Ο μπαμπάς μου μπαίνει στο δωμάτιο φουριόζος. Φαντάσου οταν μάθει τι έγινε πριν σε τι κατάσταση θα βρεθεί
-Τι συνεβη μπαμπά και είσαι έτσι;
Τον ρωτάω λίγο μπερδεμένη απο την κατάσταση του.
-Εεε τίποτα όλα είναι μια χαρά.
Απαντάει προσπαθώντας να το παίξει χαλαρός. Μπορεί εσύ να είσαι μια φορά καλός ψεύτης εγώ όμως ειμαι δέκα και δεν μου ξεφεύγεις.
-Θα μας πεις;
Τον ρωτάω ανυπόμονα σαν 5 χρόνο.
-Ιδέα σου είναι Sophia. Τι σας είπαν οι γιατροί;
Δεν πρέπει να τον αφήσω να μαθει.
-Μπα τι έγινε; Τώρα σε ενοιαξε; Όσο έλειπες δεν είδα να νοιαζεσαι; Και που στο καλό ήσουν που ηταν τόσο σημαντικό και πάνω απο την κόρη σου;
Απαντάω νευριασμένη προκειμένου να τον εμποδίσω να μάθει την συζήτηση με τον γιατρό.
-Ορίστε;
Ρωτάει ασφαλώς μπερδεμένος.
-Sophia αρκετά.
Λεει ήρεμα η μαμα μου.
-Όχι μαμά.
-Sophia είπα τέλος. Δεν θα δίνεις συνέχεια τις ευθύνες στους αλλους επειδή δεν μπορείς να αναλάβεις ποτε τις δικές σου.
-Συγνώμη; Τι γίνεται;
Ρωτάει μπερδεμένος ο μπαμπάς.
Μην το συνεχίζεις ρε μαμα.
-Μαμά!
-Όχι Sophia γιατί αφού δεν λές σε μένα την αλήθεια και ήρεμα θα το πεις και στους δυο μας με το ζόρι. Ήρθαν οι γιατροί και ρώτησαν αν την κακοποιουμαι Zayn το καταλαβενεις; Είδα και εγω η ίδια τις μελανιές και τα σημάδια αλλά συνεχίζει να ισχυρίζεται οτι είναι επειδή είναι απροσεχτη και έχει χτυπήσει. Πες μου τι να κανω; Γιατί μετά απο 11 χρόνια να ξαναζω το ίδιο δεν μπορώ άλλο.
Είπε και έβαλε τα κλαματα στην αγκαλιά του. Νιώθω τώρα λίγο άσχημα αλλά δεν μπορώ να της πω. Θα με σκοτώσει η αλλη.
- Ηρέμισε αγάπη μου ηρέμισε. Πες μας Sophia τι στο καλό συμβενει; Είμαστε γονείς σου και σε αγαπάμε γαμωτο. Δεν μπορείς να μας το κανεις αυτο.
Έβλεπα στα ματια τους λίγο πόνο και αγωνία. Δεν μπορω είναι λες και είμαι σε ενα δωμάτιο που οι τοίχοι αρχίζουν και πλησιάζουν τόσο ασφυχτικα που δεν μπορώ να πάρω αναπνοή. Τα χέρια μου τρέμουν και δεν νιώθω τα πόδια μου. Η ανάσα μου βγαίνει βεβιασμένα και κάνω τρελή προσπάθεια να πάρω αέρα. Πονάνε τα πνευμόνια μου.
-Jayson τρέχα να φωνάξεις ενα γιατρό! Είμαι εδώ Sophia μου. Είμαι εδώ. Ο μπαμπάς είναι εδώ μην φοβάσαι. Έλα να πάρουμε ανάσες μαζί.
Είπε και πήρε μια ανάσα προσπαθώντας να με συντονίσει. Δεν τα κατάφερε. Το ίδιο πράγμα.
-Δεν πειράζει αγάπη μου πάμε παλι.
Αυτή τη φορά τα κατάφερα και την αλλη, και την αλλη μέχρι να μπουν οι γιατροί. Μου εβαλαν μια μάσκα οξυγόνου και ένιωσα πλήρης.
-Ολα είναι καλά τώρα. Θα μπορέσεις να φύγεις ΑΛΛΑ υπάρχει μια προϋπόθεση. Θα έρθεις ξανά σε εναν μήνα. Αν δω παραπάνω σημάδια ή μελανιες θα καλέσω την πρόνοια. Βλέπω οτι οι γονείς σου σε αγαπάνε και δεν νομίζω να σου κάνουν κάτι κακό.
Λεει ο γιατρός λιγο πριν φύγει απο το δωμάτιο.
Δεν με αγαπάνε στα αλήθεια. Θέλω να το ουρλιάξω αλλά κρατάω την κραυγή μέσα στα σωθηκα μου και την νιώθω να με καίει σταδιακά.
Γεια σας 💘
Συγνώμη που έχουμε τόσο καιρό να τα πούμε.
Ελπίζω να είστε καλά.
Έκανε καλό ο γιατρός που την άφησε να φύγει;
Τι λέτε να γίνει στην συνέχεια.
Εκτός απο ότι η ιστορία είναι on hold αρχίζει και μια δυσκολη περίοδος για μένα οπότε τα παρτ υα αργισουν παρα πολύ να μπουν. Ελπίζω να μην με ξεχασετε πολύ 😞
Τα λέμε στο επόμενο 😘
All the love 🐨
