De uitverkorene

97. Rome

Marilou ( zie foto hier boven )

Ik word rustig wakker met Noa in mijn armen. Ik hoor gebonk. Lars. Oh ja die had ik opgesloten in de berging. Ik til Noa voorzichtig op en breng haar naar Riker. Ik leg haar naast hem neer als ik zie dat hij nog slaapt. Ik zucht en loop naar de berging. Ik open de deur en verwacht dat Lars daar zit. Maar die verwachting komt niet uit. Mama zit daar met een doek om haar mond. " mam?" Zeg ik verbaast. Ze probeert me iets duidelijk te maken, maar dat gaat moeilijk als je een doek voor je mond hebt. Ik haal de doek weg en til mam overeind. " hij is weg " zegt ze meteen. Mijn ogen worden groot. " hoe?" Ze haalt haar schouders op en ik zie angst in haar ogen. " ik liep de berging in om een schone doek te pakken toen iets me naar achter duwde. Later werd ik weer in de berging geduwd en een doek om mijn mond gebonden. De deur ging dicht en toen zag ik niks meer. Het ging zo snel allemaal " verteld ze me. Ik zucht en veeg ik mijn ogen. Dan schiet Ross door mijn gedachten. " Ross " zeg ik en snel weg. Ik snel naar het ziekenhuis, niet denkend aan de mensen om me heen. Als ik het ziekenhuis zie stop ik en ren verder. Ik weet gelukkig waar hij ligt anders moest ik naar de slome vrouw achter de balie. Ik gooi de deur open en zie Ross rustig op bed zitten zijn ontbijt naar binnen werken. " Ross " zucht ik opgelucht. " omg ik dacht dat Lars hier was. Hij is ontsnapt en ik heb geen idee waar hij is " zeg ik gehaast en zie Ross grijnzen. Wacht hij grijnst. " wat heb je met Ross gedaan?" Vraag ik. " je hebt het sneller door dan verwacht " zegt Ross, waar Lars dus in zit. " wat heb je met hem gedaan?" Sis ik. " rustig love hij zit gewoon voor je. Ik heb alleen zijn lichaam overgenomen " weer die grijns. Ik word er gek van. " ga er uit " zeg ik. Hij lacht en schud nee. " wat wil je nou bereiken?" Vraag ik terwijl ik de deur sluit. " je komt hier naar toe om me te vertellen dat je me mee wilt nemen naar Florida. Ik zeg nee en dan val je Ross aan om me te vertellen dat hij niet voor eeuwig aan zijn zeide zal staan. Denk je nou serieus dat ik daar nog niet eerder aan heb gedacht?" Vraag ik aan hem. " nou blijkbaar niet, want je bent nog steeds bij hem " zegt hij. " tuurlijk heb ik daar wel aan gedacht. Ik kan het alleen niet stoppen " " wat stoppen?" " van hem houden " Hij kijkt verbaast. " tuurlijk kan dat wel " ik schud nee. " hij is de ware Lars " zeg ik en hou mijn tranen binnen. " hij heeft miljoenen reden om me te verlaten, een mensen meisje te zoeken die hem niet in de problemen brengt, maar hij blijft. Hij blijft ook al breng ik hem in gevaar. Ook al breng ik zijn familie in gevaar. Hij blijft bij me terwijl ik met zo veel shit zit. Ik bezorg hem zo veel ellende en wat brengt hij mij? Geluk, zo veel geluk en liefde. Met hoeveel reden je ook komt om niet meer van hem te houden, er blijft altijd 1 reden over die me bij hem houdt, geluk " zeg ik huilend. Hij kijkt me met open mond aan. " dus hoe hard je ook probeert om me bij hem weg te houden, het zal je nooit lukken " zeg ik. " babe kom hier " zegt hij en laat een traan. " Ross?" Hij knikt en ik ren naar hem toe om me in zijn armen te storen. " ik hou van je " zegt hij. " ik hou van je " zeg ik terug en hij drukt een kus op mijn hoofd. " ik zal jullie alleen laten " zegt Lars en ik draai me om. Hij staat in de hoek van de kamer. " het spijt me voor wat ik heb gedaan " zegt hij en buigt zijn hoofd. " ik zal jullie niet meer lastig vallen " zegt hij en kijkt me aan. Hij loopt naar me toe en houdt halt recht voor me. " het spijt me echt " zegt hij zachtjes en ik knik. Hij steekt een hand uit, maar ik sla hem weg en geef hem een knuffel. Ooit waren we zo'n goede vrienden, ooit. Hij laat me los en knikt nog een keer naar Ross voor hij de kamer verlaat.

Na een uur mocht Ross naar huis en stonden pap en mama te wachten. Ze hebben hem helemaal plat geknuffeld en we zijn naar huis gereden. " kan je lopen?" Vraag ik als hij moeilijk de auto uit komt. Hij knikt, maar valt bijna neer. Ik ga naast hem staan en sla zijn arm me om heen. " steun maar op mij " zeg ik en zo lopen we naar binnen. De rest komt naar ons toe en Ryland neemt Ross. Hij en Rocky brengen hem naar onze kamer. Ik pak een glas water voor hem en loop dan zelf naar onze kamer. Als ik onze kamer inloop zie ik dat ze hem net in bed leggen. " bedankt jongens " zegt hij. " geen dank broer " zegt Ryland en ze lopen de kamer uit. Ze gunnen mij een glimlach voor ze de kamer uitlopen. Ik loop naar het bed en geef hem het glas water. " bedankt " zegt hij en neem een slok. Ik ga naast hem zitten. " is er iets?" Vraagt hij en zet zijn glas neer. Ik wuif het weg. " Marilou ik kan toch voelen dat je iets dwars zit " zegt Ross. Ik slik. Ik was de armband die Diego gaf helemaal vergeten. " babe je weet dat je je bij mij niet hoeft te schamen " zegt hij. " ik wil alleen niet dat je je zorgen gaat maken " zeg ik starend naar mijn handen. Goh wat zijn ze nu interessant. Hij tilt mijn kin op. " ik ben je vriendje. Vertel maar " zegt hij en glimlacht. Ik zucht. " alles komt door mij " ik durf hem niet aan te kijken. " wat komt door jou?" Vraagt hij niet begrijpend. " alles. Alle shit. Het komt door mij " zeg ik. " Marilou wij hebben jou in huis genomen. Jij koos niet, wij deden dat " " dus het is waar?" Hij fronst. " alle shit veroorzaak ik. Het komt door mij dat jullie in gevaar komen. Het komt door mij dat jullie elke keer bezorgt zijn. Alles komt door mij " zeg ik en laat een traan. " ik breng alleen maar ongeluk " zeg ik en kijk naar beneden. " denk je dat je alleen naar ongeluk met je mee brengt?" Ik knik langzaam. " ben je vergeten dat je er voor hebt gezorgd dat we door jou een hechtere familie zijn geworden? Dat we nieuwe vrienden hebben die we zonder jou nooit hadden ontmoet? Dat jij er voor hebt gezorgd dat ik mezelf de gelukkigste jongen ter wereld mag prijzen? Dat jij ons Noa bracht? Jij brengt niet alleen maar ongeluk " zegt hij en veegt de tranen van mijn wang. " wij kozen voor jou en hebben er geen moment spijt van gehad " zegt hij voor hij mij naar zich toe trekt om zijn lippen op de mijne te drukken.