Step 12: Blush

5.7K 140 19
                                    

Kharu's Corner:

Sorry kung di naka-update!! Exams po namin, tapos bukas hanggang tuesday no UD po siguro ulit? Exam ulit eh. Hayy. Sorry po!!

***********************************************************************************************************************

Step 12: Blush

Tumigil kami dun sa ilalim ng puno ng Sampaloc..



Nakaka-takot yung aura niya. An image full of authority.


”K-Kai?”


Huminga siya nang malalim.


“I’m sorry.” He says.

“For what?”

“Sa inasal ko kanina. Alam kong medyo bastos at maangas, pero basta! Nag-init na naman ang dugo kay sa James na yun.. Tsaka..”

”Tsaka..?” Ngayon lang siya nag-salita nang seryoso, yung hindi parang bata. And it suits him well.



”Nagse-selos ako..”



It took me a while before I absorbed what he have said.


Nag-seselos siya? Geez.


“Haha! Bakit naman?” Pumunta ako sa harap niya, naka-tungo kasi siya.”

”Alam mo naman yun eh..” There. He’s back to his old self..


“Haha! Naku. He’s not my type you know.” Bigla kong nasabi.


Nagulat din ako sa sinabi ko, natahimik kami.



Then he grinned. UUUGGGHH.


“Eh sino palang type mo?”

“N-not your business.” Tumalikod ako.



I felt his arms around me. I flinched. Ang awkward!


“AKO no?? Uuuuuuuuyyy..” Tinutusok-tusok pa niya yung bewang ko. AT malakas ang kiliti ko dun.

”HAHAHA. HEY STOP—HAHAH!! NAKI-KILITI AKO!!” Pagka-sabi ko nun, tumigil kaagad siya at napa-titig sa’kin.


“Bakit? Something wrong?” I asked.


He shook his head.. Parang may ina-alis sa isip niya. Then he smiled sweetly. Nyeeeeeh. Weird.


“Basta ako yung type mo. Aminiiiiiin.” Tinuloy niya ang panga-asar.

“Tse! Masyado nang lumalaki ‘yang ulo mo ah! ‘Kala mo!”

“Totoo naman eh.. Kita mo, ayaw mo sa iba. Kasi nga, ako type mo.”

”BLAH BLAH. Wala akong naririnig!!” Tapos tumakbo na ako papuntang classroom. I was surprised na hinahabol pala niya ako. Napa-takbo tuloy ako nang pang-marathon! Haha!



Pinagti-tinginan na kami, but it’s not the perfect time to get conscious. He’s right behind me!



At ayun na ang pintuan ng classroom!! Jeeeeeeen! Haha!



I was about to get hold of the doorknob….


“GOTCHA.” He wraps me in his arms, causing me to loose balance.



And we fell.. In fron of the class.. All eyes on us.. >/////<




 

“Ooooooy!! IBA NA ‘YAN!! HAHA!! YEEEEEEEEEEEEEH!” The class shouted.


Napa-tayo kaagad kami. Inalalayan ako ni Kai.



“Sorry, Ikaw kasi eh. Ayaw mo umamin. ‘Di bale, sabi nga nila, some things are better left unsaid. Tayo ka na.” Tapos naka-tayo na kami.






Nung uupo na ako sa upuan ko, bumulong siya sa’kin.


”Di bale nang hindi mo muna sabihin. Hindi naman mababawasan yung love ko sayo eh, don’t worry.” Tapos pumunta na siya sa upuan niya.

That’s… Sweet.


“Uy Seph. Okay ka lang?” Jen asks.

”Huh? A-ah. Yeah.”


Hinipo niya yung noo ko.

“Gosh girl. Punta ka na kaya sa clinic? Sobrang pula mo..”

”Ano?” Kinuha ko kaagad yung mirror ko. And GOSH. I can see a tomato. Ano ba ‘to?




Am I blushing???


Ilang minuto, nawala na yung pagka-pula ko. I thought I was dying. Antagal nawala eh.


DUmating na yung teacher namin. Nagka-tinginan kami ni Kai.



”I love you.” he mouthed, all of a sudden.


Naupo na kami.


“Girl, hindi nga. Sasamahan na kita?”


Tumingin ulit ako sa mirror.




Oh God. I AM blushing.


Fall For MeWhere stories live. Discover now