Κομματια

4.

Μπηκα μεσα στη σκοτεινη , αδεια αιθουσα . Το λιγοστο φως που εμπαινε μεσα απο το παραθυρο τονιζε τα καλυτερα χαρακτηρισρικα του . Το δυνατο του σαγονι . Τα λαμπερα του ματια . Μολις με ειδε να μπαινω χασκογελασε .
"Τι θες;" τον ρωταω πιο πολυ ρητορικα .
"Ξερεις τι θελω " με κοιταει καταματα προχωρωντας προς το μερος μου .
"Εχω αγορι " του απανταω . Πρεπει να φυγω ,αλλα δεν κουνιεμαι.
Με καθε βημα που παιρνει στην κατευθυνση μου νιωθω τη καρδια μου να χτυπαει ολο και πιο δυνατα . Ειναι τοσο κοντα μου , που νομιζω πως μπορει να την ακουσει . Ειμαστε πλεον προσωπο με προσωπο . Τα μαγουλα μου αναφλεγονται . Ευτυχως ειναι σκοτεινα . Δαγκωνω το κατω χειλος μου .
"Μη το κανεις αυτο " ακουμπαει απαλα το πινουνι μου , να σηκωσει το κεφαλι μου προς τα πανω .
"Ποιο;"
"Να δαγκωνεις τα χειλη σου . Το κανεις οταν εισαι αγχωμενη . Μη φοβασαι . Αυτο θα μεινει μεταξυ μας."
Και με αυτο ακουμπισε τα χειλη του στα δικα μου . Στη αρχη ηταν ηρεμος , αλλα μετα πολυ πιο επιθετικος. Οπως ακριβως μου αρεσε. Γευτικα καπνο και καφε . Το σκουλαρικι στη γλωσσα του εδινε σε ολα μια νεα διασταση .
Χιλιαδες σκεψεις περνουσαν απ το μυαλο μου . Εχω αγορι . Τον αγαπαω. Πως θα μπορουσα να του κανω κατι τετοιο ; Δεν αγαπαω αυτον . Ουτε αυτος με αγαπαει . Τι αχαρηστη ειμαι. Τι αδυναμη . Τι χαζη . Σε ποσες αλλες κοπελες το εχει κανει αυτο ; Σιγουρα θα βγει παραεξω , σιγουρα θα το μαθουν . Δεν μπορω να τον εμπιστευτω . Δεν μπορω να εμπιστευτω καν τον εαυτο μου. Αλλα αυτη την στιγμη τον θελω . Δεν μπορουσα παρα να παραδοθω σ αυτον . Ηθελα να παραδοθω σ αυτον. Καθησα πανω σε ενα θρανιο και εκεινος , ορθιος , με φιλουσε . Δεν μπορουσα να μεινω εξω για πολυ . Θα με καταλαβαιναν . Ηδη υπηρχαν υποψιες οτι κατι παιζοταν αναμεσα μας , τις οποιες και οι δυο αρνουμασταν κατηγορηματικα . Υποψιες που για πρωτη φορα αυτη τη στιγμη αποδειχθηκαν αληθινες . Εσπασα το φιλι μας και κοιταξα την οθονη του κινητου μου . 10 λεπτα .
"Πρεπει να παμε πισω" του ειπα .
Μου εδωσε το χερι του για να κατεβω απ το θρανιο και εφτιαξε τα καστανα μαλλια του οσο πηγαινε προς τη πορτα . Δεν ειπε λεξη. Εκεινος βγαινει πρωτα μονος του , μηπως μας πετυχει κανενας . Εγω βγαινω λιγα λεπτα αργοτερα . Νιωθω τοση ντροπη , τοσες ενοχες . Το ξερω πως μονο φιλιομασταν , πως δεν νιωθω τιποτα για εκεινον και εκεινος τιποτα για μενα , αλλα εχω αγορι . Πως μπορεσα να τον προδωσω ετσι ; Το αγχος με καταλυει οσο περπαταω σιωπηλα πισω στη ταξη μου . Γιατι το ξεκινησα ολο αυτο ;