Just not that innocent

8

Jayden POV
De volgende 3 dagen is Emma nergens meer te bekennen. Ik ben gisteren gaan aanbellen bij haar thuis en niemand deed open. Ik had er de hele nacht gewacht maar er kwam niemand opdagen. Waar is ze toch? Waarom maak ik hier zo een big deal uit? Ik vind haar zelfs nog niet eens leuk.... Ach wie neem ik in de maling. Ik voel me zo leeg zonder haar. De laatste kus die ze me gaf brand nog steeds op mijn lippen. Het laatste wat ik wil is dat dat gevoel weg gaat.
Ik heb iedereen gevraagd of ze Emma hebben gezien. Zelf Brianna weet niet waar ze is.

Ik wandel het schoolterrein op en ga naar mijn vrienden. 'Wauw dude, je ziet er slecht uit', zegt Max zodra hij me ziet. Zo voel ik me ook. 'Het komt waarschijnlijk door de verdwijning van Emma', fluistert Logan tegen Max. Ik zucht boos en ga langs hun zitten op de trap aan de ingang. Met mijn handen ga ik door mijn vettige haren en zucht eens geërgerd. Waar is ze toch. Stil aan begin ik boos te worden. Ik grijp het blikje bier uit Max' handen en gooi het woedend de parking op. Een aantal mensen kijken onze richting uit maar ik geef ze een dodelijke blik en ze kijken snel weg. Vermoeid laat ik mijn hoofd hangen. Ik schrik wakker uit mijn gedachten als er een donkerrode Porsche de parkeerplaats komt opgereden. Iedereen kijkt naar het meisje dat uitstapt. Als ik zie wie het is verslik ik me in de lucht die ik in adem. Emma stapt uit de auto zonder aandacht te geven aan de paar honderd mensen die toekijken. Ze ziet er niet hetzelfde uit. Ze heeft nu kort haar. Zie afbeelding. Ze ziet er goed uit. Mijn hart begint sneller te slaan. Ik wandel er meteen naar toe. Ze zegt gedag tegen de bestuurden van de auto die gek genoeg gekleed is in een deftig pak.
Als ik er ben ga ik voor haar staan en kijk in haar ogen die er veel minder levendig bijstaan dan eerst.
'Hey schoonheid.'

Sefanja POV
'Hey schoonheid.' Jayden legt zijn handen op mijn heupen en wilt me snel kussen maar ik draai mijn hoofd zodat hij mijn wang kust. Ik kijk hem zonder enige emotie aan. 'Hallo', zeg ik kalm. Hij kijkt me verwart aan. Ik geef hem een geforceerd glimlachje en wandel van hem weg naar mijn kluisje en laat hem verwart achter op de parking.

In Parijs heb ik een aantal missies afgesloten en wat geholpen. Één van de missies die ik heb afgerond ging anders dan geplant. Ik heb een diepe snee op mijn rechter onderarm waar een dun wit verband de hechtingen verbergt. Mijn emoties zijn nog altijd uit dus het enige wat ik voelde bij Jayden was het welbekende vage verdriet.

Als ik mijn boeken heb is de bel nog niet gegaan dus laat ik me zakken tegen de kluisjes en laat mijn voorhoofd rusten op mijn knieën. Mijn gedachten gaan de vrije loop en gaan automatisch terug naar Jayden. 'Och Jayden je weet nog niet half in hoe veel gevaar je je nestelt', mompel ik met een zucht. 'Wat?' Ik schrik op als Jayden plots voor me staat. 'Euhm......' 'Wat is er aan de hand Emma?' Ik slik en sta rustig op. 'Dat is een goede vraag waar ik wel een keer op ga antwoorden', zeg ik iets te zenuwachtig naar mijn goesting terwijl ik onopgemerkt wat naar achter wandel. Als hij zijn mond opent om te protesteren zet ik het op het rennen naar mijn les die ik gelukkig zonder Jayden heb.
De rest van de dag ontloop ik Jayden en Brianna die me te veel vragen willen stellen.

