“SA lahat ng may boyfriend, ikaw ang mukhang kakabreak lang.”
Napalingon ako kay Kol nang magsalita ito. Naroon kami ngayon sa Blue’s Haven dahil na rin sa pag-iimbita ni Lean sa amin. Masaya ito na nakapasa lahat ng grades niya kaya naman inaya niya kami na magcelebrate daw. Naglabasan na ang grades namin at lahat kami’y walang problema doon.
Nasa may VIP room kami ni Kol habang nasa ibaba naman ang mga kasama namin at nakikisaliw sa ingay na naroon. Nagpaiwan na lamang ako dahil hindi ko rin naman maeenjoy ang crowd na naroon. Basta na lang din naman akong hinila ni Aly kanina. Hindi na ako nakatanggi dahil sinabi nito na magtatampo si Lean kung hindi ako pupunta.
“I’m fine, Kol…” sumandal ako at umayos ng upo.
Isang linggo na rin mula nang sagutin ko si Ian. Masaya si Aly sa naging desisyon ko. Ang sabi pa nga niya’y alam naman niya na iyon din ang magiging resulta ng panliligaw sa akin ni Ian. Pinatagal ko lamang daw.
I am lucky to have a boyfriend like Ian. He’s sweet, caring, he’s making sure I’m okay. Kung minsan ay hindi ito nagpaparamdam sa akin pero hindi ko naman pinapalaki ang issue na iyon. Alam ko na may ibang buhay pa si Ian, maliban sa school at sa akin. And to be honest, okay lang naman sa akin.
“Are you happy?” tanong ni Kol sa akin bago inabot ang isang bote ng sanmig na nasa lamesa.
Napayuko ako bago ngumiti ng tipid.
“Does it matter?” mahinang tanong ko.
Masaya ba ako?
I’m fine. I’m okay.
Alam ko naman na ito ang tamang gawin. Mas okay na ganito. Mas okay na maaga pa lang tapusin na, kahit wala pang nagsisimula dahil wala namang patutunguhan.
Hindi pwede.
“Of course, it does. Jahann’s priority is to make you happy…”
Kinagat ko ang labi ko at hindi nagsalita. Alam ko ang bagay na iyon. Alam ko na walang ibang ginusto si Jahann kung hindi ang mapasaya ako.
Alam ko ‘yun lahat.
“It’s for him, Kol…” mahinang bulong ko. Sa tuwina’y iniiwasan kong mapag-usapan ang bagay na ito dahil para itong isang bombang kinatatakutan ko na sumabog anumang oras. Iniiwasan ko ang paksang iyon para na rin hindi ko maramdaman ang sakit na hindi na naalis-alis sa akin mula nang araw na iyon.
“I understand your intention, but do you really have to use Ian just to justify your point?” tanong muli sa akin ni Kol. May kalakasan ang boses niya habang kausap ako. Walang ibang tao sa kwartong iyon, alam rin naming na walang CCTV na naroon kaya naman malakas ang loob ni Kol na kausapin ako.
“I’m not using him,” nag-iwas ako ng tingin.
He laughed sarcastically. “You don’t? Why, don’t tell me you’re in love with him because honestly, Cherinna… I won’t buy it.”
Nilingon ko si Kol. “Why, hindi ba pwede iyon? I had a crush on him before, remember? Paano kung gusto ko talaga si Ian? Paano kung mahal ko na nga siya? Hindi ba pwedeng ganoon, Kol?” tanong ko sa kanya. Nanginginig ang kamay ko. Nag-iinit ang mga mata ko.
“Then you must be lying to yourself, too…” diretsong sabi ni Kol sa akin.
“Do you have any idea, how hard it is to wake up everyday, knowing you’ll see him, but it won’t be the same anymore? How hard it is to ignore him eventhough that act kills you…” napayuko ako at tuluyan ng nalaglag ang luha na kanina ko pa pinipigilan.
“Namimiss ko na si Jahann, Kol…”
Tuluyan na akong napahagulgol.
“I have to ignore him. Kailangan ko siyang iwasan kasi iyon ‘yung tama, eh…” patuloy na sabi ko rito. Pinunasan ko ang mga luha sa pisngi ko ngunit patuloy pa rin naman ang pagdaloy ng mga iyon.
