I DREAM MUSICAL: Battle of Bands

CHAPTER 2

A week after the audition, kahit naninerbyos na si Nicole na malaman ang resulta ng audition, minabuti niyang buksan ang letter natanggap niya galing sa PIAM. Matatanggap ba siya o hindi.

Pero parang pinagbagsakan siya ng langit at lupa nang mabasa niya ang nasa loob. Hindi niya mapigilang umiyak. Nawalan ng lakas ang tuhod niya kaya napaluhod siya sa sahig. Tinakip niya ang bibig niya para hindi marinig ng mama niya ang kanyang paghikbi.

Nagtatakang lumapit ang mama niya sa kanya habang sakay nito ang kanyang wheelchair. "What's happening, Maine?"

Tumayo siya at biglang niyakap ang mama niya. "I'm sorry ma. Hindi ako nakapasok sa PIAM" nangingiyak niyang saad. "I'm so sorry. Sorry..."

Sinubukan nitong patahanin si Nicole. "Hush. No need to be sorry. Kung iniintindi mo yung pagpapagamot ko, hindi naman itong terminal illness. Hindi pa ako mamamatay"

"Pero gusto kitang ibalik sa pagiging composer. Doon ka kasi masaya"

Her mother put her both hands to Nicole's cheeks and wiped her tears. "Diba gusto mong maging composer katulad ko? Seeing reaching your dreams is enough for me. Kung saan ka masaya, contented na ako"

Hindi niya mataandaan kung hanggang oras na siyang umiiyak. All she remembered is that her mother slept in her room beside her and telling her everything will be alright...

Gumuho na ang mundo ko. Hindi ko alam kung saan ang patutunguhan ko. Will I be alright?

* = * = * = * =*

Ilang araw na si Nicole nakatunganga sa kama niya. Nakakatamad kasi siyang maghanap ng kolehiyong mapapasukan. Pagkatapos ng nangyari, nagsuggest ang mama niya na pumili na siya ng kursong pwede niyang pasukan. Is it really time to change her path?

Napabuntung-hininga siya. Such a disappointment. Kung hindi lang sana siya nagexpect na makapasok sa PIAM. She was too lucky it was a video audition. If not, she'll definitely ruined her audition.

"Ugh!" tumayo siya at kinuha ang gitara niya. Kinuha din niya ang phone niya at binuksan ang recording app.

"Voice memo no. 235, April 25, 2015." Nagsimula siyang nagimbento ng melody galing sa kanyang pagstrustrum.

Pumasok ang mama niya sa kanyang kwarto. "Are you making a song?"

"Pampalipas oras" tipid na sagot niya habang tinulungan niyang makaupo ito sa kanyang kama. Dahil sa sakit ng mama niya, hindi na nito magalaw ang kanyang paa causing her to live with wheelchair. Kung hindi ito maagapan, maapektuhan ang ibang parte ng kanyang katawan at hambuhay na itong hindi makakagalaw o makakakilos.

Inilapit nito ang kamay nito sa gitara niya. "Try to strum this"

She strummed the guitar while her mother continued to change the chords creating a beautiful melody. Her mother used to be top performing music student in her school, the Philippine Institute of Arts and Music, and became a famous song composer after she graduated.

"I wish I was just like you"

Tumigil ito at biglang tumulo ang luha nito. "Maine, ako dapat ang magsorry sa iyo. Kung hindi dapat sana ito nangyari, mabibili ko na kung ano ang gusto mo. I'm sorry, nak"

Niyakap niya ito. "Kapag nakahanap ako ng trabaho at magiging mayaman, bibili ako ng grand piano. Turuan mo ako, ha?"

"Mukhang hindi na iyon mangyayari" mahinang nito saad.

Kinabahan siya pagkasabi nito. "What do you mean?"

May kinuha ito sa bulsa nito: isang sulat galing sa PIAM na siyang ipinagtataka ni Nicole.

"I thought I was–"

"Tumawag sa akin ang kaibigan ko. She will give you a special recommendation to study at PIAM"

Nanlaki ang mga mata niya. Is this for real? Makakapag-aral na siya doon?

"She will also let you live in her condominium and give you weekly allowance"

Tumulo ang luha niya. "Thank you, Ma"

"But in two condition. You'll be studying there under the name of Jasmine Mendoza"

Pagtataka ang makakakita sa kanyang mukha. Pagtataka kung bakit ibang pangalan ang gagamitin niya pagpasok sa PIAM. Making her own name in a prestigious music school is another achievement. Ibang istorya na kung hindi sariling pangalan ang gagamitin.

"What? But wh–"

"And you can't contact me until you graduate"

"I'll not take it. I'd rather take other course. I need you to be there when I reach my dreams"

"Maine, kahit gustuhin ko man, hindi ko magawa. I'll always support you kahit wala ako sa tabi..." she pointed her finger on Nicole's chest. "I'll be always in your heart, my princess"

Niykap niya ito.

Her mother never told her the reason why she'll be using the name of Jasmine Mendoza. But as she promised to her, she will make it and become a famous composer like her mother used to.