Na school wandel ik naar huis en pak mijn trainingskleren. Als ik ze heb aangetrokken pak ik een rugzak en stop er al mijn gadgets in. Of tenminste van elk eentje. Ik doe de deur op slot en begin met sprinten. Na tientallen kilometers te hebben gesprint kom ik bij een gigantisch hotel aan. Ik wandel rechtstreeks naar de lift en draai aan het knopje waar -3 op staat. Onervaren mensen denken dat dat de laagste verdieping is maar ik weet beter. Als ik de knop er af heb gedraaid duw ik op de verborgen knop er onder waar -6 opstaat. De lift gaat twee keer zo snel naar beneden zodat het lijkt dat ik naar verdieping -3 ga. Ik buig een beetje door mijn benen en voel de lift met een schok tot stilstand komen.
Zelfverzekerd en opgelucht wandel ik door de lobby van de organisatie. Ze moesten me om de een of andere reden spreken.
Bij het kantoor van de grote baas aangekomen word ik meteen binnen gelaten.
'Sefanja, meisje, je bent er.' 'U wou mij spreken baas?' 'Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Noem me Sabrina.' 'Ik wil me niet hoger voelen dan de rest maar ik ben vereert', is mijn typische antwoord.
'Oké dan. Waar ik je over wou spreken is dat ik de kinderen van jou school heb bekeken. Ik zie een heleboel potentieel voor dit bedrijf', vertelt ze me.
'Dussssssssssssssssssss? Wat u wilt zeggen is dat je nieuwe rekruten wilt opleiden?' Vraag ik enthousiast verrast. 'Inderdaad. En ik wil dat jij ze verzameld en ze wat basis dingen leert. Wij doen de rest', zegt Baas.
Wil ik dit wel? Zou ik dit kunnen zonder er uit te zien als iemand uit een fucking Marvel film? Tuurlijk! Dit gaat me lukken. Ik word eindelijk anders gezien dan een machine.
'Ik doe het', zeg ik zelfverzekerd als ik mijn rug recht. 'Dat dacht ik al', zegt Baas met een grote glimlach op haar gezicht.
'Hier zijn de documenten over de nieuwe rekruten. Bekijk ze maar en als je vragen hebt weet je me te vinden.' Ik knik en pak het lichtbruine mapje aan. Rustig wandel ik naar de lobby en ga zitten in een zetel. Terwijl ik een slokje water neem open ik het mapje. WAT! Ik spuug al het water uit als ik de eerste foto zie die tevoorschijn komt. Iedereen in de lobby kijkt me aan. 'Sorry', zeg ik als ik mijn hand op steek. Iedereen kijkt weer weg en doet gewoon door met wat ze bezig waren. Mijn ingehouden adem ontsnapt als ik de foto nog eens bekijk. Ik staar vol ongeloof naar de super knappe Jongen die ik maar al te goed ken. Jayden. Dit is geweldig. Nu kan ik mijn gevoelens tonen want hij wordt zowiso betrokken in de gevaren. Plus hij wordt opgelijd om zichzelf te verdedigen. Ik maak mezelf wakker uit mijn gedachten en bekijk de rest van de foto's. Ik zie vrienden van Jayden voorbij komen zoals Max en Logan. Dit zijn a die jongens die ik zag bij de schietbaan. Dan komen de foto's van de meisjes. No way! Brianna? Dit is geweldig nu moet ik bijna niets meer geheim houden. Ik blader door de andere foto's en zie nog een paar meisjes die ik wel eens voorbij heb zien wandelen. Met een goed gevoel sta ik op en begin aan mijn terug-naar-huis-sprintje.

