Aşk İddiası

9. Bölüm: "Aile Baskını"

Merhaba arkadaşlar! Normalde haftada 1 tane bölüm atacaktım bir süreliğine. Ama dayanamadım, bu haftanın ikinci bölümünü atıyorum 🙈 Umarım beğenirsiniz 😊

Gözlerimi açtığımda irkildim. Nerede olduğumu çözememiştim. Daha sonra yeni eve taşındığım gelince rahatladım. Yataktan kalkıp odadaki küçük banyoya doğru ilerledim. Yüzümü yıkayıp bakım kremlerimi sürdükten sonra tekrardan yatak odasına geçip yatağımı topladım.

Gardıropun bir kapağını açtım. Burada dışarıda giyeceğim kıyafetler vardı. İçinden siyah etek ve gri bir bluz çıkardıktan sonra kapağı kapattım ve üstümü giyindim. Daha sonra ayakkabılarımın olduğu yerden siyah topuklu ayakkabılarımdan birini alıp hızlıca giyinip odadan çıktım.

Aşağı kata indiğimde hiçbir ses gelmiyordu. Yani Uğur uyanmamıştı. Mutfağa geçip buzdolabının kapağını hafifçe araladım. Buzdolabı ağzına kadar doluydu. Her türlü yiyecek ve içecek dolapta vardı.

Kahvaltılık birkaç yiyecek çıkarıp kahvaltı hazırlamaya başladım. Yumurtayı ve diğer kahvaltılıklıkları masaya yerleştirdikten sonra tekrar mutfağa geçip dolaptan meyve suyu çıkardım. Dolapları karıştırıp bardakların yerini bulup iki tane bardak çıkardım. Meyve sularını bardaklara doldurup masaya koydum.

"Günaydın." diye bir ses geldi arkamdan. Arkamı dönünce karşımda mavi takım elbiseli, karizmatik olan Uğur'u görünce affaladım. Doğruyu söylemek gerekirse çok yakışıklı gözüküyordu.

"Gü.. Günaydın!" dedim, kekeleyerek.

"Bir şeyin mi var? Seni ilk defa kekelerken görüyorum."

"Yok, ben çok iyiyim!" diye anlamsızca bağırdım. Ona çaktırmamayı çalışırken her şey tersine hareket ediyordu.

"İşe ne zaman geçeriz?" dedi, saçını kaşırken.

"Kahvaltı hazır, kahvaltımızı ettikten sonra çıkarız. Hadi geç masaya." dedikten sonra masaya oturdu, ben de onun karşısındaki masaya oturup kahvaltımı yapmaya başladım.

***

Kahvaltımızı yapmıştık. Ben de hemen masayı toparlamıştım.

"Ben hemen çantamı alıp geliyorum. Sen arabada bekle beni."

"Tamam, bekliyorum." o kapıdan çıkarken ben de merdivenlerden hızla çıkıp odama girdim. Odamdaki çantayı alıp içine gerekli eşyalarımı koyup aşağı indim ve evden çıktım. Evin önünde duran lüks otomobilin ön koltuğuna yerleştim. Yolculuğa başlamış, şirkete doğru ilerliyorduk.

"İnsanlara evli olduğumuzu söyleme vakti geldi."

"Ama ben herkesin bilmesini istemiyorum."

"Olabilir ama ben seni karım olarak tanıtacağım zaman sürpriz bir şekilde öğrenmelerini istemiyorum."

"Peki ama bir şartım var. Bana kimseden daha fazla ayrıcalık tanıma. O zaman ben sana kızarım." dedim.

"Tamam, merak etme. Herkesle aynı seviyede olacaksın." deyip ufakça gülümsedi. O gülümsediği anda içim bir tuhaf oldu. Onun gülüşü içimi ısıtmıştı. Artık ona eskisi kadar kötü gözle bakmıyordum. Sonuçta onunla bir yıl boyunca aynı evde yaşayacaktım.