Royal Secret

Κεφάλαιο 20

"Μία.... ποιός σε πήρε. Ξέρουμε πως κάποιος σε πήρε, κάποιος που γνωρίζει. Θα είναι ένα όνομα γλυκιά μου, τίποτα άλλο." η φωνή του μαλακή. Προφανώς και θα ήταν! Ήθελε να μάθει και θα έκανε τα πάντα. Μόνο που σταμάτησα να είμαι το κοριτσάκι του. "Γιατί να σου πω μπαμπά "Το βράδυ θα γίνει χορός υπάρχει κάτι σημαντικό που θα πούμε απόψε." η φωνή του ήταν ξανά σοβαρή. Πήγε στο κρεβάτι μου και έφερε ένα μπλε κουτί. "Το φόρεμα σου θα το φέρουν μετά οι υπηρέτριες, μα δεν τους είχα εμπιστοσύνη με αυτό."
Άνοιξα το κουτί και είχε μέσα μια καινούρια τιάρα.

Σχημάτισα το σχέδιο της με τα δάχτυλα μου. Είχε πάνω εκατοντάδες μικρά διαμάντια και σχημάτιζε τριαντάφυλλα. Ήταν πανέμορφη. "Είναι το δώρο για τα γενέθλιά σου. Το είχα αρχίσει να το σχεδιάζω πολύ καιρό πρίν και έχει τα αγαπημένα σου λουλούδια."

Μετά από τόσα χρόνια μάχης ο πατέρας μου ήξερε να κινείται γρήγορα, έτσι όταν ήρθε κοντά μου αυτή τη φορά και μου φίλησε το κεφάλι, δεν το κατάλαβα.

"Πρέπει να φαινόμαστε ενωμένοι. Δυνατοί. Να το θυμάσαι αυτό Μία." μόλις τέλειωσε έφυγε.

Τι ωραία! Θα πρέπει να φαίνομαι χαρούμενη που χωρίς να είναι σίγουροι αν είμαι νεκρή, ζωντανή ή οτιδήποτε, έχουν ένα καινούργιο διάδοχο. Ω, ναι φυσικά! Τι καλύτερο να το μάθω και εγώ απόψε. Εδώ μέχρι και οι τοίχοι το ξέρουν και σε εμένα δεν έχουν έρθει καν να το πουν!

"Α!" κοίταξα το δάχτυλο μου που άρχισε να κυλάει αίμα. Κρατούσα τόσο δυνατά το στέμμα που το μέταλο με έκοψε! Βρήκα μια πετσέτα και το τύλιξα μέσα. Συγκεντρώθηκα και ένιωσα να κλείνει η πληγή. Να και κάτι που ήμουν σίγουρη. Αυτό που μπορούσα να κάνω. Πήρα μερικές ανάσες και έβαλα το στέμμα πάνω στο κρεβάτι μου.

Έπρεπε να μιλήσω σε κάποιον και αφού ο Κίλιαν φαίνεται να με έχει αφήσει, όσο και περίεργο να μου φαίνεται αφού εδώ και τόσους μήνες πάντα αναζητούσα την παρέα του, αποφασίσει να βρω τον θείο μου.

Κοίταξα τι φόραγα και κατάλαβα πως δεν είναι τα κατάλληλα ρούχα, αλλά δεν με νοιάζει. Άνοιξα τη πόρτα και μπροστά μου είδα κάτι που έμοιαζε σε κάτι που παρέπεμπε σε τεράστια αρκούδα.
"Δεν μπορείτε να φύγετε. Διαταγές του βασιλιά." Να και κάτι που έμαθα πως με ενοχλεί. Να είμαι φυλακισμένη. Δεν πρόκειται να το δεχτώ. "Και οι δικές μου διαταγές είναι να με αφήσεις να βγω." είπα με όση σοβαρότητα κατάφερνα. Ας ξεκινήσουμε να μετράμε τα μείον της κατάστασης. Ένα: είναι πολύ πιο μεγάλος από εμένα και σωματικά και ηλικιακά. Δύο: με τρομάζει το παρουσιαστικό του. Άρχισε να γελάει. Ναι, τρεία: το γέλιο του είναι ανατριχιαστικό. "Δεν παίρνω διαταγές από εσένα πριγκίπισσα, οπότε καλύτερα να μπεις πάλι μέσα. Αν ο Μεγαλειότατος αποφασίσει πως πρέπει να βγεις τότε μόνο."