Emo-tional World

Κεφάλαιο 10ο

Δεν μπορούσαμε να κουνηθούμε,τρέμαμε σαν τα ψάρια.

''Λοιπόν.''είπα και πήρα μια κοφτή, βαθιά ανάσα.''Θα τρέξουμε προς την πόρτα.''ψιθύρισα.

Εκείνος έγνεψε καταφατικά.

''Ένα'',άρχισα να μετράω με τα δάχτυλα.''Δύο...τρία!''

Αρχίσαμε να τρέχουμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε.Ελπίζαμε να μην ήταν κανείς μέσα στο σπίτι.Ακόμη κι αν ήταν,θα του ξεφεύγαμε έτσι όπως τρέχαμε.Νομίζω.

Ήμασταν μόλις 2 μέτρα πριν την πόρτα και είχαμε ανακουφιστεί κάπως.Όμως ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και ξανάκλεισε με δύναμη.Το γυαλί της πόρτας ράγισε.Πίσω από αυτήν μπορούσαμε να διακρίνουμε ένα μαυροντυμένο,ψηλό άντρα που κρατούσε ένα περίστροφο.

Και τότε απλά ούρλιαξα.Ούρλιαξα όσο πιο δυνατά μπορεί κάποιος να φανταστεί,με τα δάκρυα να τρέχουν.Είχα πιάσει το κεφάλι μου,δεν μπορούσα να το πιστέψω.ΟΛΑ είχαν τελειώσει,ΟΛΑ.Θα μας σκότωνε εδώ και τώρα.Ο Ματθαίος έκλαιγε κι αυτός,αλλά είχε μείνει ακίνητος με τα χέρια ψηλά.

''ΣΚΑΣΕ ΓΑΜΩΤΟ ΣΟΥ!'' φώναξε μέσα πίσω από το γυαλί,το οποίο έσπασε με μια κλωτσιά.Συνέχισα να ουρλιάζω,αυτή τη φορά πιο σιγανά όμως.

Ο μαυροντυμένος άντρας,με πλησίασε,με γύρισε πλάτη και μου έβαλε το περίστροφο στον κρόταφο.

Σκατά!

''Αν δεν σκάσεις,θα μπλέξουμε και οι δύο.Εμένα θα με διώξουν από τη συμμορία κι εσύ...στο νεκροταφείο.Ξέρεις,κλασσικά.Δεν το θες αυτό έτσι;''

Δεν απάντησα,απλά συνέχισα να κλαίω.

Θα πεθάνω.

''ΠΕΣ ΜΟΥ,ΤΟ ΘΕΣ;''με ρώτησε για δεύτερη φορά και πίεσε με περισσότερη δύναμη το περίστροφο.

''Ό-ο...Ό...''είχα πάθει σοκ,δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη.

''Υποθέτω θες να πεις όχι.Ωραία.''

Ένιωσα το χέρι του να χαϊδεύει απαλά την μέση μου.Το χέρι του όλο και κατέβαινε,μέχρι που με χούφτωσε.Πετάχτηκα πάνω.Αηδίασα.Ο ΜΑΛΑΚΑΣ.Αν μπορούσα θα τον χαστούκιζα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Κατάλαβα ότι γύρισε προς την πλευρά του Ματθαίου.

''Την καλύτερη δουλειά έκανες.Ούτε φώναξες ούτε τίποτα.Μπράβο...''ξερόβηξε.

''ΜΠΟΥΜ!'' είπε και γέλασε με τις αντιδράσεις μας.Πεταχτήκαμε όρθιοι.

''Άντε bye...'' είπε άνετα και έφυγε.