Terug thuis zet ik mijn emotie's weer aan en voel meteen alles terug stromen. Het verlangen naar Jayden komt terug. Ik begin te trillen. Ik moet hem even zien anders stijg ik op ofzo. snel trek ik mijn bezwete kleren uit en doe een crop top met een high waste broek aan. Ik ga naar mijn motor en rij naar het appartementsgebouw waar Jayden woont. Haastig parkeer ik mijn motor en zoek een ander ingang. Omdat je hebt een pasje nodig om de lift te actieveren kies ik om maar naar het raam te klimmen. Als ik boven ben klim ik naar binnen. Ik zie dat er niemand is dus ik ga zitten in de zetel en speel een beetje met een vlammetje in mijn hand. Na een half uur hoor ik een sleutel in het sleutelgat en ik stop snel het vlammetje weg.

Jayden POV

De hele dag heb ik gedacht aan Emma. Ze vermoord me langs de binnenkant door me zo te negeren. Als ik mijn sleutel in het sleutelgat steek begint mijn huid te tintelen. Ik negeer het maar en open de deur. Rustig wandel ik de woonkamer in als mijn huid nog meer begint te tintelen. Ik laat al mijn boodschappen vallen als ik Emma me verwachtingsvol zie aankijken. Het enige wat ik nu wil doen is naar haar toe gaan en haar kussen maar ik blijf als aan de grond genageld. 'H-hey', zegt ze nerveus. Ik kan nog steeds niets zeggen. Ze kijkt naar de grond. 'Het spijt me.' Wat? Waarom zegt ze sorry? Ik was degene die zo stom was. Als ik door heb dat ik nog steeds niet heb geantwoord schiet ik wakker uit mijn gedachten. Ik snel-wandel naar haar toe en geef haar een knuffel. 'Waarom zeg je sorry ik ben degene die dat moet doen.' 'Omdat ik mijn emotie's had uitgezet en zo koud tegen jou deed', zegt ze met tranen in haar ogen. 'Hey, het is oké', stel ik haar gerust als ik haar een kus op haar voorhoofd geef. We laten elkaar los en ze droogt haar tranen. 'Emma?' 'Ja?' 'Wat bedoelde je met 'je weet nog niet half hoe veel ik me moet beheersen.'?' Ze verstijfd en zucht dan. 'Ik voel alles veel intenser dan anderen. Ik kan nooit alles in een kus steken want ik weet niet wat er dan kan gebeuren. Bij andere jongens die ik ooit heb gekust was het makkelijk om me te beheersen maar bij jou...' Haar blik zakt af naar mijn lippen. Ik grijns en ze kijkt snel weer omhoog. 'Ik kan maar 1/8 in een kus steken.' 'WAT!' roep ik. Ze grinnikt. We kijken elkaar diep in de ogen aan. Onze hoofden komen steeds dichter bij elkaar. Emma bijt zacht op haar lip als ze kijkt naar die van mij. Onze lippen raken elkaar en er ontploft een bom in mijn buik.

Sefanja POV

Mijn verlangen wordt groter als hij teder zijn hand op mijn wang legt. Om mijn 'honger' een beetje te stillen leg ik mijn hand op zijn verrassend gespierde borstkast. Ze zakken of naar zijn buik. Ik adem in via mijn neus als ik zijn six-pack voel. Hij grinnikt tegen mijn lippen als hij me naar achter drukt in de zetel. Ik probeer met elke vezel in mijn lijf om het hierbij te houden maar ik wil alleen maar meer. Ik maak me los en hij kijkt me verward aan. 'Zeg als ik je pijn doe', zeg ik dwingend. Hij grijnst en knikt. Ik grijns ook en kus hem. Ik begin met het 1/8 deel. Als ik mijn gevoelens voel opborrelen stop ik er 2/8 in. Voor mij is dit een kleine verlossing maar nog lang niet genoeg. Voor nu gaat het nog maar ik zie dat als ik begin met het 2de deel er in te stoppen opent Jayden geschokt zijn ogen.