MARKOZ

➿Bölüm 21➿

Bugün iki bölüm birden atacağım ama okunma ve vote sayıları yoruma oranla çok az , bu yüzden bundan sonra onlarında artmasını bekleyeceğim.
Medya Markoz.❤
⭐İyi Okumalar⭐❤

Bugün yağmurlu bir cumartesi günüydü, bu hava olayının dün yaşanılanlar yüzünden olduğunu sanıyordum ancak öyle değildi.

Şimşek dün zor bir gün geçirmişti, ablası diye aniden bir kız çıkmıştı ama hiçbirimiz onun ablası olduğunu düşünmüyorduk. Ablasının özel gücü su kontrolüydü, onun ilgi alanı tamamen su ile ilgiliydi.
Bunu bize bir bardakla kanıtlamıştı, düşman olma olasılığını düşünmek zorundaydık. Şimşekte zaten inanmamıştı, biraz benziyorlardı ama ben de benzetmiş olabilirdim.

"Şimdi ne olacak? "

Soruyu yönelten Miray'a kısa bir kes sesini bakışı attım, bu olayı büyüterek hata yapıyorduk. Belkide doğru söylüyordu ve biz yanlış anlıyorduk.
Ama bu isyan edeceğimiz anlamına gelmezdi, araştırma yapmalıydık.

Buket sürtüğü her zamanki gibi Markoz'a sırnaşmıştı, çok sinir oluyordum ama sakin olmalıydım. Oyunu bozarsam Markoz da beni bozarda ve buda benim açımdan hiç iyi olmazdı.

"Bence bir yerlere gitmeliyiz, kafa dağıtmalıyız. "

Arel konuşmuştu, ona gerçekten gıcık oluyordum. Demek ki Markoz olmasa bana bunları gerçekten yaşanıyor gibi gösterecekti.
Muhteşem bir gücü vardı ama kötü niyete kullanıyordu, evde bir düşman barındırıyorduk.

"Bence şuan için sadece düşünmeye ihtiyacımız var. "

Yosun haklıydı, iyi düşünmemiz gerekirdi. Eğer bir düşmansa tekrardan yer değiştirebilirdik ve ben burayı bırakmayı istemiyordum.
Artık bu Yankı denen kadını görmek istiyordum, onu gücümle alt üst etmek istiyordum.

İçimden küfür etmeyi ihmal etmiyordum, hayatımızı mahvetmek üzereydi. Belki o olmasaydı şuanda daha güzel şeyler yaşayabilirdim ama Markoz da onun pozitif bit yönüydü.

Çünkü artık ona aşık olmuştum, bu gerçekten kaçamıyordum. Kaçmayı bir kaç kere denedim, olmuyordu. Yapamıyordum, buradan kaçmak istiyordum ama sanırım eski kadar değil. Bana sözünü dinlediğim takdirde iyi davranıyordu. Herkes bir köşeye dağılmış durumdaydı, olaylar bizi rahat bırakmıyordu. Bazen düşünüyordum da bize verilen bu özel güç bizim için kötü bir şey miydi?

Peşimizdeki insanlar bizi istiyorlardı, kaçıyorduk. Onlarla savaşabilirdik lalin bunu yapmıyorduk. İçimizde onlardan biri vardı, düşüncelerim bile çok saçmaydı. Olgunlaştığımı düşünüyordum, eskisi kadar neşeli bir kişilikte değildim. Dertlerim olsa dahi espri yapabilen biriyken şimdi sadece ufak bir tebessümden başka bir şey yoktu.

"Çok abartıyoruz, kendinize gelin. Biz artık bir aileyiz, bunların başından gelebilecek bir gücümüz var. Bu güçler işte bunun için var, sizce de kaçmak biraz saçma değil mi? Hepimiz ilgi alanlarımızı geliştirebiliriz, ve en önemlisi en güçlüleri aramızda iken sizce onların şansı var mı? "

Berk çok uzun konuşmuştu, en güçlüleri derken Markoz ile bana bakmıştı. Demek en güçlü bizdik, kafama takılan başka bir soruda şuydu.

Artık bir aile mi olmuştuk? Kalabalık ve eğlenceli bir aile, herkes birbirini karşıdan gelebilecek en küçük bir atak için koruyordu. Aslında zaten bir aile olmuştuk, sadece adını koymamıştık.

