These green eyes and curly hair (Harry Styles fanfiction)

Chapter 7

Anastasia’s POV

Η χτεσινή νύχτα ήταν από τις πιο περίεργες της ζωής μου. Μετά από αυτό που του είπα ‘’ Θυμάσαι που με ρώτησες πιο μπροστά αν έχω ερωτευθεί ποτέ;’’ Δεν ξανά μιλήσαμε για το θέμα αυτό… Τον παρακάλεσα να μη με αφήσει μόνη μου και δέχτηκε χωρίς καμία αντίρρηση. Ξάπλωσε στο κρεβάτι μαζί μου και με πήρε αγκαλιά, αφήνοντας με να κλάψω μέχρι να με πάρει ο ύπνος, χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά. Δεν ξέρω τον λόγο, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα ασφαλής. Κοιμήθηκα ευτυχισμένη στην αγκαλιά του. Το άρωμα του όπως πάντα μεθυστικό, βοηθώντας με να χαθώ στα όνειρα μου και να ηρεμήσω.

Το πρωί που ξύπνησα δεν ήταν κανείς δίπλα μου. Πρέπει να είχε φύγει όσο κοιμόμουν. Έπιασα τον εαυτό μου να κατσουφιάζει όταν κατάλαβα ότι έλειπε. Σηκώθηκα και άλλαξα ρούχα, φορώντας καθαρά, αφού το προηγούμενο βράδυ το τελευταίο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να φορέσω τις πιζάμες μου και κατευθύνθηκα απρόθυμα προς το μπάνιο. Είχα σχολείο σε λίγη ώρα κι έτσι επιτάχυνα το βήμα μου.

***

Η μέρα μου στο σχολείο πέρασε περίεργα. Την πρώτη ώρα είχα βιολογία και δεν ήθελα καθόλου να αντικρίσω τον Max. Δεν είχα τι να του πω… Είχαν συμβεί τόσα πολλά μέσα σε λίγες ώρες. Και το πιο περίεργο… πέρασα την νύχτα μου αγκαλιά μαζί με τον Harry Styles, τον αρχηγό της συμμορίας U5! Έτσι κάθισα σε διαφορετικό θρανίο, αποφεύγοντας το βλέμμα του το οποίο με κάρφωνε όλη την ώρα…! Τις υπόλοιπες ώρες ήμουν παρόν μόνο σωματικά, επειδή το μυαλό μου ήταν ακόμα στην χτεσινοβραδινή νύχτα. Οι φίλες μου κατάλαβαν ότι κάτι τρέχει, αλλά τις καθησύχασα λέγοντας τις ότι απλά πονούσε το κεφάλι μου.

Όταν το κουδούνι χτύπησε, ανακοινώνοντας μου ότι η σχολική μέρα είχε τελειώσει, ξεφύσησα από ανακούφιση. Λίγο πριν βγω από το κτήριο με έπιασε ο Max.

<<Εεε Anna έγινε κάτι;>> με ρώτησε.

<<Σαν τι να έγινε δηλαδή;>> είπα κάνοντας την ανήξερη.

<<Δεν ξέρω, εσύ θα μου πεις>> είπε κοιτάζοντάς με, με νόημα.

<<Όλα υπό έλεγχο Max>> είπα ψέματα.

Καθώς προχωρούσαμε στην αυλή ακούστηκε μια κόρνα από αυτοκίνητο, κάνοντας μας όλους όσους βρισκόμασταν εκεί να κοιτάξουμε περίεργα το αυτοκίνητο το οποίο κόρναρε. Γνωστό αυτοκίνητο… Το μαύρο τζιπ ήταν παρκαρισμένο στην αυλή του σχολείου μου, περιμένοντάς με. O Max με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, προφανώς καταλαβαίνοντας ποιανού ήταν το αυτοκίνητο. Ταυτόχρονα ο Harry βγήκε από το αυτοκίνητο με κινήσεις που αναλογούσαν σε μοντέλο. Φορούσε ένα μαύρο τζιν στενό παντελόνι, μια άσπρη μπλούζα, σε συνδυασμό με ένα μαύρο σακάκι και τα μαύρα ρέιμπαν γυαλιά του. Μου έκανε νόημα να προχωρήσω προς το μέρος του, έχοντας στο πρόσωπό το πιο γοητευτικό του χαμόγελο. Ήταν πραγματικά σαν μοντέλο… Έπιασα τον εαυτό μου να τον θαυμάζει για μερικά δευτερόλεπτα, όταν με επανέφερε στην πραγματικότητα το σοκαρισμένο βλέμμα του Max, των φιλενάδων μου που βρισκόντουσαν λίγο πιο πέρα και όλων των υπόλοιπων παιδιών της αυλής.