Τα hardback μωρά μου!!! Όπου τα βρείτε, διαβάστε τα. Είναι υπέροχα!
*.......................*
"Τι κανείς εδώ;" τα μάτια πέταγαν φλόγες. Δεν του απαντούσα. Το μόνο που έβρισκα δυνατό να κάνω ήταν να κοιτάω ανάμεσα στο πορτραίτο και αυτόν.
"Σε ρώτησα κάτι!" η φωνή του, μου θύμιζε αυτή που είχε χρησιμοποιήσει τη πρώτη μέρα που με είχαν φέρει σε αυτή την έπαυλη. Οι τρομαχτικές αναμνήσεις εκείνης της ημέρας με στοιχειώνουν μέχρι και τώρα.
Γύρισα το κεφάλι μου και τους είδα στη πόρτα. Κοιτούσαν το δωμάτιο σαν να μην το είχαν ξαναδεί ποτέ. Και αν δεν το έχουν ξαναδεί; Αν ήταν ένα βαθιά κρυμμένο μυστικό; Όπως το δικό μου, των γονιών μου και απ' ότι φαίνεται και αυτού;
Δεν ήξερα τι να πώ. Ήξερα πως δεν έπρεπε να μπω μέσα. Ήταν το πρώτο δείγμα από τα σημάδια, ήταν η κλειδωμένη πόρτα. Φυσικά θα ήταν κλειστή αν δεν ήθελε να μπει κάποιος μέσα. Μα δεν το σκέφτηκα τόσο πολύ. Γρήγορες κινήσεις χωρίς σωστή σκέψη οδηγούν σε πολέμους και καταστροφές. Αυτά με έμαθαν άραγε οι γονείς μου;
Κοίταξα τα μάτια του, να του απαντήσω έστω και με μία δικαιολογία, που θα την έκανα να φανεί αλήθεια. Τα πιο σημαντικά μαθήματα κατά την εκπαίδευση μου, έτσι μαθαίνεις να μιλάς σαν βασιλιάς. Και όπως πάντα έλεγαν 'δεν σε κάνει η κορώνα βασίλισσα, αλλά η εξυπνάδα σου'. Τα μάτια του δεν κρατούσαν μόνο θυμό, μα και πόνο. Και όσο και να θέλω να του τον πάρω δεν θα τα κατάφερνα ποτέ. Δεν ξέρω τι λέει η καρδιά του, καλά-καλά δεν ξέρω τι λέει η δικιά μου. Κατέβασα το βλέμμα μου στο πάτωμα.
"Αφού θες τόσο να δεις τι έχει αυτό το δωμάτιο πολύ καλά." άφησε το καρπό μου και έκανε λίγα βήματα πίσω. Τον είχα προδώσει και το κατάλαβα τώρα. "Κάτσε όσο θες εδώ μέσα. Ή μάλλον... για να μην έχεις τύψεις και βγείς θα κλειδώσω μέσα. Έτσι θα μπορείς να το δεις όσο θέλεις" αυτή την φορά δεν μιλούσε τόσο θυμωμένα, παρά λυπημένα. Τι είχα κάνει . Όταν κοίταξα στη πόρτα είχαν φύγει οι άλλοι και μετά από λίγο και ο Ρίτσαρντ. Ακούστηκε ο ήχος της κλειδαριάς, κάτι που πριν λίγο το είχα βρεί σαν νίκη, μα όχι...όχι τώρα.
Όσα δάκρυα προσπάθησα να κρύψω, να καταπιώ άρχισαν να βγαίνουν χωρίς να τελειώνουν. Κάθισα στο πάτωμα μπροστά στο πίνακα και απλά τον κοίταζα. Δεν ήξερα αν ήθελα να τον κάψω ή να μάθω γιατί είναι αυτή εκεί. Μα δεν μου έφταιγε αυτό. Εγώ...εγώ έφταιγα. Εγω και οι χαζές μου ιδέες. Αλλά ότι έχει γίνει, έγινε.
आप पढ़ रहे हैं
Royal Secret
काल्पनिकΟι γονείς μου, για δεκαοχτώ χρόνια κρατούσαν ένα μυστικό, από μένα. Μέχρι που η πρώτη απόδραση μου έξω από τα τείχη του κάστρου, θα με έκανε να μάθω την αλήθεια. Και όλα όσα πίστευα διαλύθηκαν. Τι χρειάστηκε για αυτό; Μερικές σταγόνες από το αίμ...
