Married To A Gangster

Chapter -6-

Chanel's POV

Naglalakad lang ako sa may daan, gusto kong maglakad lakad para makapagisip narin.

Bakit ganun?? Bakit sa lahat ng tatraydor sakin eh bestfriend ko pa? Kapatid? Napakasaklap ng buhay ko.

Habang naglalakad umiiyak ako, sa mga tao sigurong makakakita sakin iisipin na baliw ako, pwes wala akong pake.

Biglang bumuhos ang malakas na ulan...

Ha-ha-ha

Pati ulan dinadamayan ako.

Bakit ba nangyayari sakin to?

Basang basa na ako, pero wala akong nararamdaman.

Ay mali! Sakit, lungkot, galit ang nararamdaman ko ngayon.

Biglang umihip ang malakas na hangin.

Kahit ganun, para bang hindi ako nakakaramdam ng lamig? Namanhid na ata ako.

Wala ako sa sariling naglalakad, kaya hindi ko namalayang may dadaan palang sasakyan.

Hindi ako makagalaw,parang napako ang mga paa ko sa sahig.

Kung ito na ang katapusan ko, tatanggapin ko.

Napapikit nalang ako.

* Prrrrrrrrrrtttttttt*

Nakarinig nalang ako ng malakas na preno.

"Hey miss! Do you wanna die ha?!" Tanong niya.

Imbis na sumagot umiiyak nalang ako ng malakas. Hindi ko parin nakikita ang mukha niya dahil nakayuko ako.

"Oh! Hey miss are you okay? Do you want me take you to the hospital? " Tanong niya.

Hindi parin ako sumasagot, nabigla ata ako hindi ako makapagsalita.

Naramdaman kong tinayo niya ako at isinakay sa kotse niya, wala akong magawa dahil hindi pa ata nagpoprocess sa utak ko ang mga nangyari, muntik na akong mabangga.

"Okay. Talk to me please?" Sabi niya sakin. Tumingin ako sakanya. Nanlalabo pa ang mga mata ko dahil sa ulan at luha.

"Take this." Inabot niya sakin ang panyo, inabot ko naman yon at ipinunas ko sa mukha ko.

"T-tha-ank Y-you" utal kong sabi.

"Okay calm down first and rest a little bit." Sabi niya.

Nagpahinga nalang ako gaya ng sinabi niya.

"Okay miss. What the heck is your problem now? Are trying to attempt suicide?" Tanong niya.

"Hindi." Sabi ko nalang.

Naintindihan niya ata na privacy ko nayun. Bakit close ba kami para sabihin ko sakanya? Alam ko siya ang muntik ng makasagasa sakin pero niligtas niya naman ako, hindi mawawala sa isip ko na stranger parin siya noh.

"Okay, I'll take you home. Oh what's the address? Tanong niya.

Sinabi ko naman sakanya. Mukha naman siyang harmless at infact tinulungan niya ko.

Gwapo siya, maputi, halatang anak mayaman, matangkad, matangos ang ilong, maganda ang mata, and well he has an kissable and perfect lips tapos ang pula pa, napaiwas tuloy ako ng tingin.

Napachuckle siya, kainis baka nakita niyang tinititigan ko siya kanina?

"Are you done checking me? I know I'm handsome haha" yabang naman neto! Alam ko nmang gwapo siya pero wala man lang ba siyang sense of humor and humbleness?

Tahimik lang ako.

Hanggang sa makarating kami sa bahay tahimik lang ako, bumaba ako ng kotse niya.

"Salamat sa pagtulong sakin, malaki ang utang na loob ko sayo, salamat uli" at nag bow ako sakanya.

"Ah wait miss!" Nilingon ko siya. Bumaba din pala siya.

"I'm Mark Davids and you are?" Sabay lahad ng kamay. Nginitian ko siya, ang bait niya sakin kahit ito palang ang una naming pagtatagpo.

"I'm Chanel Anne Madrigal. Nice to meet you Sir mark" sabay shake hands ko sakanya.

"Hahaha! What's with the sir? Just call me Mark, Chanel" sabi niya habang nakangiti.

Hindi ko napigilang matawa sakanya, kahit konti nabawasan ang lungkot ko dahil sa ngiti niya.

" See, you're better if you smile. About your problem, Just don't give up! Fighting!" Sabi niya. Nakakatuwa siya.

"Yeah! Thanks to the advice 'Mark' haha" sabi ko, talagang diniinan ko yung word na mark.

"Hahaha! Hanggang sa muli!" Wow nag tagalog siya ah!

Pumasok na siya sa kotse niya at kumaway bago umalis.

Haaaayyyy. A deep sigh

Pumasok na ako sa loob nang bahay.

* Grrrrrrrrrr*

(A/N: hindi po ako magaling sa sounds! Hahaha! Just bear with it nalang po!")

Aish! Hindi pa nga pala ako kumakain. Kamusta na kaya si Gelay?

Nakakatawa yung sarili ko nga hindi alam kung okay pa tapos gusto ko pang malaman yung sa iba?

Malamang tulog nayun. Past 12:00 nadin ng madaling araw.

Kumain lang ako at pumunta na sa kwarto.

Mark Davids

Thank you sayo. Dahil sa mga sinabi mo nagkaroon ako ng tapang na harapin ang mga problema ko. Hindi ko alam pero ang gaan ng loob ko sayo.

Natulog nadin ako.

****