Κεφάλαιο 13ο

106 20 31
  • Αφιερωμένο στον/ην ariapap
                                    

Ήταν αργά το απόγευμα.Ήξερα ότι ήταν η ώρα να ετοιμαστώ,όπως είχαμε συμφωνήσει εγώ κι ο Ματ.Και σαν να μην έφτανε το ότι έπρεπε να βαφτώ,να βάλω περούκα και όλα τα σχετικά,έπρεπε να φύγω κρυφά από το σπίτι.

Να πηδήξω από το μπαλκόνι του δωματίου μου.Το οποίο είναι τρία μέτρα ψηλό...

Δεν υπήρχε άλλη λύση.Ο Ματ είπε ότι θα φέρει σκοινί.

Κατέληξα να γίνω και ριψοκίνδυνη.

ΕΓΩ,που μέχρι πέρυσι φοβόμουν την σκια μου.Βρε πως αλλάζουν οι καιροί...

Βάφτηκα,έβαλα την κόκκινη περούκα που είχα αγοράσει τις απόκριες και κάτι γελοία,τεράστια γυαλιά.

Αναρωτιέμαι πως να είναι ο Ματθαίος.Είπε ότι θα βάλει ψεύτικο μουστάκι,μαλλί «αφάνα» και ένα μεξικάνικο καπέλο!

Ξαφνικά,μια πέτρα χτύπησε το τζάμι.Ήρθε ο Ματ!

Βγήκα έξω στο μπαλκόνι και μου ήρθε να σκάσω στα γέλια!

''Ματθαίο;''είπα γελώντας δυνατά.

''Σσσσσσσς!''έβαλε τον δείκτη μπροστά από το στόμα του.''Σκάσε!Μπορεί να μας παρακολουθούν.''

Έχει δίκιο.Αλλά είναι πραγματικά γελοίος!

Απορώ που την βρίσκεις την όρεξη.Ξέχασες ότι ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΣΑΣ;

Όλγα συγκεντρώσου,δεν παίζετε με παιχνίδια!

''Το τηγάνι το πήρες;Το τάμπλετ για τους Κώδικες QR,πού είναι;''ρώτησε.

''Καλά που μου μου το θύμησες!Πάω να τα φέρω.''

Τον άκουσα να μουρμουρίζει νευριασμένος ότι είμαι άχρηστη,αλλά έκανα πως δεν το άκουσα.Τον δικαιολογώ μόνο και μόνο επειδή αυτή τη φορά,έχει δίκιο.Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.

Μπήκα πάλι μέσα και άρχισα να ψάχνω.Το τηγάνι ήταν πάνω στο κρεβάτι μου,όμως δεν μπορούσα να βρω το τάμπλετ.

Κάτω από τα σεντόνια;Όχι.

Πάνω στο γραφείο;Όχι.

Σε ράφι της βιβλιοθήκης;Όχι

Πού σκατά μπορεί να 'ναι;

Έκατσα στο -ξεστρωμένο πια- κρεβάτι μου και έβαλα τα χέρια μου μπροστά από το πρόσωπο μου,προσπαθώντας να σκεφτώ που μπορεί να είναι.

Αα,ναι!Ο πατέρας μου το παίρνει συνήθως και το βάζει σε ένα συρτάρι του κομοδίνου του.

Άνοιξα όσο πιο σιγανά μπορούσα την πόρτα του δωματίου μου και περπάτησα σαν το κλέφτη μέχρι την κρεβατοκάμαρα των γονιών μου.Άνοιξα γρήγορα- γρήγορα το συρτάρι και όπως το φανταζόμουν,ευτυχώς ήταν εκεί.Το άρπαξα βιαστικά κι έκλεισα το συρτάρι.Πήγα να κάνω ένα βήμα και κοντοστάθηκα.Είδα καλά;

Emo-tional WorldΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα