Onontdekte schrijvers

leostearny

Geschreven door DyreMimmi

leostearny

Een al wat meer volwassen schrijfster met een ook wat volwassenere schrijfstijl, iets wat heel erg in haar voordeel werkt.

Recensie Andrea

Het verhaal gaat over Andrea Goodridge, een laatstejaars studente kunstgeschiedenis die met vrienden en enkele andere antiek geschiedenis studenten op een tiendaagse studiereis gaat naar Rome. Maar als ze eenmaal daar arriveren blijkt dat er een fout is gemaakt bij het maken van de kamerindelingen. De hoteleigenaar is er vanuit gegaan dat Andrea een jongen is en nu moet ze een de kamer delen met iemand anders van het mannelijk geslacht. Om het nog wat erger te maken is het hotel volledig volgeboekt en heeft Andrea geen andere keus dan inderdaad op dezelfde kamer te gaan slapen als die jongen. Alleen dan beginnen de grote problemen pas écht.

De achterflap heeft al iets waardoor het niet zo cliché klinkt. Het idee is iets wat ik niet vaak eerder heb gezien hier op Wattpad en door de manier waarop het is geschreven heb je meteen al zo'n gevoel dat het een verhaal vol romantiek en gênante momenten gaat worden. Wel vind ik de laatste zin "Opeens is het heel moeilijk geworden om tegen verboden emoties te vechten" een beetje apart erbij staan. Niet alleen wordt daar meteen iets in onthuld wat je ook geheimzinniger had kunnen houden, ook klinkt het niet helemaal lekker. Persoonlijk zou ik er eerder iets van maken zoals: "Opeens wordt het een stuk lastiger om normaal te blijven bij de jongen waar je meer mee deelt dan de bedoeling was.". Zo onthul je minder, maar weet je toch meteen dat er iets gaat gebeuren waar wij lezers van kunnen gaan smullen.

De proloog is Sexy met een hoofdletter S. Dit is echt een voorbeeld van hoe een proloog van een romantisch verhaal zou moeten zijn.

Je maakt kennis met twee personen in een scène waarbij je meteen al doorhebt dat dit verhaal meer bevat dan alleen wat cliché romantiek. Het is op zo'n manier geschreven dat je het verlangen van de twee naar elkaar al bijna kan proeven en ze je meezuigen naar hun verhaal, die je zelfs met de proloog nog steeds niet goed kent. Er wordt wel het één en ander verklapt, waardoor je al wel een vermoeden krijgt dat hetgeen wat ze daar doen kan zorgen voor aardig wat problemen, maar daar wil je niet aan denken. De emoties zijn er al heel goed in weergegeven en het oog voor details van de schrijfster is net hetgeen wat ervoor zorgt dat ik deze proloog niet anders kan beschrijven dan passievol, sexy en een zeer veelbelovend begin.

In hoofdstuk één maak je al gelijk kennis met iedereen, wat aardig wat mensen zijn, maar de schrijfster heeft het voor elkaar gekregen om ze zo voor te stellen dat het niet voelt als een bom aan informatie. De personen hebben leuke trekjes gekregen, waardoor ze niet alleen een bron van grapjes vormen, maar ze ook realistisch blijven. Zo merk je nu al zowel negatieve als positieve eigenschappen van ze en worden de verschillende karakters extra duidelijk gemaakt door de normale doch totaal niet saaie, humoristische dialogen.

Wat opvalt in dit verhaal is dat de schrijfster zomaar kan verspringen van pov voor enkele zinnen of een enkele alinea en vervolgens weer terugspringt naar de pov van de hoofdpersoon, oftewel Andrea. Meestal is dat echt not done in een verhaal, omdat het kan leiden tot overbodige details en uiteindelijk tot tot zelfs verwarring voor de lezers. Bij dit verhaal pakt dit juist ontzettend goed uit. Doordat ze soms verspringt zie je Andrea (omdat het dan vooral op die momenten over Andrea gaat) vanuit een heel ander perspectief die anders niet duidelijk was geworden en er emoties duidelijk worden en/of worden versterkt. Ook, omdat het verspringen naar een andere pov niet voor heel lang is, zorgt het er niet voor dat je verstrikt raakt in de persoonlijke verhalen van de hoofdpersoon en een ander iemand.

Noemenswaardig is de manier waarop deze schrijfster emoties beschrijft en haar oog voor details. De personen zijn niet alleen maar chagrijnig, bezorgd of blij. Nee, er wordt ook echt in verwerkt waarom ze zich zo voelen, hoe het komt en wat ze ermee doen. De emoties worden op de goede manier duidelijk gemaakt en blijven realistisch. Ze schieten niet van de ene naar de andere emoties in een tijdsbestek dat je met je ogen knippert, maar het is ook niet zo dat ze alleen maar hetzelfde voelen. Het is gewoon precies de juiste emoties bij de juiste persoon op het juiste moment.

Ook wordt het duidelijk dat deze schrijfster aardig wat weet over Rome en zelf (waarschijnlijk) ook van die stad houdt. Ze beschrijft de stad en de plaatsen ontzettend goed, waardoor je gewoon het gevoel krijgt dat je er zelf bij bent. Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat op sommige momenten het wel té goed wordt beschreven, waardoor de snelheid er even uit is. Zelf ben ik een geschiedenis- en cultuurfreak, waardoor ik het niet zo erg vind om zoveel over een plaats of kerk, enzovoorts te lezen, maar om een pagina tot bijna twee pagina's (op de Wattpad app) te lezen over alleen de beschrijving van een gebouw is voor de meeste mensen wel iets té veel van het goede.

Grammaticaal is het erg goed, op enkele slordigheidsfouten na, al heeft iedereen die. Interpunctie is ook heel goed, net zoals de alinea-indeling. Opbouw van de zinnen klopt en er wordt genoeg afgewisseld qua lengtes van zinnen.

Een heel goed boek dat ervoor zorgt dat je je echt waant in Rome. De romantiek is zeker niet te missen en ideaal voor mensen die weer eens een origineler romantisch verhaal willen lezen. De personen zijn leuk en de dialogen maken het alleen maar grappiger. Het zijn duidelijk al wat oudere hoofdpersonen, waardoor ze ook wat volwassenere dingen doen, wat zorgt voor een verfrissendere kijk op het idee. En de romantiek zelf is natuurlijk om van te smullen gewoon!