13ος αιώνας. Μια ακόμη επιδρομή στα Αγγλικά ανατολικά παράλια από τους Βίκινγκς. Κι ένα τρόπαιο: η γενναία κόρη ενός βοσκού. Θα αντιμετωπίσει τον ξεριζωμό της, τον χαμό αγαπημένων της, αλλά και μια καινούρια πατρίδα. Τι προκλήσεις της επιφυλάσσει το...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Δεν γινόταν να είχε ακούσει καλά. Μάλλον τα αυτιά της την πρόδιδαν. Κι όμως, όλοι είχαν στρέψει τα βλέμματα τους προς το μέρος της, άλλοι με περιέργεια, άλλοι με ενθουσιασμό και άλλοι με αποδοκιμασία. Ο Ράνγκβαλντ την περιεργαζόταν από μακριά με ένα υπομονετικό χαμόγελο και με το χέρι του ανοιγμένο προς εκείνη την κάλεσε να έρθει κοντά του. Η Έμμα, βέβαια, έβρισκε αδύνατο το να κουνηθεί από τη θέση της. Τα πόδια της είχαν μουδιάσει, δεν υπάκουγαν στις διαταγές του μυαλού της.
Πίεσε τον εαυτό της να περπατήσει ως τον Ράνγκβαλντ με την αναπνοή της βεβιασμένη και τα μάτια της διάπλατα από το σοκ. Τα μάτια του την κάρφωναν τόσο έντονα που φοβόταν πως μπορούσε να δει μέσα της. Προσπάθησε να χαλιναγωγήσει το τρέμουλο που κυρίευε τα άκρα της και ακούμπησε το χέρι της στο δικό του. Τη γύρισε ώστε να αντικρίζει τον κόσμο και ολόκληρος εξέπεμπε περηφάνεια. Εκείνη δεν μπορούσε παρά να κρατά τα μάτια της στο πάτωμα, καθώς το πλήθος γελούσε και χειροκροτούσε. Οι περισσότεροι σήκωσαν τα ποτήρια τους και έκαναν πρόποση για τον Ερλ Μπγιόρντσον και τη μέλλουσα γυναίκα του.
Ο Ράνγκβαλντ γύρισε προς το μέρος της. "Έλα, Έμμα, πάμε να κάτσουμε στο τραπέζι μας", μουρμούρισε εύθυμα και την οδήγησε σε ένα πλούσιο τραπέζι με πολλαπλά πιάτα κρεατικών, ξηρών καρπών και φρούτων. Η Έμμα ποτέ ξανά δεν είχε δει τόσο πολύ φαγητό μπροστά της.
Τη βοήθησε να κάτσει στην καρέκλα της κι εκείνη ήταν τόσο σφιγμένη που παρέμεινε στην άκρη της θέσης της, με τα δόντια της να τρίζουν από την υπερπροσπάθεια να μην του πει κάτι που θα εκδηλώσει τον θυμό της σε όλο του το μεγαλείο. Στήλωσε τα μάτια της στα πιάτα μπροστά της και προσπάθησε να χαλαρώσει τους μύες της. Ο Ράνγκβαλντ πήρε τη θέση δίπλα της και μεμιάς κατέβασε μια γενναιόδωρη γουλιά από το κρασί που περιείχε το ποτήρι του. Έβγαλε έναν ήχο ευχαρίστησης από το πίσω μέρος του λαιμού του που έκανε το στομάχι της Έμμα να τυλιχτεί σφιχτά ακόμη περισσότερο. Έπειτα, έστρεψε τον κορμό του προς εκείνη και της έτεινε το ποτήρι.
