[SF]KOOKMIN|BUNNY

POKEMON

ปิก๊าจูวววววววว

ฟิคนี้แจกความฉดไฉ!!(มั้ง)

!คำเตือน!

ฟิคสั้นเรื่องนี้ควรเก็บให้ไกลจากสายตาผู้ใหญ่และผู้ปกครอง

R 18+ เช่นเคย แฮ่

มีใครไม่รู้จักโปเกม่อนโกมั้ยครับ..

มีใครไม่รู้บ้าง ไหนส่งสัญญาณบอกผมที

ใครไม่รู้จักผมไม่รู้ แต่ผมต้องการให้ไอ้เด็กนี่เลิกสนใจมันสักทีเถอะ

ลำไย

"คิมแทฮยองงี่~ ไปจับโปเกม่อนกันน~"

เสียงใสของจอนจองกุกตะโกนข้ามหัวจีมินเมื่อคิมแทฮยองถือโทรศัพท์มือถือเดินผ่านห้องนั่งเล่น ดูท่าทางกระต่ายยักษ์จะไม่สนใจสีหน้าของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆเลยสักนิด

จีมินก็มีโปเกม่อนให้ดูนะ ทำไมต้องชวนแต่แทฮยองก็ไม่รู้

"แทฮยองงี่ ไปจับโปเกม่อนกัน"

"ไปสิ แล้วจี.."

"ไปกันเลย"

จองกุกลากแทฮยองออกไปจากห้อง ทุกอย่างเกิดในสายตาจีมินที่นั่งเงียบอยู่ แทฮยองหันหลังกลับมามองด้วยสายตาห่วงๆ คนตัวเล็กได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ก่อนจะหันกลับมาจดจ่อกับจอโทรทัศน์ต่ออย่างอารมณ์เสีย

อย่าให้ผมมีโปเกบอลนะ.. จะจับเจ้าเด็กนี่มามัดไว้ในห้องแล้วขย่มทั้งคืนเลยคอยดู

"จีมินนาาาา ไปจับโปเกม่อนกันนน"

"ไม่เอาอะ ไม่อยากไปเป็นกขค."

จีมินกระแทกคำแบบนิ่งๆทำเอาโฮซอกเหวอ พี่ผู้ร่าเริงเดินออกไปจากห้องนั่งเล่นอย่างเงียบๆเมื่อเห็นจีมินอารมณ์บ่จอย

สามคนนั้นออกไปกันหมด ยุนกิกับนัมจุนฮยองก็อยู่กับตัวเอง.. แล้วจีมินคนนี้จะกลิ้งไปอ้อนใครล่ะ

พลันความหิวก็แล่นเข้าความคุมหัวสมองของคนตัวเล็ก จีมินยกมือขึ้นลูบท้องเบาๆก่อนจะนึกขึ้นได้