Акүра: Ингээд чи албан ёсоор минийх боллоо.
Кона: Тийм бол би үнэхээр баяртай байна…
Акүра: Одоо уйлах хэрэггүй дээ. Би энд байна шдээ. Сайн сонс. Энэ бөгж бол манай удам дамжсан бөгж. Аав, ээж хоёр намайг энэ бөгжийг чамд өгөөрэй гэж захисан юм.
Кона: Захисан гэнэ ээ?
Акүра: Тэд өнгөрчихсөн. (Харц буруулах)
Кона: Юу? Хэзээ тэр вэ?
Акүра: 2сарын өмнө. Тэгээд л хоногийг нь дуусгачихаад би шууд чам дээр ирсэн юм.
Кона: Ээх? Чамд ч тэгвэл одоо нэлээн хэцүү байгаа бололтой.
Акүра: Кона?
Кона: Яасан?
Акүра: Тэдний тухай битгий ярь тэгэх үү? Надад үнэхээр хэцүү байна.
Кона: Ойлголоо. Хөөе, одооноос хоёулаа хамт байж болно биздээ?
Акүра: Мэдэхгүй юм даа. Кира зөвшөөрөх болов уу?
Кона: Би ахтай ярилцаад үзье. Өмнө нь болсон шиг зүйл хэзээ ч болохгүй ээ. Амлаж байна.
Акүра: Амлаж байна гэснээс бидний өмнө нь амласан амлалт?
Кона: Аан тэр үү? Би тэрийг 100% гүйцэлдүүлж чадсаан. Чамайг явсанаас хойш үргэлж ахын хувцаснаас өмсөж яг л эрэгтэй хүүхэд мэт 4жил амьдарсан. Итгэхгүй бол чи Хинами, Кира ах хоёроос асуугаад үзээрэй. Акүра: Тэгж байгаад асууя аа.
Кона: Гэхдээ чи итгээрэй. Би амлалтандаа хүрсэн шүү.
Акүра: За мэдлээ дээ. (Духан дээр нь үнсэх
Кона: ~Энэ мэдрэмж чинь яг тэр үеийнхтэй адил~ Битгий ингэ ээ. Яг л хуучин шиг намайг орхиод явах гэж байгаа юм шиг мэдрэмж төрөөд байна. Акүра: Тийм бол дахиж ингэхгүй ээ. Кона: Би өнөө орой гэртээ очоод ах, Хинами хоёрт хэлээд маргааш гэхэд би энд чам дээр ирнээ.
Акүра: Яаж? Тэднийг чи үнэхээр ятгаж чадна гэж үү?
Кона: Тийм ээ би чадна. Болохгүй бол… Ер нь чамтай хамт байхын тулд би юуг ч хийнэ мэдэв үү!!!
~Конагийн энэ үгэнд Акүра итгэж чадахгүй байсан ч хүчээр итгэжээ.~ Акүра: (Конаг тэврэх) Хөөе. Одоо тайвшраа. Би чамд итгэж байна. Тийм болохоор маргааш хүлээж байя. Заавал ирээрэй хайртай шүү…
Кона: (Гайхах) Б…би ч гэсэн. Би одоо явъя даа. Маргааш уулзъя. (Инээмсэглэх)
*Конагийн гэрт*
Кира: За хаагуур явж байгаад ирэв?
Кона: Хамаатай юу?! (уурлах)
Хинами: Наад гарт чинь юун бөгж байгаа юм?
Кона: Та нарт хамаагүй за! Нээрээ бас би маргаашнаас өөр газар очих болно. Тиймээс хувцасаа баглалаа.
Кира: (ууртайгаар) Чи сая юу гэсэн бэ? Кона: Явна гэлээ. Болоо юу.
Кира: Өөр хаана очиж байх гээв?
Кона: Нөгөө гэр лүү гээ явна.
Кира: Тэр чиний гэр биш! Энэ л чиний гэр. Бас наад бөгж чинь хэнийх юм? Кона: Тэр чинь миний гэр! Бас энэ бөгж минийх!
Кира: Хэн чамд өгсөн юм?!
Кона: Хэн нь танд ямар хамаатай юм!? Кира: Хэл гэж байна.
Кона: Акүра өгсөн тэгээд юу гэж? Бид буцаад хамт байна! Дахиад л очиж тэрэнд уурлах уу?
Кира: Акүра гэнэ ээ? Чи тэр сул дорой амьтныг мартаагүй юм уу?!
Хинами: Больцгоо!! Кона эгч өөрийнхөө амьдралыг өөрөө шийдэг. Хоёулаа оролцоод хэрэггүй байх.
Кира: Гэхдээ… Хинами: Ах аа!
Кона: Баярлалаа Хинами.
~Кона өрөөндөө ороод авч очих ёстой бүх зүйлээ баглаад тавьчихлаа. Өглөө эртхэн босоод Акүра дээрээ очино гэдгээ бодсоор өөрөө өөртэйгөө ярьж сууна.~
Кона: Би маргааш эртхэн очоод өглөөний цайг нь бэлдэж өгнө. Ингээд бодоод байсан чинь би яг л жинхнээсээ эхнэр нь болчихсон юм шиг санагдаад байна аа.Бурхан минь гэж! Хэрвээ бид гэрлэчихвэл… Би тэрний төлөө юуг ч хийхэд бэлэн байх болно оо. Амлаж байна. Намайг хүлээж байгаарай. Би чам дээр очиж явна. Миний ханхүү, миний хаан. Би үргэлж чинийх. (үргэлжлэл бий)
