The Devil's Son

CHAPTER FORTY-FOUR

"Then hate me more when were down there!" saka ko muling pinaharurot ang sasakyan. "You really don't have any idea of what will happen to you in hell, don't you?"

"The hell I care!"

"So, gusto mo lang sayangin ang mga panahon na tiniis mo si Damon? Gusto mo lang sayangin yung mga panahon na pinili mong mag-isa kaysa sa makasama siya? For goddamn what? For love? Haha! You're just wasting every bit of your time because of that fucking love that you have for him!" Saglit akong tumigil. "At alam mo kung anong nakakatawa dun? You won't get anything from love that you have. Kasi alam mo kung bakit? Kasi mag-isa ka lang na mapupunta sa impyerno! Hindi mo makakasama ang lalaking pinaglalaban mo!"

"You don't know anything about love -"

"Really?" Bahagya akong tumawa. "Anong tawag mo sa ginagawa ko? Anong tawag mo sa kabaliwang ginagawa ko Kathy? I used to be an angel - your angel."

"Pinili mo yan. Wag mong isisi sakin."

"Then don't blame me as well! Dahil pinili mo rin ito. Pinili mong lumayo, kaya panindigan mo!"

Katahimikin.

Hindi na siya nagsalita. Ganun din ako. Alam kong maiintindihan niya din ang ibig kong sabihin - in time. When she's already there. In fact, I'm just doing her a favor. Ayokong mas mahirapan siya once na mawala na ang buhay na mayroon siya.

[DANIEL'S POV]

For the first time in my life - I felt helpless. And at the same time, useless. Nakaramdam ako ng pagsisisi bilang isang tao. If I were still a devil - I could have save Kathy from Erick. I could have done anything - everything! Gusto ko tuloy sisihin si Kathy sa ginawa niya.

I'd rather die than to see Kathy dying.

Hindi ko yon kaya.

Yung simpleng mawala nga lamang siya sa paningin ko - hindi ko na kaya. Iyon pa kayang malayo siya sakin habangbuhay.

And if you need me, you kiss me

Then tell me how you feel.

And if you want me, you show me

That your love is for real.

And if you love me, come hold me in your arms where I belong

So while I'm feeling strong - I'll sing you one last song

"Patayin mo nga yang sounds mo!" Utos ko kay Sthep.

I hate love songs!

Ah hindi pala. Gusto ko pala ng mga love songs. Lalung-lalo na nung buhay pa ang mga parents ko. My Mom used to sing me their Dad's love song. Pakiramdam ko noon, ako na ang pinakamahalagang tao sa buong mundo.

At mas lalo ko pang nagustuhan ang love song ng makilala ko si Kathy. Gusto ko siyang kantahan habang yakap-yakap ko siya - habang nandito siya sa tabi ko. Crazy isn't it? Kasi gusto ring maramdaman niya na siya ang pinakamahalagang tao sa buong mundo ... para sakin.

But not that stupid love song. Baduy.

"Sorry." Pinatay niya ang tugtog.

"Kung naabutan ko lang ang kotse na yon kanina. Eh di sana kasama na natin si Kathy ngayon."

"Wala kang laban do'n. Kotse yon, Damon."

Tumingin ako sa kanya. "Sinasabi mong tao lang ako? Kaya wala na akong ibang magagawa pa?"

"Hindi iyon ang ibig kong sabihin." Huminga muna ng malalim si Sthep bago siya nagsalita. "I hate to say this pero - siguro, paraan na rin ni Kathy yon para sabihin sa atin na tumigil na tayo." Halata sa mukha nito ang lungkot.