Jimin gördüğü saçma sapan rüya ile gözlerini hızla açıp ayağa kalktı.
Fakat ayağa kalkması ile sırtındaki acı yüzünden yere yapışması bir olmuştu.
Gözlerini etrafta gezdirdiğinde tek ışık kaynağının gökteki ay olması onu biraz rahatsız etmişti.
Etrafında hafifçe esen rüzgar yüzünden ağaçların yavaşça sallanması, her şeyin bu kadar sessiz olması onu korkuya sürüklemişti.
Sırtındaki ve ayaklarındaki acıyı umursamamaya çalışarak ayağa kalktı. Sahi en son ne olmuştu?
Ağır adımlarlarıyla ilerken yürüdüğü yolda çıkan kurumuş yaprak sesleri ile gözlerini büyüttü. Yere dizlerinin üstüne çöküp yaprakları eline aldı.
"İ-iyi de.. Yaz y-yaz ayındayız, yaprakların kuruması imkansız?"
Kafasını yukarı kaldırdığında çoğu ağacın ve üstünde bir kaç tane kalan yaprakların kurumuş olduğunu gördü.
Fakat Jimin lanet olası bir soğuklukta hissetmiyordu. Ne olduğu hakkında en ufak bir fikri yoktu.
Ayağa kalkıp ağrısına rağmen ağaçların arasından koşmaya başladı.
"YOONGİ! TAEHYUNG, NAMJOON HYUNG! ÇOCUKLAR NERDESİNİZ?"
Etrafının git gide kararmasını umursamayacak kadar çok korkuyordu. Bir an önce bu yerden kurtulmaya çalışıyordu, fakat ne kadar bağırırsa bağırsın kimse onu duymuyordu.
Koşmaya devam etti, sanki buradan kurtulacakmış gibi.
Yenilecekmiş gibi hisseti, neye yenileceğini bilmeden, ne ile savaştığını bilmeden koşmaya devam etti. Ağlamaya çalışıyordu fakat gözlerinden yaş akmıyordu.
Tüm vücudu yavaş yavaş hislerini yitiriyordu, ne bir acı ne de dokunma, tatma hisleri.. Hepsi yok oluyordu.
En son hissettiği şey ise git gide artan siyahlık ile yere düşmesiydi.
~
"Kalbi durdu."
.
.
.
.
.
.
.
.
Napıyorsun sen yazar? Sikicem belanı gibisinden her türlü hayalgücü zenginlikleri ile oluştutmuş olan sövmelerinizi duyuyorum..
Üzgünüm~ Ama Vexent dinliyordum ve böyle bir bölüm çıktı T^T
Şuraya koyup gidiyorum *-*
3.12 Saniyesi o kadar mükemmel ki oh
◆HERA◆
