Defne bağırdı. "Kızlar uyanın, uçağa gecikiyoruz!" Derin yerinden fırladı ve Deniz'i uyandırdı. Deniz'in yüzü saçlarındaki düğümlerden gözükmez olmuştu. Bir tek uyanmayan Selin ve Bahar kalmıştı. Ben de uyandım. Bavuluma kitaplarımı koydum. Coachella müzik festivali için biriktirdiğim 1500$ da yanıma aldım. 3 yıldır biriktirdiğim para yani sonuçta. Eve son bir defa baktık ve rutubet kokulu apartmandan aşağı indik. Sabah saat 06:00. Gün ışığı iki dağın ortasından Selin'in yüzüne doğru çarptı. Selin güneşi pek sevmezdi. Herkes bisikletine bindi ve havaalına doğru sürmeye başladık. Sıcaktı. Terlemiştim. Havalimanına ulaştığımızda son bir Türkiye havası aldık ve pasaport kontrolüne gittik.
-Ankara-Los angeles için son çağrı! Lütfen 183 numaralı kapıya geliniz.
Son çağrı mı! Olamazz. Koşuyorduk. Olabildiğince hızlıydık. Çok heyecanlı olduğumuzu söyleyemezdim. Sonunda uçağa yetiştik. Nefes nefese kalmıştık. Türkiye'ye son bir bakış attık. Ve evet, 17 saatlik yolculuğa hazırdık.
YOU ARE READING
Amerika'daki Günler
Teen Fiction6 tane arkadaş, liseyi başarıyla bitirmiş, Amerika'daki Los Angeles'a 5 yıl üniverste okumaya gideceklerdir. Hepsi aynı bölümde okumaktadırlar ve üniverste için çok iddialılar. Bakalım neler olacak?
