6 older brothers and... Niall Horan?

10

Abby Pov~

"Abigail. Wat doe jij op zijn schoot?" Gromt Charles woedend. Ik slik en kijk ze met grote ogen aan. "U-uh... I-ik... e-en... d-dus?" Stotter ik. Seth en David schieten in de lach om mijn gestotter wat ik niet erg kan waarderen dus ik gooi naar allebei een lepel eten. "Abby!" Schreeuwen ze in koor.

"Hé!" Schreeuwt Adam die zijn vuist op tafel slaat. "Jullie missen het feit dat Abby bij een jongen opschoot zit!" Schreeuwt hij woest. "Jullie maken het erger dan het is." Zeg ik en ik rol mijn ogen. "Abby!" Schreeuwen mijn broers in koor.

Ik begin te trillen door het harde geluid en mijn ademhaling word sneller. "Shhht, het zijn nog steeds je broers die doen je niks." Zegt Niall die me heen en weer begint te wiegen. Iedereen lijkt daardoor gealarmeerd en Adam knielt voor me neer.

"David leg jij eens uit wat er is gebeurd dat Abby bij een jongen opschoot zit." Hoor ik Charles in de verte zeggen. "Abby had een grote mond en was aan het schelden en haar ogen aan het rollen. Ik en Seth waren boos maar Niall had door wat er aan de hand was, dat het door haar periode en buikkrampen kwam en hij wou haar helpen door haar buik te masseren." Legt hij uit en ik ben nu weer gewoon helemaal terug.

"Abigail heb jij je ogen gerold, gescholden en arrogant gedaan?" Vraagt Charles dan streng. "Can all just fuck off?! Yes I did! Ik wil het er niet meer over hebben! Er is al meer dan genoeg geschreeuwd in afgelopen minuten!" Zeg ik boos. Ik sta op van Niall's schoot maar alles duizelt en ik val naar voren. Chris vangt me nog net op tijd op en helpt me weer recht staan. "Oh for gods sake!" Schreeuw ik gefrustreerd en ik laat me op de grond zakken met mijn handen in het haar. "I can't even fucking walk! I can't do anything without feeling the bruises! I can't do anything whitout thinking of him for crying out loud!"

Iedereen kijkt me aan met grote ogen, alsof ik gek ben maar ik kan het niet meer uit houden. Al 4 maanden hou ik dit in. Ik begin te huilen en ik denk niet dat ik nog snel ga stoppen.

"Shhht, het hoort er allemaal bij, baby-girl." Fluistert Adam die me in zijn armen neemt. "Je bent uit de ontkenningsfase en dat is goed, je gaat sneller dan ik had verwacht. Als het goed is ben je over een tijdje weer de oude qua lopen, eten en gedrag. It's alright, Princess." Fluistert hij.

Seth kijkt naar me met zo'n pijnlijke blik, alsof zijn hart wordt verscheurd waardoor ik alleen nog maar harder ga huilen. Iedereen kijkt me geschrokken aan waarom ik harder ben gaan huilen behalve Charles. "Seth, je mag naar haar toe hoor." Is het enige wat hij zegt en Seth vliegt gelijk naar me toe en neemt me over van Adam.

"Nee, stop!" Zeg ik en ik probeer me los te maken uit Seths greep. "Abby?" Vraagt hij verward terwijl hij me steviger vasthoudt. "Laat los! I am disgusting!" Huil ik. "No you are not! Don't think like that!" Zegt hij streng terwijl hij me op schoot trekt. Ik laat me tegen hem aanvallen en hou hem stevig vast.

"Adam wat voor fase is dit?!" Vraagt Ryan die voor het eerst iets zegt sinds ze binnen zijn gekomen. "I-ik weet het niet... Normaal willen de mensen hulp of verzwijgen ze het voor geliefde maar dat is omdat ze niet tot last willen worden gezien... Ik denk dat ons zusje zo sterk is dat ze zichzelf walgelijk vindt voor het niet aankunnen van die psychopaat." Zegt Adam bedachtzaam. "Abby is dat waar?" Vraagt Charles die voor me neer knielt. "I-ik ben niet s-sterk... Als ik sterk w-was g-geweest had ik i-in de eerste p-plaats ook g-geen p-paniekaanval gehad." Snik ik.

