Adını Sen Koy

7.Bölüm : "İlkler"

Merhabaaalaaaaar.

Şükürler olsun,bölümü tamamlayabildim.

Yeniden işe başladım ya,SAĞOLSUN müdürlerim tüm haftayı Kapanış yazmış. Evim İstanbul'un bir ucunda.11'de evden çıkıyorum akşam 23.00'de ancak eve geliyorum.Uyuyorum,uyanıyorum,işe gidiyorum.Neyse ki bu hafta genel olarak sabahçıyım ve yazmaya vakit bulacağım.

Neyse.Sabrınız için teşekkürler,canlarım.Multimedyalarımız var.

Bölüm sude_katy'e gidiyor,umarım beğenirsiniz.

-----------------

(Kerem'in Dilinden)

Telefonumun çalmasıyla gözlerimi açtım.Yine koltukta iki büklüm uyuyakalmışım.Sırtımdaki ağrıyla beraber doğruldum,gözlerimi ovuşturup sesin geldiği yere bakıyorum.Telefonu her zaman ki gibi yere düşürmüşüm.Ekrandaki isme ve saate baktım.Arayan Zeynep.Saat 02:35.Öyle bir şokla ayıldım ki sanki az önce uyuyan ben değilmişim gibi.

Panik bütün vücudumu ele geçirdi.

"Efendim Zeynep"

"Keerem..Bey"

Hemen ayağa kalktım.Ağlıyor mu o? Böyle bir his yaşadığımı hatırlamıyorum.Merak,panik,heyecan,korku,üzüntü hepsi birleşmiş,beni zorluyor gibiler.Kalbimi duyuyorum sanki.

Üstelik bunlar saniyede olup bitiyor.

"Ne oluyor? Niye ağlıyorsun?"

Çoktan kapıya ulaşıp ceketimi giymeye başlamışım,farkında değilim.Zeynep'in hıçkırıkla karşılık iç çekişleri geliyor.Kapıyı açtım,evden çıktım.

"Yanıı...yorr.rrr"

"Ne yanıyor?" Zeynep!"

"Ee..vv"

Duvara yaslanmak zorunda kaldım.Göz kararması deyimini yaşıyorum.

Zeynep bu sesle beni arıyor.Ev.Zeynep evine gitti.Yanan eve mi?

"NEREDESİN! ÇIK EVDEN! ZEYNEP DIŞARI ÇIK! TELEFONU KAPAT,DIŞARIYA ÇIIIK!"

"Dışarııd...ayyım " -derin bir nefes bıraktım

"Tamam.Uzaklaş oradan! Neredesin tam olarak? "

"Yanımda hem.şire var.Ambulans..tayım"

"Sana bir şey oldu mu?"

"Hayır"

"Ben geliyorum tamam mı? Hiçbir yere gitme.Geliyorum"

"Hıhı"

Arabaya binip,hızla sürmeye başladım,kurallar,hız sınırı umrumda bile değil.Bulduğum her fırsatta önümdeki arabaları sollayıp atılıyorum.

--

Zeynep'in evine gelince gördüğüm görüntü beni şoka uğrattı.Ev yanmış,son dumanları çıkıyor ve bir yanı çökmüş bile.Polis,ambulans,itfaiye,insanlar...

Epey karışık burası.

Ambulansa ilerledim.Zeynep oturmuş,dirseklerini dizlerine yaslamış,yüzünü ellerinin arasına almış,sadece saçlarını görüyorum.

"Zeynep"

Başını kaldırıp bana baktı.Hemen yerinden kalkıp ambulanstan indi,birden kollarını boynuma dolayıp bana sarıldı.Beklemediğim için bir adım geriledim.Yüzünü boynuma yaslayıp ağlamaya başladı.Daha fazla dayanamayıp içimden geldiği gibi davrandım ve sarılışına karşılık verdim.Hem de sımsıkı. *multimedya*