The Found Princess New Dangers

hoofdstuk 22

P.o.v. Fay

En als ik dan zie wat de reden is dat ik geen pijn leidde breekt mijn hart in duizend kleine stukjes. Ik zak op mijn knieën en schreeuw al mijn pijn en verdriet eruit. Ik buig mij over het levenloze lichaam en laat mijn tranen zijn gang gaan. Ik begraaf mijn hoofd in zijn shirt. Het maakt me niet meer uit dat zijn shirt doorweekt is met bloed. Het enige waar ik aan kan denken is dat Stan ervoor gesprongen is. Hij heeft mijn leven gered door het zijne te geven. Ik merk niet eens dat het gevecht om me heen gestaakt is. Alle soldaten van vriend tot vijand komen naar me toe lopen. De meeste vijanden worden neergestoken. Iemand loopt naar me toe. "Fay?" Vraagt dat persoon. "De.. Deni.. se?" Stoot ik uit. "Ja Fay ik ben er alles is oke." "Het is niet oke." Schreeuw ik. "Hij is dood. Dood zeg ik je. En hij komt niet meer terug." Ik huil nu nog harder. Dan pakt iemand me bij mijn schouders beet en helpt me overeind. Het persoon sleept me weg van het levenloze lichaam van Stan. Ik probeer me te verzetten om daar te blijven maar ik ben te zwak. Ik merk maar nauwelijks dat ik in een badkamer neer word gezet. Dan komen de 2 dochters van de koning binnen. Ze helpen me met uitkleden en doen me in bad. Het boeit me niet wat er met me gebeurd. Het enige wat ik wil is dat dit allemaal een droom is en dat Stan gewoon nog leeft. Het bloed word van me af gewassen. Zijn bloed.

Ik strompel naar de woonkamer. Ik ben net gewassen en heb nieuwe kleren aan. Ik ga zitten op de bank en krijg een bord eten in mijn handen geduwd. Ik neem een hapje en zet het bord weer weg. Dan duwt iemand het bord weer in mijn handen. Ik neem weer een hapje en zet het weer weg. Zo herhaalt het zich steeds totdat mijn bord leeg is. Het heeft voor mij een eeuwigheid geduurd voor het op was. Dan kijk ik naast me en daar zit Denise. Ze glimlacht zwak naar me. "Waar is Erika?" Fluister ik schor. "Ze is even bij de dokter om te kijken of alles goed met haar gaat." "Mag ik het." Ik slik "het lichaam van Stan zien?" Ik probeer de tranen tegen te houden maar ze rollen alweer over mijn wangen naar beneden. Denise geeft me een zakdoek aan en ik droog mijn tranen. Dan wacht ik op haar antwoord.