The Hungergames - Sky

Hoofdstuk 16

Arena

'Vuile verader! Kom Sky!' Melissa trekt haar mes en wil op Mick afbenen. Ik houd haar tegen en duw haar achter mij.

'Niet doen,' fluister ik en ik loop naar Mick toe. Hij ziet er niet goed uit, helemaal niet goed.

'Skyler? Sky?' vraagt hij verwart. Hij ziet eruit alsof hij ieder moment in huilen kan uitbarsten.

'Mick? Waar was je?' Ergens ben ik blij dat ik hem zie, maar dit is de Arena en dat kan niet. Opeens strompelt Mick naar me toe en hij geeft me een knuffel. Als hij me los laat ziet hij er nog verwarder uit en hij kijkt angstig om zich heen. Dan draait hij zich om en rent hij weg.

'Sky kom mee!' roept hij naar me. Ik kijk hem vragend na en loop terug naar Melissa.

'Hij is gestoken door bloedzoekers, zag je de bulten niet?' Ik schud mijn hoofd, maar ik snap nu waarom hij zo doet. De steken zorgen dat hij hallucineert, maar hij is niet te redden. Ik kijk hem na en zie dat hij zich omgedraaid heeft. Hij staart naar mij en opent zijn mond.

'Nee, jij ook al!' roept hij naar mij. Ik weet niet wat hij ziet, maar het moet vrij beangstigend zijn. Bloedzoekersgif stimuleert angst en daardoor zijn vele krankzinnig geworden. Opeens schiet er iets op ons af. Vlak naast ons wordt een boom in lichterlaaie gezet.

'Vuurballen!' schreeuwt Melissa naar me en we rennen zigzaggend tussen de vallende bomen door. Ik zorg ervoor dat Melissa voorop blijft, aangezien zij een wond heeft. Melissa struikelt en ik voel een elektrische schok door me heen gaan. We moeten zo snel mogelijk weg uit District drie. We kunnen niet naar vier, dus we moeten naar twee. We rennen en rennen en hijgend stoppen we bij de grens van District twee. Uitgeput kijken we naar Mick, hij kronkelt op de grond. Een vuurbal raakt hem in zijn borst en hij schreeuwt het uit van de pijn. Hij vecht tegen iets wat niet bestaat en hij schreeuwt.

"Ik hou van jullie! Sky! Ik hou van je!' Ik wil op hem afrennen en iets doen, maar ik kan niets doen, helemaal niets. Mick is reddeloos verloren, die vuurbal in zijn borst kan een orgaan geraakt hebben. 'Papa, mama! Ik hou van jullie!' Dat is de druppel, een traan ontsnapt uit mijn ooghoek, gevolgd door nog een en nog een. Een kanonschot klinkt en Mick is dood. Gewoon dood, weg van de wereld. Allemaal de schuld van het Capitool.

Nu zijn we allebei een Districtgenoot kwijt. Ik kijk naar Melissa en zij huilt ook, niet vanwege Mick, maar ik denk dat ze aan Timmy denkt. We knuffelen elkaar en huilen elkaars haren nat. Melissa ruikt naar bos en rook.

'Ik ben er voor je,' fluister ik tegen haar haren.

'Samen komen we er wel,' fluistert ze naar mij. We blijven nog even zo staan en gaan dan jagen. We lopen naar District vijf, want daar hebben we nog steeds de meeste kans op wild. Op een rustig tempo wandelen we naar District vijf, we zijn uitgeput van het rennen. Eerst vullen we ons water bij en dan ga ik vissen vangen. Melissa wil in het kleine stukje bos gaan jagen en ik vind het prima, want ze heeft haar eigen wapens en rugzak. Ze gilt wel als ze in gevaar is, dat hebben we afgesproken.

Uiteindelijk hebben we zes vissen, een rivierkreeftje, een konijn, een vogel en een hele hoop eetbare planten en bessen. We maken een vuurtje van droog hout, bakken wat we bakken kunnen en eten wat. Ook vullen we alle waterflessen, zuiveren ze en we vullen ze in totaal drie keer. Relaxed gaan we tegen een rots zitten. Het publiek heeft vandaag genoeg vermaak gehad, dat is duidelijk.

Na een uur of twee uitgerust te hebben maken we weer aanstalten om te vertrekken, zodat we een schuilplaats voor de nacht kunnen vinden. We lopen niet lang, want na een kwartiertje komen we een klein bos tegen waar dikke bomen instaan. We zien een mooi exemplaar, maar de takken beginnen pas heel hoog.

'Ik heb een idee.' Ik kijk op naar Melissa en ze legt uit: 'We maken van mijn messen een soort ladder en jij of ik klimt erin. Daarna maken we een touw aan een tak vast zodat de ander zich omhoog kan hijsen. Want anders krijgen we de messen niet uit de boom en dat is gevaarlijk.'

