Ο Λυκος Της Λιν

Δεσμοι, Μπλακ και Μπερδεματα

Σκεψεις Ντερεκ

Η Λιν ηταν ξαπλωμενη στο χωμα και κοιμοταν. Ειχε πανω της ακομα την κουβερτα που την ειχα σκεπασει το προηγουμενο βραδυ, οταν ηταν ακομα λυκος. Ειχε ξημερωσει, το φως ελουζε καθε γωνια του ξεφωτου.

-Λιν ξυπνα. ψυθιρησα γλυκα στο αυτι της και την αγκαλιασα ξαπλωνοντας διπλα της.

-Μμ. ηταν η μονη απαντηση που πηρα.

-Ελα πρεπει να σηκωθεις. Πρεπει να αρχισουμε την εκπαιδευση. ειπα.

-Μμμ. ειπε ξανα.

-Καλα θα σε αφησω να κοιμασε ολη μερα στο χωμα, απ οτι βλεπω εχεις βολευτει. ειπα τις μαγικες λεξεις.

Η Λιν ανοιξε γρηγορα τα ματια της και ανακαθησε ενω εγω με δυσκολια συγκρατουσα τα γελια μου.

-Ξυπνησα. ειπε κοιτοντας γυρω της.

Σηκωθηκε και τιναξε τα χωματα και τα φυλλα απο πανω της. Μαζεψε την κουβερτα απο κατω και την τιναξε κι αυτη, την διπλωσε και την πηρε παραμασχαλα.

-Ελα.της ειπα και κινησαμε για την καλυβα που υπηρχε στην ακρη του ξεφωτου.

Ανοιξα την πορτα και αντικρισα εναν καναπε, ενα τραπεζι, μια μικρη κουζινα και μια πορτα που οδηγουσε στο μπανιο. Η Λιν εκατσε στον καναπε και με κοιταξε.

-Τι; ρωτησα.

-Ειπες οτι θα με εκπαιδευσεις. ειπε.

-Ναι, το σκεφτηκα ομως και κατεληξα στο οτι οι γονεις σου θα ανησυχουν. ειπα.

-Βασικα ο πατερας μου δεν θα ανησυχει. ειπε. Καταλαβε για πιο λογο ηθελα να παω σπιτι σου χτες. συμπληρωσε.

Καλυψα το προσωπο μου με τα χερια μου και κλωτσισα τον τοιχο με δυναμη, με αποτελεσμα να κουνηθει ολο το σπιτι.

-Γιατι;! φωναξα και κλωτσισα ακομα πιο δυνατα.

-Θα το μαθαινε οτι κι αν καναμε. ειπε εκεινη αγκαλιαζοντας με.

-Τουλαχιστον δεν ξερει για τον δεσμο. ειπα.

-Ποιο δεσμο; ρωτησε η Λιν και αποτραβηχτηκε.

-Οταν υποσχεσαι κατι σε εναν Λυκανθρωπο, οχι κανονικη υποσχεση βεβαια, πρεπει το ατομο στο οποιο υποσχεσαι ή σου υποσχεται να ειναι πολυ σημαντικο για εσενα, δημιουργειται ενας δεσμος που σπαει μονο οταν εκπληρωθει η υποσχεση. Και ετσι παλια, οταν μου υποσχθηκες οτι θα γυρισεις, δημιουργησες ενα δεσμο αναμεσα μας, που εσπασε οταν επεστρεψες εδω.