeen! Roep ik terwijl ik ook mijn ijsje in zijn gezicht duw.

We gaan op een bankje in het park zitten en ik ga lekker tegen Louis aanzitten.

'Stel je voor, onze eigen kleintjes.' Zegt Louis glimlachend.

'Jep, en jij mag ook luiers gaan verschonen, dat je het even weet.' Zeg ik droog.

'Tuurlijk doe ik dat.' Grinnikt hij en hij geeft me een kus op mijn kruin.

'K hou van je.' Fluistert hij.

'Ik hou meer van jou.' Grinnik ik terug.

We staan op en lopen hand in Hand in hand naar huis.

Thuis vertelt Louis enthousiast over onze tweeling en ik ga naar boven omdat ik moe ben.

Midden in de nacht, of middag, word ik wakker met een verschrikkelijke pijn.

Als ik naar beneden kijk zie ik bloed. overal bloed.

Miskraam miskraam miskraam.

Schiet het door mijn hoofd en ik begin te gillen.

Louis schrikt zich kapot als hij al het bloed ziet en ik voel nog net hoe ik wordt opgetild en ik de auto wordt gezet.

Dan verlies ik het bewustzijn, waarschijnlijk door het bloedverlies.