The Hungergames - Sky

Hoofdstuk 21

Daarna geef ik weer alles wat ik heb en zwem ik naar boven. Ik merk dat de sterkte van de stroming is afgenomen en ik beweeg makkelijker vooruit. Het water begint ook een beetje te zakken, maar is nog steeds enorm troebel en het is ook echt vies om het ingeslikt te hebben. Maar ja, als er iets niet hygiënisch is, dan zijn het de Hongerspelen wel. Overleven is hier van belang, niet je schoonheid. Alhoewel... je schoonheid bevordert je wel tot het overleven, je sponsoren zouden je eerder steunen. Daarom worden we ook zo opgedirkt voor het interview en de parade.

Er schiet een mulitant langs me heen en hij grijpt mijn hand met het bedeltje in zijn bek. Deze hand is al een keer gebeten door een mulitant, dus het doet enorm veel pijn. Ik herken het beest, het is Waterwolf. In District vier is dat een onderdeel voor visserij, we temmen ze en dan zijn ze gespecialiseerd in het vangen van een bepaald soort vis die het Capitool graag wil hebben. Maar wilde Waterwolven zijn levensgevaarlijk, ze eten alles op wat ze tegenkomen. Ik trek een mes uit de messenriem en steek het in zijn hart. Bij alle troep in het water wordt nu ook bloed toegevoegd en ik moet mijn best doen om het niet in mijn mond te krijgen. De grip van de Waterwolf om mijn hand heen verslapt en het beest zinkt weg. Ik weet dat ik een grote wond in mijn hand heb, maar dat negeer ik en ik zwem weer verder naar boven.

Eindelijk bereik ik de bovenkant van het oppervlak en ik sproei meteen al het water uit mijn mond. Tijdens dat ik op adem kom bekijk ik de Arena. De bovenkant van de zeven meter hoge Hoorn glimt in het zonlicht. Alleen de bovenkant is zichtbaar, wat betekent dat het water wel zes meter hoog staat. Ik huiver bij de gedachte van wat er allemaal onder me kan zwemmen, van Waterwolven tot piranha's of misschien wel gemuteerde kwallen. Ietsjes verderop zie ik, tot mijn verbazing, een boom drijven en ik zwem ernaartoe. Ik kom niet uit District zeven en ik heb geen verstand van bomen. Misschien drijven bepaalde soorten wel en anderen niet. Ik klim erop en hoop dat hij niet omrolt. Dan bekijk ik de Arena, die helemaal vol water is. Er valt niet veel te zien, dus ik besluit om toch naar de Hoorn te gaan. Ik zie geen andere Tributen vanuit hier en ik weet ook niet of er mensen dood zijn. Zo wel, heb ik de kanonschoten onder water niet kunnen horen. Ik vermoed dat Melissa het niet overleeft heeft, dus ik heb nog één doel: winnen.

Nadat ik weer op adem gekomen ben begin ik te zwemmen met de borstcrawl naar de Hoorn toe. Ik ben verzwakt door de kracht van het water en het zuurstofgebrek. Daarnaast denk ik dat er in de beet van de eerste mulitant gif zat en mijn arm tintelt nog steeds. Ik klem mijn hand stevig om het bedeltje heen, maar dan bedenk ik me dat ik de mosgroene rugzak nog om heb. Ik stop met zwemmen en begin met watertrappelen. Dan rits ik het grootste vak een beetje open en in dat vak zit nog een vakje. In dat vakje stop ik mijn aandenken en ik rits de tas weer dicht, om hem vervolgens weer op mijn rug te doen. Net op tijd, want dan bijt er iets in mijn voet. Ik schud het beest van me af, de grip was blijkbaar niet zo sterk. De meeste verwondingen tot nu toe heb ik pas in de Finale opgelopen, of de dagen ervoor. Mijn hoofd bonst nog steeds van het zuurstofgebrek en ook van de wond die erop zit.