Berk haklıydı, her yönüyle haklıydı. Herkesten onaylayıcı sesler geliyordu, bundan sonra daha dikkatli olacaktık. Aramızda ki düşmanlara taviz vermeyecektik, özellikle Arel ve Buket salaklarına vermeyecektik.

"Tamamdır, herkes gözünü açık tutsun. Savaşsa savaş, ama bu zafer bizde olmak zorunda. Kimse kayıp istemez. "

O sırada Arel'in suratına bakmıştım, bu olay için heyecanlı görünüyordu. Düşmanlar böyle olmazdı, şuan da suratının renkten renge girmesi gerekiyordu. Bu saçmalık beynimde ki düşünceleri tekrar gözden geçirdi, hep içimden Arel'in iyi biri olduğunu geçirmesem de bir nebze güvendiğimi geçirmiştim. Biri bize çok güzel oyun oynuyordu, hem de bir bebeğin oyuncağı ile oynadığı gibiydi.

"Aynen, düşünsenize aramızda düşman falan varsa bile onu kolayca alt edebileceğiz. "

Ağzımı tutamamıştım, Markoz sinirli bakışlarını son seviye ile bana yolluyordu. Gerçekten bu rahat tavırları beni rahatsız ediyordu, şimdi iyi rolü oynuyordu. Markoz'a bundan bahsetmeseydim daha da kafayı yiyebilirdim, ilk defa içimden konuşmuştum ve beni duymuştu.

"Öyle bir şeye imkan yok, biz burada kendimizleyiz. Bu boş sohbetlere gerek bile yok. "

Markoz kesin bana kızgındı, onu umursamadım. Bir katil bile açık verirdi, eninde sonunda oyunları ortaya çıkacaktı. Şüpheci tavırlar ile Arel'e baktım, oda bana gülümsedi. Elimi Markoz gibi yumruk haline getirdim, yine yaşanmamış gibi davranıyordu. Beni şaşırtan ise bu bakışların bana samimi gelmesiydi, neler yaşıyorduk kafam allak bullak olmuştu.

Yerimde hafifçe kıpırdandım, zorda olsa yerimden kalkmayı başardım. Ayaklarım uyuşmuştu, yalnız uyuşan tel yer orası değildi. Şimşek dışarıda salıncakta sallanıyordu, küçük bir çocuk için yine aynı düşüncedeydim. Bu güç onu kötülüyordu, hiç iyi şeyler yaşattırmıyordu.

"Küçük adam. "

Kafasını bana doğru döndürdü, aramızda en çok ona üzülüyordum. Sonuçta en küçüğümüz oydu, böyle olaylar falan yaşamasını istemezdim.

"Efendim."

Bakışları solgun ve renksizdi, şımarık egolu çocuktan eser yoktu.

"Olanlar için üzgünüm tatlım, keşke elimden bir şey gelse ama gelmiyor. "

Cümlemi  bile tamamlayamıyordum, ne diyebilirdim ki!

"Açelya bana neden öyle davrandın ? "

Farklı bir sesle arkamı döndüm, gelen  kişi Arel'in ta kendisiydi.

Yeşil saçlarını hemen farketmiştim, benim akli dengemi bozmak istiyordu artık bundan emindim.

Aklıma takılan o soru beynimi yine tırmalıyordu, bu yaşadıklarımızın hepsi yoksa yaşanılmamış mıydı?

Bunları bana yaşatan kişi Arel değilde başka biri miydi?

Merhaba, bugün iki bölüm paylaşacaktım. Paylaşacağımda ama bir aksilik yaşadım, birde gece yayınlayacağım. Resmen kitaplarda ki gibi bir hayatım bir aksiyonum var ama o bende kalsın.

Neyse ilk defa bilgisayardan yazdım bölümü değişik geldi bana ❤❤

Yankıyı merak ediyor musun?
Diğer bölümün medyasında paylaşalım mı?
Hiç beklemediğiniz biri Yankı, oha diyebilirsiniz ^-^

Seviliyorsunuz❤

Birde Bilim Kurgu alanında #9 olduk. Hepinizi tebrik ederim, sence birinci sıraya yükselme şansımız var mı?