"Alışkanlık,anahtarı kaybolmuş bir kelepçedir" demiş Amos Parrish...
Peki ya alışkanlığın beslediği duygular....
Zeynep ve Kerem...
Bakalım alışkanlık onların hikayesini nasıl şekillendirecek...
@priscagmznr'un katkılarıyla
Evde mükemmel ilerleyen dişi direnişi var...Annem ve Demet annenin dahil olmasıyla etrafım kadınlarla doldu.İkizlerin çılgın yakarışları yetmedi,annemlerin birbiriyle yarışı başladı.Demet anne farklı bir şey,annem farklı bir şey söylüyor.Zeynep'le çıldırma aşamasındayız..Az kaldı...
Annemler gidince salona geçtik.İkizleri uyandırmamaya çalışarak göğsüme yatırdım.Burada uyumaya devam etsinler...Annemlerin yatak mı,beşik mi tartışmasına başka bir boyut kazandıracak olsam da,nefeslerini hissetmeyi seviyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zeynep yanımıza oturdu.Yüzündeki gülümseme için her şeyi feda edebilirim.O kadar mutlu görünüyor ki...Ben de öyleyim.Baba olmanın keyfini yeni yeni yaşıyorum ve mükemmel bir şey bu.
Zeynep yüzünü buruşturup ikizlerin bezini kokladı,sonra yüz ifadesi rahatladı.
"Oh,bezleri temiz!"
":D Koklamadan önce korktun"
"Korktum tabi.Ağlamalarını istemiyorum,üzülüyorum.Hele bazen içlerini çekiyorlar ya,canım yanıyor"
"Ama ağlayacakları çoook zaman olacak"
"Biliyorum.Olsun,biz önceden kontrol edelim"
Lara'nın elini tuttu,öpücük kondurdu.Daha minicikler...Elleri,ayakları küçücük..Hem büyümelerini hem de böyle sevimli kalmalarını istiyorum.