Eindelijk bereik ik de Hoorn en ik klim er hijgend op. Recht voor me zie ik niemand, evenals mijn linker- en rechterkant. Als ik me omdraai zie ik Lizzy uit District dertien. Het verbaast me dat ze kan zwemmen, al gaat het niet snel. Ik neem aan dat ze ook verzwakt is door de golf en dat ze sowieso niet goed kon zwemmen. Het verbaast me enigszins dat ze het overleeft heeft. Ik heb meer tijd om me te verdedigen dan zij heeft en ik trek mijn drietand en een mes alvast, voor het geval dat. Ze zwemt naar de opening van de Hoorn toe en trekt zich aan de bovenkant op. Ik doe geen moeite om haar tegen te houden en ik ga haar ook niet helpen.

Eén moment later staan we lijnrecht tegenover elkaar, allebei met wapens in de aanslag. Haar ogen boren in de mijne en ze zijn vernauwt tot spleetjes. Ze is enorm kwaad op me, maar ik weet niet precies waarom. Langzaam beweegt ze zich voort en sluipt ze naar me toe.

'Skyler...' begint ze dreigend en ze cirkelt haar mes in haar hand rond. Ik zeg niets en blijf haar aankijken. Uiteindelijk recht ik mijn rug, steek ik mijn schouders naar achteren en trek ik mijn mond over.

'Waarom ben je kwaad?' vraag ik. Ze rolt met haar ogen en steekt haar mes vooruit.

'Wat denk je? Uhm... het feit dat dit de Finale is misschien? Of... oh ja! Dat bericht dat je voor ons achterliet! Of uhm... Pablo, oh nee dat was Melissa. Maar ik zie jullie als een team, dus ik vind dat je medeverantwoordelijk bent,' somt ze op en ze komt nog dichterbij. Maar ik weet heel zeker dat ik niet met haar wel vechten noch haar wil doden, dus open ik mijn handen en laat ik mijn wapens vallen. Ze kletteren tegen het ijzer van de Hoorn aan en Lizzy staat versteld. Ik besluit dat ik nog iets tegen haar wil zeggen.

'Ben ik je vijand?' vraag ik haar en ze fronst. Niet veel later gooit ze haar mes in het water en mijn messenriem en vishaken volgen. Waarschijnlijk weten de Spelmakers nu ook niet wat ze moeten doen, want wij zijn niet meer van plan elkaar in de haren te vliegen. Ze zullen een eigenschap van de Arena moeten gebruiken om één van ons te doden. Maar bij alle dingen die ik kan bedenken zou het mogelijk zijn dat er twee doden vallen. En een mulitantenaanval op één van ons laat blijken dat ze partijdig zijn. Ik vraag me af wat de oplossing is.

'Jij bent mijn vijand niet,' zegt Lizzy na een lange stilte. Ik steek mijn hand naar haar uit en ze pakt hem aan. Nu staan we hand in hand te staren naar de Arena als meer en misschien is dit een daad van verzet, maar ze kunnen de camera's niet wegdraaien. Ik weet niet waarom ik mijn hand uitstak, misschien in de hoop dat we beide zouden winnen, of sterven. Dan valt er iets aan me op, in mijn ooghoek. Ik draai mijn hoofd naar rechts en zie dat al het water aan die kant zich opgehoopt heeft.

'Lizzy.'

Haar naam komt net over mijn lippen als de golf ons weer meesleurt.

Overal is water. Dit keer is het schoon en helder blauw en het zonlicht valt erdoorheen. Waar al het vuil gebleven is weet ik niet, maar in ieder geval niet hier. Lizzy's grip is verslapt, maar ik ben niet van plan om haar los te laten. Ik kijk opzij en zie dat haar ogen gesloten zijn. Haar haren zweven om haar heen en ze zweeft in het water. Haar hand is koud en ik trek haar naar me toe. Maar dan komt er iets tegen mijn hoofd, nogmaals en ik laat haar los. Ik laat me helemaal vallen in het water en het maakt me allemaal niets meer uit.

S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-S-s-
Dit is de finale dus! Jullie komen er bíjna achter wie er gaat winnen...