Η 17 χρονη Λάνα έχει μια διαφορετική προσωπικότητα από τους άλλους, κι αυτό το έχει απο μικρή...έτσι ανακαλύπτει μέσω ενός αγοριού πως έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα, το οποίο πρόκειται να αλλάξει την ζωή της...
Χτύπησε το αναθεματισμένο ξυπνητήρι και μου έφερε στο μυαλό πως σήμερα είναι ο αγιασμός στο σχολείο...γγχχ...μισώ την ιδέα του σχολείου...
Εγώ: Ωωω σοβαρά τώρα;
Μαμά: Λάνα ξύπνα γλυκιά μου, πρώτη μέρα στο σχολείο!
Εγώ: ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΗΣΕΣ ΑΥΤΟ ΤΩΡΑ ΡΕ ΜΑΜΑ;!;!
Μαμά: Και να μην στο θύμιζα εγώ, το ξυπνητήρι το έκανε στα σίγουρα ^-^
*Λίγο αργότερα στο τραπέζι*
Μπαμπάς: Τι ήταν αυτές οι φωνές που άκουσα σήμερα Λάνα; Να μαντέψω....νιώθεις τόσο τέλεια που θα ξαναβρίσκεσαι στο σχολείο εκφράστηκες με φωνές και τσιρίδες;
Εγω: ΝΑΙ ΜΠΑΜΠΑ ΜΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΕΣ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ..... *μουγκρίζω*
Μπαμπάς: άντε άντε άσε τα μούτρα πρωί πρωί και πάμε να σε πάρω με το θηρίο μου...αχ αυτή η μηχανάρα μουυυυ....
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Μπαμπάς: Άντε φτάσαμε...και που σαι...κοίτα να κάνεις και κάποιους φίλους! Μην τριγυρνάς σαν την άδικη κατάρα στους χώρους του σχολείου!
Στεκόμουν μόνη και αδιάφορη μπροστά στον παπά και τον αγιασμό του... όπως πάντα δηλαδή...μέχρι που αντίκρισα ένα όμορφο αγόρι απέναντί μου το οποίο με κοιτούσε συνέχεια και χωρίς να το καταλάβω, μου τράβηξε την προσοχή.
Καιιιιι αυτη ηταν η αρχη της ιστοριας της Λανα....ειναι η πρωτη φορα που γραφω βιβλιο οποτε συγχωρεστε με για το μικρο μηκος του...θα γραψω σιγουρα μεγαλυτερα στα επομενα :)
Θα παρακαλουσα πολυ οποιος το διαβαζει να το ψηφισει εαν του φανηκε καπως ενδιαφερον η αρχη καθως ετσι θα μου δωσετε κινητρο να συνεχισω να γραφω...ευχαριστω <3
