"Sence annemler birbirlerini yemeden dönecekler mi?"
"Dönmesinler"
":D Öyle deme Kerem.Onlar geldiğinden beri uykumuz düzene girdi,aşkım"
"Evet.Emeklerinin karşılığını veremeyiz de kırmızı tulumu giyseler ne olacak Zeynep? Niye illa diğer renk? Niye tartışıyorlar?"
"Dayanacağız...Dayanmak zorundayız.Özellikle benim ruh halim için" -Elimi uzatıp saçlarını okşadım
"İyisin değil mi?"
"İyiyim.Dinlendikçe geçiyor sıkıntılarım..Bir de göğsümdeki yaralar geçse..."
"Geçer güzelim.Biraz daha sabır" -başını salladı
Rüzgar hareketlenince Zeynep kucağına aldı.Uyandı miniğimiz.Zeynep'in yüzündeki gülümseme tamamen genişledi,gözlerinin içi parlıyor.İkizler artık göz temasına geçebiliyorlar bizimle.
"Annem,günaydıııın.Acıktın mı?"
Ellerini yüzünde gezdiriyor,gözlerine ulaşmaya çalışıyor.Ya o kadar küçükler ki kendileri bile adapte olamıyorlar hareketlerine.Gülüyorum.
Zeynep eğilip burnunu burnuna sürttü,yanaklarından öptü.
"Aşkıım,canııım.Yaa çok tatlısın.Mis gibi kokuyorsun,meleğim.Gel birazcık sırtını ovuşturalım,belki gazımız vardır,seni rahatsız etmesin"
Salonda dolaşmaya başladılar.Lara'ya daha çok sarıldım.Rahat uyuması için ben de sırtını okşuyorum.Minik burnundan çıkan belli belirsiz hava boynuma çarpıyor ya,dünyanın en güzel mutlu insanı ben oluyorum.
Rüzgar'ın ıkınmaları başlayınca Zeynep koşarak içeriye gitti.Lara'yı uyandırmamak için eminim.
Keyifle koltuğa yayıldım.
-----------------
Lara'nın tiz sesiyle gözlerimi açtım.Uyuyakalmışım ve ufaklık kucağımda can çekişircesine ağlıyor.Hemen yüzümle aynı hizaya getirdim,yanaklarından öptüm.
"Bebeğiiim,ağlamaaa.Karnın mı acıktı? Annenin yanına gidelim,gel"
Başını omzuma yaslamasını sağladım.En hızlı şekilde yatak odasına geldim.Zeynep,Rüzgar'ı emziriyordu.Bizi görünce kıkırdayıp diğer göğsünü açtı.Yanına oturup Lara'yı yatırdım ve ikizler emmeye devam ettiler.
"Birazdan Lara gelir,diyordum ben de"
"İçine doğmuş"
"Anneyim ya ondan :D"
":D Eveeet.Dünyanın en güzel annesisin""
"Canım beniiiiim,sen de dünyanın en iyi babasısın"
"İyi olmaya çalışıyorum"
"Mükemmelsin"
İkizler doydu,Zeynep yatağa uzandı,melekleri iki yanına yatırdı.Her anı kaydetmek istiyorum.Fotoğraf makinesiyle bu görüntüyü ölümsüzleştirdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adını Sen Koy
Romance"Alışkanlık,anahtarı kaybolmuş bir kelepçedir" demiş Amos Parrish... Peki ya alışkanlığın beslediği duygular.... Zeynep ve Kerem... Bakalım alışkanlık onların hikayesini nasıl şekillendirecek... @priscagmznr'un katkılarıyla
72.Bölüm : "Dişi Direnişi"
En başından başla