"Abigail, jij gaat nu stoppen met zo over jezelf te denken." Gromt Seth van achter die mijn hoofd vastpakt en hem naar zich toe draait. "Niemand denkt dat. Iedereen weet dat jij sterk bent. Weet je hoeveel mensen in een depressie raken van alleen al een ruzie? Veel, heel veel. En jij hebt zoveel meegemaakt en nog ben je jezelf. Je kan ons voor de gek hebben gehouden maar ik weet dat jij zo niet bent. Vraag iemand om ons heen die jou niet goed kent die zou jou ook als sterk omschrijven. J-jij hebt toen de m-moord gezien en alsnog help jij ons m-met het verwerken... Abby jij bent alles behalve zwak of walgelijk of wat je over jezelf denkt. Alle goeie dingen gaan wel over jou. Abigail Hope Walker is de meest sterke en geweldigste persoon die ik ken en het is een eer om jou als mijn beste vriendin, zusje en voorbeeld te hebben." Zegt Seth waarna hij mij een kus op mijn voorhoofd geeft.

Ik kijk hem aan met grote ogen en geef hem dan een stevige knuffel. "I-ik weet niet h-hoeveel ik nog k-kan verdragen v-voordat ik b-breek." Huil ik. "I know, b-baby. Maar ik ben er altijd om je weer o-op te vangen. Altijd." Snikt hij zelf ook een beetje.

"Zijn ze een tweeling?" Hoor ik Liam vragen. "Nee ze zijn gewoon heel close..." Antwoord Chris met een trotse glimlach.

"W-wordt hij o-opgesloten?" Vraag ik na een tijdje dat ik weer rustig ben. "Natuurlijk, je denkt toch niet dat we weg waren gegaan voordat we de psychopaat op hebben gepakt." Glimlacht Charles. "Hij gaat voor minstens 10 jaar de cel in waarna hij nog aan zijn mentaliteit moet werken." Legt Ryan uit. Ik knik en zucht opgelucht.

"Seth." Fluister ik terwijl ik hem nog steeds aankijk. "Ja?" Vraagt hij bezorgd. "I-ik heb mezelf pijn gedaan daarnet." Zeg ik aarzelend. "Waar?" Vraagt hij rustig maar je hoort de paniek in zijn stem. "Met mijn haar vast pakken heb ik mezelf gekrabbeld en mijn buik doet pijn van de blauwe plekken." Zeg ik zacht.

Hij tilt me op en zet me op het aanrecht. "Adam? Ze heeft pijn aan haar buik en ze heeft zichzelf gekrabbeld kan je helpen?"Vraagt Seth waarna hij me een kus op mijn voorhoofd geeft. Als hij terugtrekt kijk met grote ogen naar zijn lippen. "S-Seth je hebt bloed aan je lippen." Zeg ik en ik probeer het weg te halen met mijn duim. "H-het is jouw bloed." Stottert hij dan.

Adam staat al voor mijn neus met zijn set van schoonmaak-spul en begint gelijk het wondje op mijn hoofd schoon te maken. Hij plakt er nog een pleister op en pakt me dan op van het aanrecht. "Ik ga haar boven helpen met de blauwe plekken en daarna moet ze slapen dus jullie zien haar niet meer." Legt hij uit en iedereen komt gelijk in actie en komt welterusten zeggen. Ik giechel en zeg welterusten terug.

Adam neemt me mee naar boven en legt me dan op bed waarna hij mijn shirt omhoog doet en een zalfje op de blauwe plekken doet. "Wow dat helpt best wel." Mompel ik alweer half slapend. Hij grinnikt en knikt. "Welterusten Princess." Fluistert hij en hij geeft mee een kus op mijn voorhoofd.

Al snel daarna val ik in slaap...