Het is een slim plan en we voeren het uit. Ik klim als eerst in de boom en Melissa trekt vervolgens de messen uit de stam. Ik haal het touw uit mijn rugzak en maak hem goed vast. Daarna gooi ik het eind naar beneden en Melissa klimt de boom in. Zodra het touw opgeborgen zit klimmen we weer hoger, want zo laag vinden we het beiden niet veilig.

'Kijk, appels!' zegt Melissa.

Ik voel het sap van de appel gewoon in mijn mond, ik kan de zoete smaak bijna proeven. Alleen ik weet niet of ze giftig zijn, maar ik kan mijn eetlust niet bedwingen.

'Zullen we erop hopen dat ieder District maar één gevaar heeft?' vraag ik Melissa, die ook verlangend naar de appels kijkt.

'Goed idee.' We plukken allebei een appel en zijn stil totdat de appel op is. Daarna halen we onze slaapzakken uit de rugzak en we gaan liggen op twee dikke takken. Voor de zekerheid maken we onszelf vast met visdraad, zodat we niet uit de boom kunnen vallen. Ik doe mijn jas uit, want dat ligt ten eerste niet lekker in een slaapzak en ten tweede neemt de slaapzak lichaamstemperatuur op.

Niet veel later klinkt het volkslied van Panem weer en we kijken naar de lucht, waar Micks gezicht ons toelacht. Nog elf Tributen over, wat best veel is. Er zijn jaren geweest dat er na dag twee nog zes Tributen over waren, maar dat was absurd.

'Ik ga slapen,' fluistert Melissa en ik knik instemmend. Ik weet dat ze me niet kan zien, maar ze hoort me draaien in mijn slaapzak omdat ik een fijne positie zoek en weet dat ik ook ga slapen. We besluiten geen wacht te houden, want als er gevaar is schrikken we wel wakker. En daarnaast zijn we moe, ook al hebben we niet gek veel gedaan na het ontwijken van de vuurballen.

Midden in de nacht, na een vreselijke nachtmerrie, wordt ik wakker van twee stemmen. Ik werp een vlugge blik op Melissa, maar haar ogen zijn gesloten. Toch doe ik mijn hand voor haar mond en ik stoot haar aan. Ik hoor Melissa zachtjes vloeken, maar waarschijnlijk horen de twee personen onder mij haar niet.

'Laten we hopen... Waar gaan we overnachten?' vraagt één van de twee, zo te horen een meisje. Ik heb het halve gesprek kunnen volgen dus ik heb geen idee waarover ze het net hadden.

'Ik heb het zo koud!' Ik hoor bij dit persoon niet of het een jongen of meisje is, want hij of zij moet heel erg klappertanden van de kou, 'zullen we gewoon in een boom gaan slapen?' De persoon is al naar onze boom gelopen en doet een mislukte poging om naar boven te komen, maar houdt vol.

Ik en Melissa kijken elkaar aan en we grijpen onze wapens vast terwijl we proberen zo geruisloos mogelijk uit onze slaapzakken te komen. Ik moet zelf bijna klappertanden, maar hou me tegen.

'Nee, ik haat het om in bomen te slapen. Zullen we die richting in gaan? Daar staan veel grotten,' zegt de eerste persoon. Opgelucht haal ik adem en ik kruip zachtjes weer in mijn slaapzak. Het persoon bij de boom zucht diep en loopt dan weg.

'Kom op Maya, nog even volhouden,' zegt persoon nummer één. De tweede is dus Maya uit District zeven. We hebben zoveel geluk gehad, aangezien de kans dat Maya in de boom was gekomen zeer groot was. Ik heb geen idee wie persoon nummer één was, maar aangezien Lizzy en Alexandra bondgenoten zijn is het Paula of Amber.

'Dat,' zucht Melissa,'was écht op het randje. Ik houd de wacht anders wel.'

'Maak me op tijd wakker, anders val je in slaap en is er geen wacht,' waarschuw ik haar. Ze knikt ter bevestiging en ik kruip helemaal in mijn slaapzak. Ondanks dat een boomstam niet zo lekker ligt, val ik snel in slaap.

Vroeg in de morgen maakt Melissa me wakker. De zon komt bijna op, er is een rozerood licht te zien in het oosten. Ik kruip uit mijn slaapzak omdat ik anders misschien weer in slaap val en rol hem alvast op. Ondanks dat de temperatuur weer omhoog gaat trek ik mijn jas nog aan. Nadat ik mijn slaapzak opgeborgen heb eet ik wat bessen en drink ik wat water. Ik doe mijn rugzak om en klim naar de top van de boom.

Er gaat een schok door me heen en ik val bijna uit de boom. Net op tijd kan ik me vastgrijpen aan een tak, want ik zie iemand vlakbij de boom staan. Alleen dat persoon ziet mij ook en komt richting de appelboom lopen.

-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-

Hey Hoi!

Ik heb vandaag dit boek afgeschreven, dus nu is er weer elke dag een update ^(^.^)^ 

X Ninja