Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 5.4

"hou op" zeg ik nu streng de tranen stonden mij hoog en ik had voor vanavond al een groter emotionele achtbaan achter de rug dan waar ik op voorbereid was onze relatie moest nu wachten.
"ga Giovanni. We spreken elkaar over alles later."
"nee!" zegt hij nu beslist "wij praten nu. Heb je me begrepen Sarah." ik zie hoe hij opstaat en met drie grote stappen had hij de kamer overgestoken en stond nu voor me "je hebt tegen me gelogen. onze relatie verloochend waarom?" vraagt hij nu met een pijn vervulde stem, ik schud mijn hoofd wanhopig
"omdat dat het beste leek op dat moment. Je had rust nodig. Kalmte, je had tijd nodig om bij te komen om beter te worden en met jou over onze relatie spreken. De problemen die we hadden weer oprakelen,
ontleden en inspecteren zou het moeilijk maken. Bovendien waren we uit elkaar toen jij het ongeluk had. voor mij was dat een teken dat het wellicht echt niet mocht zijn tussen ons.
Dus hoe zeer ik je ook wou, kon het niet." Ik schud nu vol pijn mijn hoofd "ga nu Gio. Ga" Als ik voel hoe hij zijn handen op mijn schouders zet zodat ik niet weg kon lopen, "ik herinner mij." Fluistert hij nu zacht.
Ik schud mijn hoofd ongelovig kon hij geen slechtere tijd punt kiezen dan nu om mij dit mee te delen?
Ik voel hoe hij zijn vingers onder mijn kin plaatst en me gezicht naar hem optilt met de fluisterende woorden "ik herinner mij... Niet alles. Maar ik herinner mij aan ons... je verjaardag, onze eerste nacht" ik zie hoe hij zijn ogen sluit met zijn voorhoofd geconcentreerd in rimpels. "ik herinner mij onze vechtpartij de manier hoe we uit elkaar zijn gegaan" hij opent zijn ogen weer terwijl ik voel hoe mijn hart sneller begint te slaan,
"ik herinner mij niet alles maar het belangrijkste wel " zegt hij nu vermoeid alsof de herinneringen terug roepen hem uitputte.
Ik voel een traan over mijn wang glijden en wist niet of de oorzaak ervan opluchting was dat hij zich mij herinnerde, of het besef dat hij alles weer wist midden in een nieuwe draaikolk van drama, pijn en verdriet. Ik voel hoe hij de traan met een tedere gebaar langzaam weg veegt en zijn hoofd naar beneden laat zakken om mijn lippen te claimen.
Hij voelde zich warm, vertrouwd en vol liefde aan en ik wou niks anders dan mezelf in een bolletje oprollen en in zijn armen kruipen om geborgen en beschermd door hem te worden maar in plaats daarvan sla ik mijn armen om zijn nek en kus hem vol hartstocht terug.
Ik voel hoe hij mijn hemdje uittrekt. Zijn kus vertraagd en mij naar het bed begeleid terwijl ook hij zich onderweg ontdoet van zijn overhemd en hemd.
Hij gaat naast me zitten met onze gezichten naar elkaar toe gedraaid, voel ik hoe hij langzaam met zijn hand over mijn rug naar boven glijdt en tot stilstand komt bij mijn behabandje.

154

Zijn blik liet mij niet los terwijl hij zich tergend langzaam naar voren buigt en mij kust lief, zoet en vol onuitgesproken beloftes.
Ik draai mijn vingers om de militaire ketting rond zijn nek en probeerde hem daarmee nog dichter bij te trekken dan nu het geval was iets wat onmogelijk was.
Als ik voel hoe hij me teder achterover op het bed legt en zijn hand over mijn been naar boven laat glijden terwijl hij sussende lieve woorden in mijn oor fluistert om dan kussend de tranen die begonnen waren te stromen weg te kussen.
Hij was met zijn lippen bij mijn nek aangekomen als ik voel hoe mijn hart samen trekt bij het horen van de woorden die hij tegen mijn nek aan fluisterde "ik hou van je Sarah, ik hou zo veel van je." En ik nam zijn woorden in. Nam zijn gezicht in mijn handen en kuste hem na een korte blik van wederzijdse liefde en passie hartstochtelijk op zijn lippen.
Terwijl mijn handen langzaam over zijn borst en buik naar beneden gleden, elke centimeter inspecterend aan het opnemen me afvragend of het werkelijk gebeurde of ik hem werkelijk terug had, om dan op zijn rug tot stilstand te komen en me nagels erin te zetten bij het voelen van zijn handen die nu op onderzoek uit gingen en op plekken kwamen waar ik maanden naar gehunkerd had.

"Kunnen we niet voor altijd zo blijven liggen" fluister ik een uur na onze hereniging voor me uit terwijl ik me hoofd langzaam op zijn borst leg.
Met zijn ene hand onder zijn hoofd en de andere die mij stevig omklemde staren we vanuit het bed naar de volle maan buiten terwijl hij een kus op mijn haren plant.
" We hebben jaren voor ons om dit te herhalen schoonheid en enorme lange nachten om te genieten van elkaar, tenminste zolang jij me in je leven en bed wilt hebben." Ik kijk hem voor een moment leunend op me elleboog aan terwijl ik met me hand langzaam over zijn voorhoofd en wang strijk " het waren eenzame en pijnlijke maanden zonder jou, en nu ik weet hoe het zich aanvoelt om zonder jou te moeten leven laat ik je niet zo snel gaan tenzij je natuurlijk weer dezelfde stomme fout maakt als..." hij onderbreekt mijn woorden door zijn lippen op de mijne te drukken en dan zacht tegen me lippen "nooit" te fluisteren om me dan in zijn armen te nemen en te fluisteren "slaap nu schoonheid, slaap, ik ben hier en ga niet zo snel meer weg." En dat is wat ik deed slapen.
Voor mijn gevoel heeft dat slapen nog geen vijf minuten geduurd voor ik opgeschrikt wordt uit mijn dromen door geschreeuw en deuren die dichtgeslagen werden ik open langzaam mijn ogen die pijnlijk trekken en kom oog in oog te staan met een geüniformeerde agente die mijn shirtje en jeans omhoog houdt met de woorden "Sarah Allonzo?" ik knik door de war "mijn naam is agent Sheridan u staat onder arrest voor de mishandeling en poging tot doodslag van Kathy Monroe, kleed u zich alstublieft aan zodat ik u uw rechten kan voorlezen en mee naar het bureau kan nemen.